Trevor ღ All we need is love, Shylar .

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

Trevor
Zijn bonte lichaam was bedekt met een laagje sneeuw. zijn lichaamswarmte kon de sneeuw niet
goed laten smelten met deze snelheid vlokken die de hemel uit kwam vallen. Koude kille dagen
waren het geworden. Waar schimmen zich nog een voordeel aan konden nemen. Vele paarden
hadden de warmte van elkaar opgezocht. de warmte van de kudde. Trevor niet. hij voelde zich
nog steeds niet op zijn gemak hier. misschien kwam het ook omdat hij bijna niemand kende in
Blue Moon Horses...

Zijn borst was grotendeels wit van de sneeuw die hem met een flinke snelheid tegemoet kwam.
zelfs zijn rug was bedekt met een laagje, maar hij bleef krachtig in zijn benen staan om de plek
te bereiken die hij wilde bereiken. Namelijk het bos, waar hij geschut zou staan voor de hevige
sneeuwbui. Dan valt zijn oog op een paard dat in de verte stond, overduidelijk een merrie. Zijn
gespierde lichaam zet hij wat in de richtig van de merrie.

"Shylar is het niet ? "vroeg hij aan de merrie die nu nog geen 3 meter van hem verwijderd
stond. in de tijd dat hij in bmh was had hij ogen open voor alles gehad. Zoals nu nog steeds,
en deze merrie had zijn aandacht zeker. Misschien omdat ze al zoveel had meegemaakt. Zeker
wist hij het niet. "Ik zou me eens voorstellen ... Trevor is de naam"zijn stem was warm en rustig ..

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

Bibberend van de kou stapte Shylar moedig door de sneeuwige en ijskoude vlakte van Minanter. Ze haatte de winter, alleen maar koude en bijna geen zon. Niet dat ze iets niét haatte momenteel.. Het leven kon de vosse merrie nu wel gestolen worden. Gazardiel was dood, Siberia was gek geworden en volwassen. Kon het nog erger?

Een hengst schoot haar blikveld binnen. Fijn, nog iemand die haar met de neus op de feiten zou duwen? Shylar zuchtte en schudde haar blonde manen heen en weer. Ze moest dringend anders beginnen denken, ze zou snel gek worden als ze niet veranderde van attitude. Alleen kon ze dit niet alleen, dus misschien was het wel goed dat er iemand bijkwam..

Toen de hengst dichterkwam werd ze iets geïntresseerder, hij was bont. Net een besneeuwt koetje dacht ze, in haar gedachten glimlachend. Wat Shylar het eerst opviel was dat hij redelijk sterk gebouwt was. 'Shylar is het niet?' hoorde ze de bonte hengst zeggen. Even hield ze haar lippen gesloten om te denken van hoe hij haar naam zou kunnen kennen. Maar toen knikte ze. 'Ik zou me eens voorstellen.. Trevor is de naam' zei zijn warme en rustige stem. Shylar haar goudkleurige ogen werden warmer. 'Oh, haai' zei ze zacht, nogsteeds de bonte hengst die zichzelf Trevor noemde in zichzelf opnemend.

♥ SIBERIA, GAZARDIEL

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

Trevor

Zijn blauwe ogen schieten even naar boven om door de wilde takken hoop heen te kijken naar de
lichte witte lucht. Hij kon de kou voelen die langs zijn lichaam glijd en dat gafhem even een rilling
die over heel zijn rug te zien was. Hij zchud gelijk daarna zijn bonte lichaam om de sneeuwvlokken
die zijn lichaam bedekte eraf te schudden. En dan vallen zijn ogen weer in de ogen van de jonge
merrie. Zei en hij konden nog wel uit dezelfde jaar getijde komen, bijde nog jong en friss van het
leven en toch had de een meer mee gemaakt dan de ander. Zijn lippen vulde zich weer met een
warme glimlach. “Je hebt veel meegemaakt de laatste tijd heb ik gehoord.” zijn stem probeerde hij
zacht en warm uit te brengen. Deze merrie mocht weten dat hij te vertrouwen was. Wat misschien
wel moeilijk voor haar is als hij al zoveel van haar wist en zei niks van zijn bestaan wist. Zijn
moeder had het nooit echt over hem gehad, niet over zijn naam en dat had ook niet gehoeven .

Stiekem hield hij van deze geheimzinnige begin, begin van een vriendschap misschien? Hij laat zijn
blauwe ogen rond de jonge merrie gaan. Haar blonde haren en haar lichte wintervacht het paste
als een plaatje bij elkaar. Hij wilde alleen niet te lang haar als een kijk object gebruiken maar als
spreek object. Nog steeds had de warme glimlach zijn lippen veroverd. “ Ik ben de zoon van Zehlia“
zegt hij dan om haar misschien tot rust te brengen ook al zag ik aan haar dat bij haar het leven
haar gestolen kon worden. Zoals hij dat de laatste tijd bij zijn eigenste moeder al had opgemerkt …
Deze merrie had overduidelijk iemand nodig die haar verdriet kon koesteren. En hij , hij wilde haar
graag daarmee helpen. Want om iets dierbaars te verliezen was niet niks .. en vooral niet zo zoals
zei de hare had verloren ...

