NEBULIUM

Oorsprong afbeelding: DeviantART

---

Naam paard: Nebulium .................................................................................................................... Geslacht: Hengst ........................................................................................................................................ Karakter: ?ebulium was een vriendelijk hengst, nu is hij enkel verbeten en kil. Door zijn straf waar hij nu voor altijd aan vast zit. Hij is een vechtersbaas, een echte krijger, die voor noits of niemand aan de kant gaat. Dit maakt hem een moeilijke tegenstander. Ondanks zijn gebrek aan bewegingsmogelijkheden zal hij altijd vechten als iets of iemand in zijn weg staat. Zelden tot nooit is Nebulium geïntresseert in iets.......................... Verleden: De wind blies hard over de bergen. Nebulium was het grauwe weer wel gewoon en het deerde hem op die moment zelfs helemaal niet. hij wilde weg, weg van alles. Iedereen zou hem de schuld geven, maar dat was het helemaal niet. Zijn fluwele manen waren plots niet meer zo zacht. Haren hingen aan elkaar vast met bloed. Nog even bleef hij in shock kijken naar het lichaam van zijn beste vriend, maar zette het dan zo snel mogelijk op een lopen. Alles wees erop dat hij Nabarai had vermoord, maar dat was helemaal het geval niet. Nebulium verkeerde in shock en kon zich plots niets niet meer herinneren van wat er was gebeurt. Abrupt blijf hij staan en probeerde terug te denken om het verhaal te kunnen vertellen aan de Alpha, maar tevergeefs, het leek wel of zijn geheugen was gewist. Hij zwaaide wil met zijn hoofd. Neen! Het moest terug komen. Zijn ademhaling werd zwaarder, hij was in paniek. Hij had vele verhalen gehoord over paarden die werden gestraft voor moord en dat was wel het laatste wat hij wil meemaken! Een ijskoude rilling liep over zijn ruggen graat wanneer hij zich de verhalen voorstelde. Hij blies alle lucht uit zijn longen en rende zo snel als hij kon verder. Zijn hoeven sloegen met veel kabaal op de harde ondergrond. Enkele meters voor het kamp stond hij weer stil. Voor hem was een splitsing, of het kamp of weg. Weg van alles. Zijn besluit was sneller genomen dan dat hij ooit zelf had kunnen denken. Hij sloeg links af, weg van het kamp. Wanneer hij dacht dat hij van alles af zou zijn stond de Betha en de Gamma van de kudde voor zijn neus. Zijn hart leek wel uit zijn borst te slagen en luchtpijp leek wel dichtgeknepen. De stem van Betha klonk duister. "Vanwaar die haast? En waar denk je heen de gaan?" Sprak hij kort en krachtig. Nebulium stotterde en wou net iets zeggen wanneer de Gamma een hoofdbeweging richt zijn manen deed. "Waar is Nabarai?" vroeg deze bot. Nog voor de zwarte hengst zijn mond nog maar kon open zetten werd hij ruw door Betha en Gamma naar het kamp geleid.Met een soort halsband rond zijn hals hing hij vast buiten het verblijf van de leider. Netjes onder prachtige appelbomen. Een Percheron kwam van onder bomen uit en keek Nebulium woedend aan. Zonder verder nog iets te zeggen begeleide ze hem richting een groot rond platvorm. In het midden stond een paaltje waar de ring aan het einde van de ketting rond Nebulium's nek, werd rondgehangen. Hij wist dat hij nu gemarteld ging worden tot hij stierf, maar dat liet hij niet gebeuren.De pijn sneed door zijn lichaam en hij had het gevoel dat hij ging doorzakken. Wanneer de Alpha achter hem doorliep sloeg hij zijn achterhand naar achteren en raakte de grote Percheron hengst in zijn ribben.Ja, hier moest hij voor boeten. Zijn vier benen werden aan elkaar verbonden met kettingen. Deze waren zo hard aangespannen dat hij ze door zijn huid voelde gaan; Volgende poging dan maar. De Betha kwam spottend voor hem staan, maar Nebulium gaf zich niet zomaar gewonnen en beet de merrie in haar neus. ook dit bleef niet ongestraft. Via een ketting werden zijn voorbenen verbonden met zijn hals. Nu wist hij niet meer wat te doen, hij zat gevangen als een muis in een kooi. De paarden gingen samen staan en bespraken iets. Dit was Nebu zijn laatste kans. Hij zetten het op een rennen! De verschillende wonden over heel zijn lichaam brandde, maar hij kon niet anders. Zijn schoof de berg af, maar struikelde en tuimelde naar beneden, helemaal de berg af!

Behind every beautiful thing, there's some kind of pain.