Een frisse bries verliet de neusgaten van Xena, waarna ze haar ledematen in beweging zette. Een sliert mistige dauwdruppels hingen rond de bomen, die het moeilijk maakte ver te kunnen kijken. Inpossante bergen torende voor de merrie uit, waar zij voor halt hield. Haar hoef schraapte langzaam over de grond, maar al snel kwam er wat meer beweging in. Xena tuurde voor even het gebied af, waarna ze besloot wat rust te nemen. Strompelend stapte ze naar de dichtsbijzijnde boom en liet haar grijs-witte lichaam er zachtjes tegenaan rusten. Ze wist niet zo zeer wanneer het blauwe maan zou worden, al zou het niet lang meer duren. Dagen leken jaren, maanden leken eeuwen. Elke seconde begon te tellen, en ze wist dat ze niet lang meer veilig zou zijn. Al maakte ze zich hier niet al te grote zorgen om, je wist het natuurlijk maar nooit. Al velen waren er getroffen, van moorden tot gijzelingen. Zelfs waren er vermisten rond het gebied van Blue Moon Horses. En er waren er tenslotte genoeg die ook nooit meer terug waren gekomen, nooit. Een huiverende rilling schokkeerde er door het lichaam van Xena bij deze gedachte. De merrie bleef wat afwezig staan staren.

Even haar gedachten verloren bleef ze haar blik houden op de mistige omgeving, echter maakte een flinke kreet van een voorbij vliegende daar al snel een einde aan. Lichtelijk geschrokken maakte ze een angtige beweging, en verloor voor even haar evenwicht. Ze herstelde zich echter snel, en bleef de vogel nakijken totdat deze uit het zicht verdwenen was. Het begon nu al tegen de avond te vallen, en de zon begon langzaam zijn laatste zonnestralen te laten zien. Een oranje gloed viel er over het territorium, die het lichaam van Xena een lichtere kleur gaf. De schaduwen werden steeds langer, en kleurden de grond. Het zachtegeluid van de knisperende takjes onder haar hoeven vulde de omgeving, waarna ze opniew halt hield.

OCC; Het is een nogal lange tijd geleden dat ik met paarden heb geRPG't, mijn post is dus niet al te best ^^

GERESERVEERD.