Iedere dag werd zijn angst voor de blauwe maan steeds groter en groter, maar nu was het niet het moment om daar over te piekeren. Nu was het moment voor de zee. Nu was het moment dat hij kon genieten van de woeste zee die tegen de hoge kliffen op bulderde, de kliffen staken hoog uit het water, sommige kliffen hadden een punt die leek op de punt van een speer, zo scherp. Andere kliffen hadden juist weer een stompe punt en het leek door de weerkaatsing van de felle zon alsof er een beetje water op die stompe punten balanceerde, erop gekomen doordat sommige golven over de kliffen heen sloegen. Terwijl hij de zee zo bekeek kwam hij erachter dat hij hier thuishoorde, hier in het gebied van de blauwe maan, hier hoorde hij thuis. Het waren de natuur gebieden die hem aanspraken. Eerst het prachtige minanter met zijn heerlijke dennen geuren en nu de wilde zee, die niemand de baas kon zijn en baas over vele dingen was. De zee was ontembaar, wild geboren en zo hoorde, zo zou het ook altijd blijven. Het was dus de natuur die hem aansprak, om nog te zwijgen over de magie van de blauwe maan. Hij voelde een natuurlijke aantrekking tot het ontdekken van alle magische dingen van de blauwe maan. Of het nou de paarden zelf waren met hun opvallende aftekeningen of de schimmen… Hij liep in een vlotte stap naar de zee toe, waar hij zich langzaam op het land waagde en zich weer terugtrok, daar bleef hij staan en keek hij toe hoe het water kwam en ging, hoe het water zijn hoeven ontweek. Hij waagde zich dieper in het ijskoude water tot het begin van zijn sokjes nat werd door het water. Het was enkel haar en hij merkte het niet, het was dat hij het zag…

Hij is een beetje flut maar dat komt omdat ik moest eten

Voor Liesl/Úni xD

[quote="Rezziegekko"]

Hij had niet eens door hoe koud zijn hoeven werden van het water, zijn ogen gleden over het gebied tot zijn blik viel op een bont gevlekte merrie. De merrie was voornamelijk wit. Hij keek naar de maan, morgen.... Morgen was het zover, morgen moest ook hij eraan geloven. Hij geloofde de verhalen van de blauwe maan, o ja, hij had verhalen gehoord, ook met eigen ogen direct vanuit de mond van iemand die het meegemaakt had. Hij grinnikte bij een gedachte aan een van de verhalen. ,,Ze zeggen dat niemand het overleeft bij de blauwe maan.'' De stem van de zwarte hengst was duister een kleine glimlach gleed over het gezicht van Belvedere. ,,Oja, is dat zo? Waar komen al die verhalen dan vandaan?'' Vroeg hij kalm. Weer was die kleine glimlach te zien op het gezicht van Belvedere, oh dat gesprek was heerlijk geweest. Enkel vervaagde de glimlach al snel in een frons toen hij de bonte merrie weer zag, dat paard werd nog ziek zo in dat ijskoude water. Wist hij veel hoe koud dat water was en gelijk met dat besef, kwam ook de aan zijn hoeven. Hij brieste eventjes verontwaardigd en zette een paar passen naar achteren toe. Zijn blik gleed weer op de merrie die hem nu duidelijk gezien had, ze kwam zelfs op hem af gelopen. Een kleine rilling van kou gleed over zijn rug heen toen hij die merrie zo zag, doorweekt door het ijskoude water. De merrie zei niets toen ze bij hem, net uit het water kan staan, ze keek hem enkel nieuwsgierig aan met een gespannen houding. Hij vroeg zich af of dit door hem kwam, of door de naderende blauwe maan… ,,Ontspan je zelf een beetje, het is nog geen blauwe maan en we kunnen het toch niet ontlopen? Daarbij heb ik gehoord dat lang niet iedereen dood gaat hoor en trouwens, waar zouden anders die verhalen vandaan komen?’’ Hij grinnikte zachtjes. Zijn blik gleed eventjes over de merrie, terwijl hij scherp afgetekend was tegen de rotsen achter hem was de blauwe waas over hem heen goed zichtbaar. ,,Ik ben Belvedere, vernoemd naar uitkijktorens.’’ Een kleine grijns gleed rond zijn lippen. ,,Met welke naam mag ik mevrouw aanspreken?’’ Vroeg hij beleefd aan de bonte merrie. ,,Het is trouwens niet verstandig in dit tijdstip van het jaar te gaan zwemmen in dit ijskoude zee water. Je word er nog ziek en verkouden van.’’ Sprak Belvedere wijs, de merrie was kleiner dan hem maar dat was logisch met zijn 1.98.