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

'Je hebt veel meegemaakt de laatste tijd heb ik gehoord.' zei Trevor met zijn warme, voor Shylar onweerstaanbare stem. Hoezo wist deze hengst alles? Ze had hem nog niet echt binnen de kudde gezien, maar een schim was hij al zeker niet. Daarvoor waren zijn ogen te lief en zijn stem te zacht. Toen Shylar weer naar Trevor opkeek wist ze niet wat ze moest zeggen.. 'Klopt..' zei ze dan maar zacht. Het was waar, ze had veel meegemaakt de laatste tijd..

Shylar kon haar ogen niet van zijn glimlach houden, ze voelde zich veilig door hem en iets zei haar dat ze iets in deze hengst herkende. 'Ik ben de zoon van Zehlia' zei de hengst uiteindelijk. Dit maakte dat ze bijna zuchtte van opluchting. Ze had Zehlia al een paar keer gezien in de kudde, maar nu ze in rang twee zat zag ze de witte merrie niet meer. Één keer kon ze haar ogen bijna niet geloven toen ze Zehlia met een zwarte hengst verscholen zag, die hengst bleek uiteindelijk een schim te zijn. Maar waarom zou Zehlia in godsnaam met een schim afspreken? Misschien een oude liefde?

♥ SIBERIA, GAZARDIEL

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

Trevor

Hij merkte hoe de merrie verward was dat hij al zo veel van haar wist, en natuurlijk was dat
raar. Hoe kon iemand die je totaal niet kent je verleden en gevoelens zo goed kennen. hoe
weet je dat . soms wist je door diegene goed te bestuderen. Hij wist enkel van zijn moeder
dat deze merrie een steun nodig had. Zijn moeder had zich druk gemaakt om haar. Maar zei
zelf .. zat zelf niet echt goed in haar vel waardoor ze zelf niet in staat was haar te steunen.
"Shylar , behoefte aan een wandeling in de avond zon ?" Zijn stem licht charmant maar zo
teder zacht alsof je er elk moment in kon slapen. Zijn blauwe ogen kijken haar wat vragend
aan afwachten op haar antwoord.

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

Het was hartje winter momenteel, maar de storm die ze al eerder getrotseerd had was uiteindelijk helemaal voorbij. Ze had een bloedhekel aan de winter, net zoals alle andere seizoenen. Waarom kan het nou niet gewoon even een lekkere 18° graden zijn, een klein beetje wind en een beetje zon? Maar nee, deze keer moest het dit mieserige weer zijn, net nu ze een zware tijd tegemoed kwam.

Siberia had ze ook al een tijdje niet meer gezien, maar Shylar hoorde wel dat haar kleintje veel bij de nieuwe alpha van rang één rond liep. Het maakte haar langs de ene kant wel rustig, maar langs de andere kant.. leiders mochten niet afwijken van hun taken, want eenmaal blauwe maan zijn ze allemaal niet aanspreekbaar en door dat was ze bezorgd om haar. Siberia's hart mocht niet gebroken worden, nu niet, nooit niet..

'Shylar , behoefte aan een wandeling in de avond zon ?' rukte Trevor's stem haar uit de gedachten wat er zou kunnen gebeuren. Zijn blauwe ogen straalden veel vertrouwen uit waardoor ze inderdaad wel zin kreeg in een wandeling onder de zon die zich een weg probeerde te banen tussen het grijze weer door. 'Altijd' haar stem klonk fluweelzacht zoals die altijd al geweest was. Vanaf ze dat woord uitgesproken had verplichte ze zichzelf om al haar zorgen, pijn en verdriet te laten varen, even aan niks anders denken dan dit moment. Alles rondom haar vergeten en er een tijdje niet meer aan denken.

♥ SIBERIA, GAZARDIEL

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

Zijn blauwe ogen glijden over haar lichaam, ze had dan wel in wintervacht maar toch leek het zo kwetsbaar te zijn. Tegenover zijn dicht beklede dikke wintervacht was die van haar niks. Maar hij maakte zich daar nier druk over. De jonge merrie was druk in de weer met haar gedachtes. afwezig mocht hij het noemen. Maar hij zag hoe ze uit het veld werd geslagen door zijn stem. altijd zei ze, en dat was het antwoord waar hij al op had gewacht. Dus hij kwam gelijk in beweging. een rustige slenterige stap was er bij zijn wat stevige bouw te zien. Hij was niet zo sierlijk als zijn zus of moeder, Of zoals de mooie merrie die hem vregezelde.

