No woman, no cry.

**Profile** Number of posts : 112 Status : Active

Storyline, I handle fame by not being famous. I'm not famous to me.

De lieflijke en intelligente Elib en de norse koelbloedige Elib lijken misschien twee verschillnde individuen, maar dat zijn ze niet. Zijn exterieur verteld een ander verhaal en kan moeilijk gelijk gesteld worden aan zijn innerlijke zelf. Elib schrikt af, maar als je hem diep vanbinnen weet te betreden zal je zien dat hij de meest bijzondere, speciale, lieve, loyale hengst ooit is. Zijn vader wou hem steeds opvoeden als de slechtheid himself. Elib moest een volwaardige opvolger worden, een leider van verwoesting. Echter in plaats daarvan verloor hij zijn hart aan de prachtige Sokkepoot, de merrie met de bijzondere naam. Hij was niet verliefd nee.. Het was meer dan dat. Het gevoel dat doorheen zijn lichaam gierde wanneer hij al enkel haar naam hoorde was op zich al onbeschrijfelijk. En dan besefte hij het.. Hij hield van haar.

Haast perfecte maanden, jaren streken voorbij. De momenten dat hij niet bij haar was voelde hij zich lusteloos, beroerd. Hij hoorde bij haar, dat wist hij zeker. Maar dan was er.. die val. Elib voelde nog steeds hoe zijn lichaam pijnlijke steken rondom zijn hart vertoonde. Die schuldgevoelens.. Het verlies.. Elib kon haar dood niet verkroppen, dat zou hij nooit kunnen.

Elibrae's lichaam kwam eindelijk tot stilstand. Hij had een lange tocht achter de rug. Maandenlang had hij rondgezworven, zijn hoofd tegen elke boom herhaaldelijk geduwd en tot bloedens toe blijven gaan.
Hij kon het verlies niet afsluiten.. Hij had hulp nodig, maar of hij die ook zou aanvaarden?

You say you love rain, but you use an umbrella to walk under it. You say you love sun, but you seek shade when it is shining. You say you love wind, but when it comes you close your window. So that's why I'm scared when you say you love me.

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

Haar lichte haren die mee golfde met de lente briesje die regelmatig over de vlaktes van Minanter heen ging, De Heerlijke lente geuren,jong vers gras en de bomen en planten die langzaam aan het opbloeien waren. Het maakte haar vrolijk, ookal was het bijna nooit te zien dat ze van binnen regelmatig huilde .. Van buiten was ze een zelfverzekerde merrie die warmte en vriendelijkheid altijd uitstraalde. Ze wilde graag iedereen helpen, samen een oplossing zoeken en het voor iedereen het hier in bmh fijn maken. Toch wist ze dat ze het niet bij iedereen kon. Maar het was altijd te proberen vondt ze . Zelf had ze genoeg mee gemaakt met de jaren en had ze enkele geholpen weer op te staan toen ze waren gevallen. Deze merrie wilde gewoon het beste voor iedereen..

Haar zeeblauwe ogen glijden over het landschap, haar lichte lichaam die zo wit was als het schuim van de zee of de lichte wolk. maar het glansde bij elke zonnenstraal die haar vacht mocht bereiken. Nog zoch ze gezelschap. en daar zocht ze dus ook naar. Niet veel later vondt ze dus ook iemand die haar opviel. En met haar goede ogen kon ze ook gelijk enkele dingen vast zetten, Het was een hengst en al zag hij er uit als een die veel had meegemaakt kon ze hem niet pijlen. Ze wilde hem nog niet in een rubriek zetten als slecht of goed. En dan nog . Deze merrie was niet bang om haar leven te verliezen. was het tijd dan was het tijd, maar zonder haar will zou ze niet opgeven. Ze had haar passen verlangzaamd om rustig in de buurt van de hengst af te komen. Ze zag littekens en lichaam die vele onder ons koud konden laten worden. "Hallo , Zehlia is de naam "sprak ze honingzoet maar altijd vriendelijk warm. Haar zeeblauwe ogen had ze afgeweken van zijn lichaam, want deze zochten nu zijn ogen. Ze was benieuwd op zijn reactie.

[beetje kort maar beloofd naar meer Very Happy

]

**Profile** Number of posts : 112 Status : Active

Storyline, I handle fame by not being famous. I'm not famous to me.

Elib's gedactengang leek eindeloos te zijn, nieuwe gedachten traden toe maar werden steeds weer vervaagt door het dominant karakter van de oude. De dood van Sokkepoot, hij het nooit kunnen vergeten. Het was zijn schuld geweest, het kon toch niet anders ? Hij had haar immers naar die plek gebracht.

Een korte zucht ontsnapte, waarna een kleine traan overheen zijn gelaat bengelde. Hij had haar niet horen aankomen, die ene merrie die hem voor even in het vizier had gehad. Ze was hem genaderd.. Maar pas als ze hem daadwerkelijk aansprak besefte hij van haar aanwezigheid. Verward, en toch deels geschrokken schudde hij zijn hoofd kort en keek haar vervolgens aan met een blik die vertelde dat er niets aan de hand was. - Wel goedemorgen, Zehlia - sprak hij zachtjes. Zijn ogen lagen vriendelijk te rusten in de hare. Hij was een goede hengst, maar kon uiteraard soms wat nors overkomen, zonder het werkelijk zo bedoelt te hebben. - Mijn moeder heeft mij de naam Elibrae geschonken, but if prefer Elib, of als je iets anders weet be my guest - Het was deels spot over zichzel, niet dat hij zijn eigen naam niet aanvaarde, maar het was het verleden dat er mee aan vast hing, en het liefst zou Elib zijn hele verleden gewoon uitwissen.

You say you love rain, but you use an umbrella to walk under it. You say you love sun, but you seek shade when it is shining. You say you love wind, but when it comes you close your window. So that's why I'm scared when you say you love me.

**Profile**