Owja BelVedere staat trouwens maar tot zijn sokken in het water~[code]

Hij moest eerlijk toegeven dat hij medelijden had met de gevlekte merrie, maar hij moest ook weer eerlijk toegeven dat ze erg dom was geweest door in het ijskoude water te gaan zwemmen. Hij keek vriendelijk in de ogen van de merrie en pas nu viel deze speciale kleur hem op eentje was bruin en de ander blauw, zijn ogen waren gewoon simpel groen. Nou ja, niet echt simpel. Ze waren donker groen en stonden perfect bij de blauwe waas die over zijn lichaam getrokken was. ,,Ik ben blij dat niet alle hoop van de wereld is verdwenen.’’ Klonk zijn stem die gek genoeg charmanter was dan normaal. Hij was al verder gelopen toen de merrie hem terug riep hij draaide zich naar haar om en tuitte zijn lippen eventjes. Toen haalde hij onverschillig zijn schouders op en liep terug naar haar. Toen hij weer onder het brug achtige ding stond schudde hij zich uit en glimlachte. ,,Ach, het is hier in elk geval iets beter dan daar buiten in die snijdende kou.’’ Hij grinnikte eventjes. Hij keek eventjes naar de zonsondergang en daarna gleed zijn blik weer naar de merrie. ,,Het is prachtig is het niet.’’ Hij brieste en keek de merrie bezorgd aan, ze moest warm blijven. Maar hoe kon hij dat regelen? Tenzij hij… Hij kon haar warm houden, maar dat zou ze natuurlijk nooit toestaan. ,,Heb jij enig idee hoe je warmer kan worden? Dat is nu van levensbelang.’’ Hij zuchtte en liep langs de merrie op om tegen een rots te gaan liggen, hij was moe van de dag en sloot zijn ogen, nadenkend over een oplossing voor de merrie om haar warm te houden. Hij wist het niet en terwijl hij uiteindelijk naar de zonsondergang staarde was hij nog altijd aan het denken over een oplossing. Maar hij kwam er maar niet door.

OOC; Flutje~

~De powerplay in deze post is met toestemming, afgesproken met Liesl via PB

Spoiler:

~

Terwijl ze verder liepen was hij in gedachte verzonken, in feite dacht hij na over de merrie. Ze was het mooiste wezen wat hij ooit gezien had, ze was het prachtigste dier waarmee hij ooit gepraat had, maar hij kon niet lang nadenken. Zijn hoofd schoot omhoog toen er plotseling uit het niets verschenen leek het een hengst opdoemde. Hij sprong naar achteren toe van schrik en voelde hij zijn hart sneller en sneller klopte. Hij keek naar achteren naar Úni en wenkte naar het bos. ,,Vlucht Úni, ik kom later wel achter je aan.'' Dat hoefde hij de merrie blijkbaar niet twee keer te zeggen, ze stoof weg. Belvedere richtte zich weer op de hengst. ,,Ha-... Hal-. Hallo.'' Stotterde hij angstig, terwijl hij pasje voor pasje naar achteren begon te lopen als een echte dronkenlap, het duizelde hem een beetje van de angst die hem nu overviel, wat was de hengst van plan? Trouwens... Was het wel een schim? Belvedere wist het natuurlijk niet zeker, maar die uitstraling van de hengst, die smerige grijns, de goorheid en de waanzin, het zweet en dan nog die honger... Belvedere had er geen goed gevoel bij, sterker nog, het liefst zou hij nu keihard weg rennen, maar het zou niets uithalen... Wat zou hij moeten doen? Wat zou hij moeten doen zodat de schim misschien zijn leven spaart... Belvedere vroeg zich af wat het meest zou uithalen, zou hij vriendelijk moeten doen? Of juist enorm angstig? Hij vroeg zich af wat de hengst nu dacht op het moment, zou hij bedenken hoe hij Belvedere het makkelijkst in stukken kon scheuren? Zou hij bedenken hoe hij het beste het hoofd van Belvedere van zijn nek af kon rukken om zijn ingewanden op te eten? Belvedere kreeg er rillingen van en slikte onwillekeurig. ,,W.. Wa... Wat wil je van m? Van me?'' Stamelde hij zachtjes.


~Hij is niet zo heel erg groot, ik hoop dat je er wat mee kan!~

Je mag hem niet komen beschermen, hij is een paard van rang 1? Of mag dat wel?

Nee dat mag aangezien dit zijn gebied is, maar de regel is dat een leader enkel mag komen als een paard in levensgevaar..

OF heb ik het nou mis xD

Geloof het niet toch?
Leiders mogen gewoon 1 topic binnenvallen?

Alleen van paarden van je eigen rang, heb het onlangs nog aan Jen gevraagd

Waarom staat dit dan nergens bij regels ofzo vermeldt?
Kijk, ik wil het niet voor jou verpesten, maar ik wil ook met mijn leider kunnen RP'en..

Dimph ik heb gezien dat je enkel mag posten als paard in levensgevaar is. Wij schimmen willen ook wat doen.
Laten we maar wachten op Jenn of Ali x'3

Ok.
Nee geeft niet, jammer, maar had dat zelf dan gewoon niet gelezen ofzo..
Speel maar verder, negeer mijn bericht maar (;

Dat staat bij het leidersonderdeel normaal Dat waar alleen de leiders kunnen kijken.

Een leider mag alleen in zijn eigen gebied een topic binnen vallen, ONGEACHT de rang van het paard zelf. Het gaat simpelweg om zijn eigen gebied, maakt niet uit welke paarden in het topic zijn.

* Dit staat trouwens wel in de regels, en ik weet niet wat Jen heeft gezegd, maar dit klopt.

Het is jouw recht om binnen te vallen hoor Dimphy, je moet natuurlijk je kuddepaarden beschermen, en het maakt niet uit welk topic je daar voor uit kiest, levensgevaar of niet. (al is het logisch als je degene met meer gevaar uit kiest ofc.)

@ Mimi, dat klopt niet volledig, en de schimmen hebben meer dan genoeg speelruimte.