zo, mooi verhaaltje maken hiervan, respect als je het gaat lezen hahaha.
hoe het begon;
als klein meisje al gek op paarden, en dan het geluk hebben dat je moeder dat ook is. op mijn 5e ging ik op de manege hier in de buurt, en oh wat was ik happy!
jammergenoeg is onze oude computer gecrasht, waardoor ik alle foto's daarvan kwijt ben.. ):
Ik heb alleen nog deze kunnen vinden, het veulentje waar ik verliefd op werd bij ons op de kinderboerderij, waardoor ik wist dat ik écht op paardrijden wilde.
- Spoiler:
kleine sterre met haar moeder dapper. dapper een echte haflinger, sterre haar vader een arabier.
al snel kreeg ik vaste paarden om op te rijden op de manege. ik werd gek op Isabel, een welsh A pony. en ook haar dochter, Ruby (die een stuk groter dan isabel is) was mijn lievelingetje.
Ruby:
- Spoiler:
ik kreeg verzorgpony's. 2 shetlanders, zonder namen. zo uit een kudde geplukt en met zn 2e in een weiland gegooid, ga maar proberen ze op te leiden, dan kunnen we ze weer verkopen.. beesten hadden geen namen, dus dat werden aap & apie. (jaja, fantasie van een meisje van 9) Aap;
apie:
zij werden verkocht nadat ik er een tijdje mee gewerkt had. toen was ik eigenlijk al een beetje op de manege verder aan het kijken naar 'moeilijkere' paarden. toen mocht ik eigenlijk elke les op NRPS ruin Nomar rijden. wat vond ik dat een rot beest in het begin, happen als je aansingelde, als je zijn hoeven uitkrabte kon je een kopstoot verwachten, bijten, slaan, alles..
Maar dat knappe koppie zei genoeg. ik werd verliefd. zo reed ik jarenlang 3 keer in de week op die nukkige NRPS, en Nomie werd mijn beste vriendje, waar ik alles aan kon vertellen, alles mee kon bereiken.
Toen kwam de klap van de eeuw. de manege werd gesloten, want volgens de gemeente (manege lag midden in een woonwijk) was er nooit toestemming voor meer dan 4 paardenstallen, en de buren (die zelf ook paarden hebben!!) klaagden over de stank..
Zo kwam ik paardloos te staan. oh wat had ik gesmeekt voor nomar, voor een van de andere paarden, maar mn ouders wilden het niet hebben. hierdoor ben ik nomar uit het oog verloren, ik heb alleen de foto's nog.. ik mis hem nog steeds..
in 2004 ging ik met mijn moeder in frankrijk op buitenrit, wat toch weer die paardenliefde deed op bloeien.
ik voorop ^
uiteindelijk via mijn moeder een vrouw ontmoet die een tinker merrie had(hope), en een welsh A merrie'tje, Zigrina(ziggy). ziggy werd mijn verzorgpony, bijna 2 jaar ging ik om de dag, weer en wind, door de sneeuw, naar die pony toe op de fiets. [jammergenoeg deze foto's ook kwijt. -_- ]
uiteindelijk werd ik écht te groot voor haar en ging ik verder met rijden op de tinker, Hope. zo ben ik verliefd geraakt op tinkers. de eigenaresse wilde een veulentje van hope. oke, wij opzoek naar tinkerhengsten. zo hebben we uiteindelijk collin van de gorterstraat uitgekozen, en werd de knappe Dazzler geboren. (naam verzonnen door mijn moeder, betekend 'springer' )
het contact met de eigenaren verwaterde toen dazzler verkocht werd. mijn moeder en ik misten hem, dus gingen we weg bij hun. ik heb vanaf toen (14 jaar?) tot vorig jaar (17,5 jaar) niks meer met paarden gedaan, ik kon het gewoon niet aan. het was allemaal niet wat ik wilde. en ik miste ziggy, miste dazzler, miste nomar..
in januari 2012, kwam ik via bokt terecht bij tinker Mike en zijn vriendje paint Midnight (emphasis on midnight, zoek hem op, ex-dekhengst) weer iets heel anders, western rijden. maar oh wat was het leuk! Mike was een enorm goed leerdier, als je iets verkeerd deed ging hij, op zn tinkers, gewoon stilstaan tot je uitlegde wat je bedoelde.
- Spoiler:
Jammergenoeg kregen de eigenaresse van mike en ik behoorlijk wat meningsverschillen, waardoor ik uiteindelijk weg ben gegaan. hiermee was het western avontuur afgelopen.
In juni 2012 kwam ik terecht bij Amuco, een arabische ruin, heiko (friesche ruin) en Hurricane (shetlander ruin). met amuco heb ik heerlijke buitenritte ngemaakt en lekker getut, heiko werd nog beleerd waardoor het een echte uitdaging was, vooral omdat ik behoorlijk klein ben en hij enorm is, en hurricane werd gewoon lekker de wei in gegooid hhaa. jammer genoeg kreeg ik na 2 maanden te horen dat ik niet meer hoefde te komen, want de eigenaresse had iemand gevonden die ze al langer kende, wiens paard overleden was, dus die wilde wel voor haar pony's zorgen.. daar stond ik dan, op de straat..
Wat wel erg leuk was, op de stalling van Amuco, kwam ik een tinker tegen die me zó bekend voorkwam.. na wat rond vragen bleek dat hij wicked heet, uit 2004 kwam en dat zijn pappa Collin was. dat kon geen toeval zijn. nadat ik zijn eigenaresse op fb heb opgezocht bleek het inderdaad 'mijn' dazzler te zijn.
- Spoiler:
In oktober kreeg ik over fb een berichtje van een vrouw die ik niet kende. ze had mijn naam voorbij zien komen in advertenties, op bokt, en zag me bij enkele 'paardgerelateerde' vrienden van haar op fb ook voorbij komen. daarom wilde ze het toch eens voorstellen. ze heeft een leuke tinkerdame genaamd Jill (die toevallig dus ook bij Dazzler(wicked) op stal stond, maar verhuisde net voor ik daar kwam) en zocht een verzorgster..
over en weer mailen, en uiteindelijk ben ik wezen kijken. een weitje, met een schuilstal en een paddock(die ook de bak is) was alles dat er was, maar ik ben verliefd. de rust om je heen, de 3 tinkers die er staan, en de lieve mensen.
dus hier hang ik nu rond, en dat hoop ik nog lang te mogen doen!
- Spoiler:
- Spoiler:
Dit is toch heerlijk? Ikke links met Jill, baileys met haar baasje rechts.
SNeeuwkus van jilly voor jullie!
HEEEL VEEL RESPECT ALS JE HET GELEZEN HEBT HAHAHAHA
ik zal nog eens op de pc beneden kijken of ik nog wat meer foto's van dazzler, hope en eventueel knappe nomar kan vinden..
Ze is werkelijk graatmager naar ons gekomen.