Shylar volgde hem en dat liet zijn aandacht op haar houden. zijn oren naar voren gepriemt op de omgeving goed in de gaten te houden, maar zijn zeeblauwe ogen waren voor Shylar bestemd. Het bleef een tijd stil tussen de twee paarden, maar hij kon de stilte niet verdragen en dus probeerde hij een gesprek aan te knopen. ' Wat zit je dwars Shylar, Ik ben een luisterend oor en zwijg als het graf. ' Zijn stem was wat hees en toch vriendelijk.

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

S H Y L A R

Vaag herkende Shylar de geur van lente, zou het kunnen, zou het eindelijk lente zijn? Toen ze naarboven keek kon ze een kleine glimlach niet laten. Het wás lente! Haar vreugde duurde echter niet lang toen ze in de verte een doodse hinnik hoorde, Mitch? Toen ze alweer keek naarboven zag ze de blauwe gloed over BMH schijnen en ze slikte. Het was tijd.. en Siberia was nergens te bekennen! De laatste tijd hing ze vaak rond met de alpha van rang 1 Morax. Maar iets zei haar dat hij haar kleine hartje zou breken en als hij dat zou doen ging hij ervan krijgen. Leider of niet, het is en blijft haar kleine dochtertje. Woorden van Alvaro schoten ook in haar hoofd over zijn kinderen, dat hij die tijd niet opnieuw wou beleven.. Waar was Alvaro eigenlijk? Na blauwe maan ging ze hem weer opzoeken, iets in de zwarte fries met paarse ogen vertelde haar de lijn tussen goed en kwaad, hij zat nogsteeds in de goede kant ookal wou hij dat zelf misschien niet bekennen.

Een lange stilte was gevallen tussen Shylar en Trevor, een stilte waarin zij zovaak in terecht kwam met zichzelf. Opnieuw rukte zijn zachte stem haar uit haar gedachten, hoe deed hij dat in godsnaam toch. 'Wat zit je dwars Shylar, ik ben een luisterend oor en zwijg als het graf.' zei zijn stem hees. Wat haar dwars zat? Hmm, veel. 'Kunnen we even een schuilplek zoeken Trevor? ..' hierbij bedoelde ze op de blauwe maan en de doodse hinikken die vanuit het bos kwamen. Bang was ze zelf niet erg, eerder bang om alweer een geliefde kwijt te raken. Maar was Trevor wel een 'geliefde', ach, vriend, geliefde, familie. Niemand wilt die speciale paarden kwijt..

Haar gouden ogen gleden over de omgeving, naar een grot om ook maar even in te schuilen en liggen zodat ze haar hele verhaal zou kunnen vertellen. Libertad had het al mogen aanhoren toen ze naar rang twee wou, maar hij was geen betha meer. Zover ze het wist waren bijna alle leiders veranderd, in een tempo dat zelfs zij het niet meer bijhield. Toen ze een kleine grot even verderop en verder van het bos verwijdert was zag, versnelde ze haar pas in de hoop dat hij haar zou begrijpen en volgen.

Happy is the heart that still feels pain
Lonely the one that was left behind~

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

De geur van lente was zijn neusgaten ook binnen gestroomd, het koesterde hem dat de ruwe koude winter voorbij was. Ookal had hij er niet zo veel last van gehad met zijn dikke wintervacht die hij had. Nu waren zijn haren wat warrig en kwam zijn prachtige glanzende vacht weer tevoorschijn. Zijn spieren die nu ook steeds zichtbaarder maakte ,maakt hem weer een tikkeltje trotser. Maar zijn trots overheerste niet. meer zijn bezorgheid naar andere en dat vooral naar de jonge merrie Shylar. Ze deed iets met hem en nog steeds wist hij nog niet wat het was. Was het vriendschap of misschien wel meer, hij wist wel zeker dat hij haar tijdelijk niet los zou laten.

Haar lichaam werd wat gespannen, ze dacht dat er blauwe maan zou aankomen maar hij had niks gemerkt. Voor hem was er een normale avond aangebroken en de maan was nog eens niet half vol. Misschien was ze wat verward met haar gedachtes. toch knikte hij bij haar worden. "Ja is goed lieverd .. " even stond hij stok stil. zei hij zojuist lieverd tegen de merrie ? wat bezielde hem en waarom deed hij dat ... "sorry, Shylar wilde ik zeggen"zei hij dan terwijl hij haar wat beschaamd aankijkt. Rustig volgt hij de weg naar de grot en even kan hij haar lichaamswarmte weer voelen. Even zoch hij haar ogen en als hij deze had liet hij ze niet meer los.

* srry voor late post ...

**Profile**

» Love me like as I am please # Trevor
» Trevor
» Followed by a nice spirit ~Shylar
» I don't care about anything. Bitch. [ Shylar.]
» ღ Trevor - A Part of my dream come true

Trevor ღ All we need is love, Shylar .

Trevor ღ All we need is love, Shylar .

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen