Another way out

Shark Het rolde zo heerlijk over de tong. En hij gaf ze geen ongelijk. Hij was niet te vertrouwen. En nou ja Shark klonk toch een heel stuk leuker als hun vroegere snake. Hij was niet schriel. Zijn lichaam toornde boven de meeste uit met zijn 2.20 Dus ja. Shark paste veel beter bij hem. Een grijnsje rolde over zijn lippen zijn scherpe hoektanden ontblotend terwijl hij over een lijk stapte en het verkraakte onder zijn hoeven. Even staarde hij omlaag en grinnikte de merrie herkennend onder zijn hoeven. Ze had gesmeekt voor haar leven maar Achilles had het niet toegestaan en haar voor de ogen van haar veulen aan stukken gescheurd. Hij had het jonge beesie terug laten rennen naar de kudde. Onder zijn moeders bloed that was. Ja vorige Blauwe maan was een leuke geweest..

Maar nu liep hij weer hier. Opgesloten in Vyrantium. Opgesloten in het kleine stukje bos waar geen zinnige ziel zich naar binnen durfde te brengen. Hij gaf ze geen ongelijk. Iedereen wist het.. Wie Vyrantium ingaat komt er nooit meer uit. En dat was precies hoe hij het zou willen houden.

**Profile** Number of posts : 73 Status : Active

dwynn

Everything starts as ones daydream

Dwynn was direct alert geweest toen ze een veulen helemaal in z'n eentje door de wei had zien rennen. Haar oren schoven achterdochtig naar achteren bij het zien van de rode vloeistof die de vacht van het veulen had doorweekt. Ze zette haar benen in beweging en ging achter het veulen aan dat in paniek niet wist waar hij naartoe ging. Met een korte beet in z'n nek wist ze hem te laten stoppen. Ze moest zelfs nog niets zeggen of het veulen barstte als een bom alle informatie uit. Kort trok de merrie met haar oren bij wat ze te horen kreeg. Ze was er zeker van dat dit veulen één of andere schim gezien had en dat het ook niet de laatste keer zou zijn dat dit zou gebeuren. Kort duwde ze haar neus tegen de hals van het veulen en zei hem dat ze nog zou gaan zoeken naar zijn moeder. Volgens het veulen was zij aangevallen geweest door de schim. De kans was dan ook groot dat de merrie het niet overleefd had, maar toch was het veulen er van overtuigd dat zijn moeder sterker was dat dat Dwynn dacht. Een gemaakt glimlachje verscheen op haar gezicht, wetend dat het veulen het bij het verkeerde eind had. Zonder verder nog veel tijd te verspillen begaf Dwynn zich richting de bossen. Op de heuvel ,die een beperkte veiligheid gaf aan de kudde, bleef ze toch even staan en liet ze haar blik naar de verschillende paarden gaan. Kort brieste ze, wetend dat deze kudde nooit lang uit het zelfde aantal paarden zou bestaan. Dat zou ze direct nog maar eens bewijzen. Ze zette haar zoektocht verder en het duurde niet lang voordat ze het lichaam van een, behoorlijk stevige, merrie op de grond zag liggen. Dwynn's oren gleden in haar nek en ze zette automatisch een stap naar achteren bij het aanzicht van het paard, die nu een veulen achter had gelaten. Even schoot haar blik naar de bosrand. Haar eerste angstige blik had nu plaats gemaakt voor een geërgerde emotie. Ze was het beu dat er constant doden vielen. Ze liet haar kop wat zakken en probeerde de geur van de schim op te vangen op en rond het lijk van de merrie. Hoe moest ze dit nu weer gaan uitleggen aan haar veulen?

Niet lang had hij kunnen genieten van zijn momentje. Nee hoor. Er zou altijd wel weer iemand komen om hem opnieuw te storen, konden zou werkelijk waar nou niet allemaal wachten tot de maan blauw was en hij in top conditie was? Nee hoor ze moesten hem op deze manier gaan storen. Met een zucht verhulde hij zichzelf in de schaduwen in stilte wachtend starend naar de merrie. Hij had zijn huiswerk ook deze keer gedaan. Dwynn. Jong beest. Vol van haarzelf. Dacht dat ze de wereld aankon. Achilles's zin om te moorden was gevuld vandaag maar hey, wie weet zou zij hem alleen maar meer zin geven om zijn tanden ergens in te slaan want geef nou zelf toe. Zo pest je toch wel echt een haai zeg.

"Zoek je iemand?" Zijn stem was zwaar en mierzoet terwijl hij zijn grote lichaam. 2 meter 20 uit de bosjes duwde zijn spieren onder de zwarte huid laten rollen terwijl zijnwitte manen van wie de topjes nog altijd druipte van het rode bloed tegen zijn hals geplakt zaten. Zijn witte sokken waren ook niet al te wit meer, maar wat moest je dan. Er zat laag over laag aan bloed overheen waardoor de bovenkanten een vaal bruin bezaten en de onderste puntjes ook nog druipte. Rond zijn mond droop het slijm naar beneden vermengt met hetzelfde rode vloeistof. Ja het was duidelijk te zien dat de reus van BMH goed genoten had van zijn maaltje. "Dwynn, weet je niet dat het gevaarlijk is om na je bedtijd buiten te spelen?" Mompelde hij zijn hoef tegen het lijk aan duwdend grinnikend bij het feit dat alleen al zijn hoef bijna net zo groot was als de kop van de dode ranke merrie. Zij had ook zijn middag verstoord, en ook zij. Had het met de dood bekocht. Now lets see what you hold in store Dwynn.
Darling.

**Profile** Number of posts : 73 Status : Active

dwynn

Everything starts as ones daydream

Dwynn's oren schoten naar voren bij het horen van een zware, maar mierzoete stem. "Zoek je iemand?" De merrie zette automatisch een stap naar achteren bij het zien van het grote gestalte van de hengst die nu voor haar stond. Het lijk van de andere merrie was het enige wat hen scheidde. Ondanks dat het duidelijk was dat dit paard een schim was richtte de merrie zich iets meer op. Ze was geen vechter of beschermer, maar wilde zich graag bewijzen als iemand als hen. Maar was dit de goede manier? "Ik heb gevonden wat ik moest vinden," mompelde ze, dapperder dan ze eerst gedacht had. De natuurlijke angst voor deze wezens zat natuurlijk in haar bloed, dus helemaal zeker was ze niet van haar stuk. "Dwynn, weet je niet dat het gevaarlijk is om na je bedtijd buiten te spelen?" Kort trok ze met haar oren bij het horen van haar naam. Even vernauwde ze haar ogen en zette ze, ondanks haar houding, toch nog een stapje naar achteren. "De zon is nog steeds niet weg." hinnikte ze en liet haar blik even vluchtig naar de ondergaande zon gaan. Haar poten zeiden haar om zich om te draaien om de regels te volgens en veilig naar de kudde te gaan, maar haar koppige kant liet haar hier blijven.

Zijn zielloze zwarte kijkers bleven haar aanstaren. Afvragend wat er in haar hoofd om ging, soms zou het wel handig zijn om Thriumph hier te hebben met zijn gave om gedachten te lezen zou dat nu wel mooi uitkomen maar nee Binky Boy had het druk en Fluff was ook bezig. Ach. Genoeg tijd om zelf met haar te spelen. In stilte stapte hij recht over het lichaam heen. Botten kraakte onder zijn enorme gewicht en werden verpulvert tot niets meer dan stof terwijl hij zijn weg baande naar haar. Een zieke blik in zijn ogen terwijl het slijm nog altijd over zijn kaken droop. "En wat moest je vinden dan darling?" Siste hij honingzoet en grijnsde zijn tanden bloot. "Een weg naar het hiernamaals wellicht?" Opperde hij grinnikend zijn hoofd draaiend en kwam tot stilstand zodra zijn borst de hare aanraakte en liet zijn mond naar haar oor glijden waardoor druppels kwijl en bloed op haar lichte manen terecht kwamen en naar beneden dropen. "Of was je op zoek naar mij darling?' Fluisterde hij in haar oor voor hij even zijn tanden hierin zette. Wat normaal een speels gebaar kon zijn kreeg nu een iets andere wending het moment dat hij hard doorbeet.

**Profile** Number of posts : 73 Status : Active

dwynn

Everything starts as ones daydream

"En wat moest je vinden dan darling?" Ze keek op naar de hengst terwijl hij over het lichaam van de overleden merrie liep. Haar oren draaiden zich naar achteren bij wat hij zei. Het was geen hij. Deze schimmen mocht ze niet bezien als een kuddepaard zoals zij haar kudde genoten zag. "Een weg naar het hiernamaals wellicht?" "I-ik wilde gewoon..." Stotterde ze half en trok even met haar oren. Ze deinsde lichtjes met haar hoofd naar achteren toen hij plots zo dicht kwam, te dicht naar haar goesting. Ze had haar persoonlijke ruimte nodig. Dit ging dus helemaal in tegen haar principes. "Of was je op zoek naar mij darling?' Hoe moest ze daar nu in hemelsnaam op gaan reageren. Waarom zou ze zelfs nog reageren? Ze moest gewoon terug naar de kudde, dat moest ze doen. Haar ogen schoten open toen ze zijn hoektand stevig in haar ene oor voelde en ze stapte direct half naar achteren. Uit had gat in haar oor vloeide een straaltje bloed, maar dat was iets wat ze niet zelf kon zien. Nu schoot de paniek toch wel lichtjes naar haar hoofd. Ze moest gewoon de heuvel op en dan zou de rest van de kudde haar kunnen zien. Ze zette nog kort enkele stappen naar achteren waarna ze haar lichaam omdraaide en haar benen in beweging zette.

Hij schoot in de lach. Een harde kille lag die trillingen over je ruggengraat zou bezorgen. Achilles liep hier al tijden rond. Volgde de regels van de blauwe maan al zo veel manen lang en elke maan genoot hij er weer van. Het bloed rond zijn kaken voelend. De angst ruikend van de zielige merries en hengsten die angstig vochten voor hun leven. Oh ja hij had niets liever dan hun zien trillen als rietjes. Maar dat het geen blauwe maan was betekende niet dat Achilles geen plezier kon hebben.

Het was duidelijk te zien dat de merrie weg wou komen van hem. "Oh lieverd, je verwacht toch zeker niet dat je sneller bent dan mij?' Vroeg hij speels over haar oor likkend en trilde van plezier bij de ziltige smaak. " Eigenlijk moeten we dat gaatje open houden nietwaar?" Grinnikte hij zacht een bloederig stokje oppakkend van onder het lichaam van de merrie en duwde die door zijn gemaakte gaatje heen en keek trots alsof het een meesterwerk was geweest. "Oh kijk nou schatje, dat staat toch gewoon perfect?" Hij schoot in de lach en likte zijn lippen af.

**Profile** Number of posts : 73 Status : Active

dwynn

Everything starts as ones daydream

Het duurde niet lang voordat de hengst, waarvan ze de naam niet wist, terug voor haar stond en haar werk blokkeerde. Zo dicht wat ze bij de top van de heuvel. Niet te geloven dat ze hier enkel was om de moeder van een veulen te zoeken. Ze wist vanaf het begin dat de moeder waarschijnlijk niet meer zou leven. Waarom is ze dan toch op zoek gegaan? " Eigenlijk moeten we dat gaatje open houden nietwaar? Wat vervolgens gebeurde ging snel waardoor ze eerst niet helemaal doorhad wat hij gedaan had. Toen ze doorhad wat hij feitelijk gedaan had, liet ze haar kop zakken en beet in zijn richting om hem op afstand te houden. "Oh kijk nou schatje, dat staat toch gewoon perfect?" "Blijf uit mijn buurt!" siste ze direct en zwiepte gespannen met haar staart, terwijl ze nog een stap naar achteren zette. Haar kop hield ze laag zodat ze, moest hij dichter komen, ze uit kon halen naar zijn hals. Hij was groot genoeg, dus daar zou ze makkelijk aan kunnen komen zonder dat zijn hoofd in de weg zat.

**Profile** Number of posts : 2551 Status : Active

Eros zijn ogen hadden al eerder gelegen op de merrie die ver afgelegen van de kudde het bos betrad. Het was geen blauwe maan, maar dat betekende niet dat de schimmen niet actief waren in de schaduwen. Zijn benen hadden zich er al naartoe gebracht, in een ruime stap. Hij kon zijn kudde niet zomaar alleen laten, en hij was scherp en alert op eventuele infiltranten die makkelijker binnen konden dringen als hij zijn ogen niet volledig op de kudde had gericht.

Een licht briesje vloog door zijn lange manen, die zo dik waren dat het briesje er doorheen kwam. Zijn groene ogen schoten naar de bosrand, en hielden de merrie schuin in de gate. Zijn hoofd schoot op toen zijn oren een kreet hoorden. Het kwam vanuit de verdachte situatie, het liet hem direct aangalloperen. Zijn galop eerst handzaam en gecontroleerd, waarna hij zijn lichaam strekte en zijn snelheid direct omhoog schoot. Spieren rolde onder zijn champagne vacht door die zijn pantervlekken liet bewegen.

De merrie kwam al in zicht te komen, terwijl hij vol doorsprintte. Niet veel later zag hij met zijn scherpe zich een gedaante boven de merrie uitschieten, dat kon er maar één zijn. De merrie had haar hoofd laag en probeerde de schim te happen, dat liet hem doorsprinten tot het eind. Haar woorden en daden waren niet de beste geweest, sterker nog, tegenover een schim kon je ze beter inslikken. Hij ging tussen de merrie en de schim in staan, de ruimte was niet groot geweest, maar ruim genoeg om zijn gedaante er tussen te zetten. Zijn oren draaide in zijn nek waarna Eros de gitzwarte ogen recht inkeken. 'Achilles.' Zei hij scherp terwijl zijn ogen de schim voor geen moment met rust lieten.

Zijn blik verschoot van hongerig naar puur woest. Hoe durfde ze zich zo te gedragen in zijn almachtige bijzijn. Het maakte hem meer en meer pissed met de seconde. En zodra ze naar hem hapte deed hij moeite om nog net niet vol haar nek vast te grijpen en deze te breken. Hij opende zijn mond en maakte zichzelf groter. Woest staarde hij op naar neer en hief zijn hoef op om haar neer te slaan voor zijn oren opzij schoten. Even draaide ze bij en snoof zodra de Councillor van Dwynn's rank zich tussen beide duwde. Een verveelde blik gleed in zijn ogen en hij staarde kil naar Eros die zijn naam uit sprak. "Ja vlekje?" Mompelde hij rustig zijn hoofd schuin houdend. Councillors waren niet leuk om mee te spelen, zeker niet als het geen blauwe maan was. Het zou maar een raar spel worden tussen een Councillor die onaantastbaar was op dit moment en een Schim die momenteel als hij niet zou oppassen, al zou het heel vreemd lopen moest het gebeuren, wel degelijk schade op kon lopen. "Honestly Eros, je probeert háár te redden? Ze kwam zichzelf aanmelden als hapje hoor, en ik heb haar net zo mooi versiert." Mompelde hij lachend over zijn eigen goede werk en staarde naar Eros. "Zometeen wil je ook nog eens mama terug uit de dood brengen, daar zijn jullie toch zo van?" Verveeld had hij naar het door zijn gewicht half kapot gestampte lijf van de jonge merrie geknikt. Haar veulen zou de volgende maan aan de beurt zijn maar die spoiler hielt hij nog maar even voor zich. Zou alle lol weg nemen als hij die nu meteen vertelde.

**Profile** Number of posts : 73 Status : Active

dwynn

Everything starts as ones daydream

Haar hoofd was constant op zoek naar uitwegen waardoor haar ze Eros, haar huidige Counciler, niet had zin aankomen. Ze was dan ook duidelijk verrast toen de hengst tussen haar en de schim ging staan. Ergens was ze opgelucht hem te zien, maar langs de andere kant schaamde ze zich ook lichtjes over wat er feitelijk gebeurd was. Ze had zich eigenlijk gewoon willen bewijzen, iets wat niet bepaald goed was uitgedraaid. 'Achilles.' De merrie zette automatisch nog enkele stappen naar achteren, maar draaide zich nog niet om. "Honestly Eros, je probeert háár te redden? Ze kwam zichzelf aanmelden als hapje hoor, en ik heb haar net zo mooi versiert." Dwynn draaide haar hoofd weg van Eros toen de schim zijn mond open trok en haar oren schoven lichtjes naar achteren. Ze wilde zich nu het liefst zelf gaan verdedigen, zelf zeggen waarvoor ze hier feitelijk was maar misschien zou ze zichzelf dan nog meer in nesten werken. "Zo meteen wil je ook nog eens mama terug uit de dood brengen, daar zijn jullie toch zo van?" Ze sloeg haar ogen neer en liet kort haar blik naar het lichaam van de merrie gaan die iets achter het duo lag. Ze was misschien een jaar ouder dan haar en ze had al snel een veulen gekregen. Zij had niet eens de kans gekregen om zichzelf te leren verdedigen, maar had in plaats daarvan al snel een veulen gekregen waar ze haar tijd in had moeten steken. Een kort moment snoof Dwynn bij die gedachten. Zij had geen veulen gekegen of iets dergelijks en nog steeds had zij geen weet hoe ze zichzelf degelijk zou moeten verdedigen. Het was angst die hen aangeleerd werd en oplettendheid, terwijl de meeste hengsten wel getraind werden. Dwynn tilde haar hoofd snel weer wat hoger om een zekerdere houding aan te nemen. Als ze dan toch hier stond, achter Eros, kon ze evengoed haar angstige houding laten varen. Right?

**Profile** Number of posts : 2551 Status : Active

Eros lijf pompte nog steeds met enige kracht het bloed door zijn aderen, en de aanwezigheid van de schim had een extra shot adrealina losgelaten, voor het geval dat. Zijn borstkas ging met regelmaat en krachtige slagen op en neer, zijn longen waren nog aan het herstellen van het lange stuk wat hij had gerent. Al was zijn algehele conditie subliem en had hij maar een paar minuten nodig om op adem te komen en zijn vacht vertoonde geen druppeltje zweet. Hij was tussen de twee gaan staan, had zich tussen de ruimte geperst maar liet geen minimeter van zijn ruimte innemen. Hij zou geen enkele centimeter zich van de schim bewegen, om de merrie meer ruimte te gunnen.

Zijn ligt smaragt groene ogen bleven naar de schim staren, hij wist hoe snel ze konden zijn. Ondanks dat hij zelf niet dood kon wist hij dat de merrie dat alsnog al te makkelijk kon. Of dat nou voor zijn neus was of niet, de creatures of the night waren snel genoeg om degelijke fratsen uit te halen. Hij wendde een oog af om naar de merrie te kijken, tot zijn opluchting kon ze nog lopen. Ze had kans om weg te komen en zou er redelijk onbeschadigd vanaf komen, alleen was er een stokje in haar oren. Iets waar Achilles met bijna een trots op wees. Hij keek naar beneden en zag het vermorzelde lijf liggen, zijn maag draaide direct om en vroeg zich af of het een van zijn kuddepaarden was. De schim had het zo vertrapt dat het haast onmogelijk te identificeren was.

Eros moest het de schimmenhengst toegeven dat het niet een van haar beste acties was geweest, maar ze had een ander paard willen redden, haar bedoelingen waren niet verkeerd geweest. 'Beetje kinderachtig, vind je niet?' Vroeg hij, bijna laks, zijn bijnaam negerend. 'Jonge, onwetende merries hebben altijd tijd nodig om te wennen.' Zei hij scherp waar hij naar Dwynn wenkte, ze keek haar voor een ogenblik aan. Zijn blik vertoonde het dringende verzoek voor haar om weg te gaan voor zijn groene ogen weer weg werden gezogen in de o zo gevaarlijke zwarte poelen.

Zijn blik was van speels naar geirriteerd naar gewoon weg verveeld gegaan. Moesten ze hem nou altijd irriteren als hij net lol had? Councillors waren geen lol en dat bleek elke dag toch maar weer zo te zijn. Dat was dan ook de rede geweest waarom hij zichzelf meteen aangemeld had voor het schimmen leger zodra hij de kans had gekregen. Avanti was de enige leider die het werkelijk verdiende om gevolgd te worden. Hij had een visie van de wereld die geen ander had. Een visie die Achilles met zijn koude hard en zwarte ziel volgde.

"Kinderachtig." Mompelde hij zacht en staarde Eros aan. "Niets is kinderachtiger als een half uitgegroeid veulen dat denkt leider te spelen Eros." Mompelde hij kil en snoof. "Misschien moet je dan toch echt even wat beter naar jezelf kijken." Mompelde hij rustig en schudde zijn met bloed doordrengte manen uit. "Dat veulen is de volgende op mijn lijst dat je het even weet." Mompelde hij met een halve grijns op zijn gezicht en draaide zijn sterke lichaam om terwijl hij zichzelf richting de dikkere bossen van Vyrantium begon te bewegen rechtstreeks opnieuw over het lichaam van de dode merrie stappend waardoor het opnieuw kraakte en verpulverde onder zijn gewicht voor hij zijn hoofd langzaam omdraaide en recht naar Dwynn staarde. "Het zou maar beter voor je zijn om dat stokje in te houden schatje, je wil tochwel dat iedereen kan zien dat aankomende blauwe maan jij heleemaal van mij bent" Een zieke grijns gleed over zijn lippen zijn scherpe tanden ontblotend voor hij verdween. Een van de tricks die je als schim bezat was letterlijk opgaan in de mist. En hoewel hij het niet bepaald gebruikte voor spioneren was het altijd een handige manier om te verdwijnen. Hij stond nog altijd op dezelfde plek als waar hij net had gestaan, net achter het lichaam van de dode merrie en kon hun precies volgen maar zij zouden geen idee hebben. En dat. Dat was het mooie aan een schim zijn.

-Achie in principe topic uit Smile

**Profile** Number of posts : 73 Status : Active

dwynn

Everything starts as ones daydream

Dwynn zette kort een stap naar achteren en liet haar hoofd wat zakken bij wat Eros zei. 'Jonge, onwetende merries hebben altijd tijd nodig om te wennen.' Ze wist maar al te goed dat het deels ook over haar ging. De blik die vervolgens haar richting toegestuurd werd, bracht haar in beweging. Dwynn draaide zich, met veel plezier, om om vervolgens al iets verder te lopen. Toch was ze nog dicht genoeg toen die schim, die Achilles genoemd werd door Eros, haar nog iets achterna riep. "Het zou maar beter voor je zijn om dat stokje in te houden schatje, je wil tochwel dat iedereen kan zien dat aankomende blauwe maan jij heleemaal van mij bent" Haar oogjes werden iets groter bij het horen van de boodschap, maar toch bleef de merrie verder lopen, zonder om te kijken. Ze wilde er niet aan denken. Ze moest dat ding zo snel mogelijk uit haar oor zien te krijgen.

**Profile**