Nikiya schrok op en bleef staan. Na een hele tijd alleen rondzwerven voor ze hier terecht was gekomen, was ze het niet meer gewend plots andere paarden tegen te komen.
"O, pardon.. Het was niet mijn bedoeling.. Eh, ik ben nieuw hier, sorry" begon ze vanalles te stamelen, en ze zette een paar passen achteruit. Ze zweeg kort en besefte dat ze onzin aan het uitkramen was. Vervolgens glimlachte ze en zei "Mijn naam is Nikiya, ik was een beetje in gedachten verzonken denk ik"
Ze ademde een paar keer diep en nam de geur van deze heer aandachtig in zich op. Hij zag er ook wel aardig uit. Toch nog ergens goed voor, bedacht ze zich, leer ik een keer iemand kennen. Een eerste stap in de richting van me hopelijk thuis gaan voelen in deze nieuwe kudde.. Deze ontmoeting nam haar twijfels van net al grotendeels weg.