Oorsprong afbeelding: Stock van Deviantart, afbeelding bewerkt door mij (vacht donkerder, manen witter)
Naam paard: Zandreo
Geslacht: Hengst
Karakter: Zandreo is een schat van een hengst. Hij is niet zo macho als sommige hengsten. Hij is betrouwbaar, vriendelijk, hardwerkend en niet te beroerd om iemand te helpen als hij daartoe in staat is.
Zijn ogen tonen wijsheid en zijn lichaam net zo.
Verleden: Zandreo is als veulen geboren bij een moeder met witte manen terwijl haar vacht gitzwart was. Zijn vader was donker bruin. De vachtkleur had hij van zijn vader en de manen van zijn moeder. Hij is tot zijn tweede bij zijn moeder gebleven, maar toen werd zijn zusje, Shyvana, geboren. Hij zelf vond het leuk dat zijn zusje was geboren, maar hij wilde toen al niemand meer tot last zijn.
Met twee jaar oud trok hij de vele bergen over naar het befaamde en beruchte gebied van Blue Moon Horses. Hij galoppeerde veel en trainde zijn eigen conditie op die manier. Hij stond redelijk hoog op zijn benen en hij maakte regelmatig een sprong over een omgevallen boom in de dalen of de gebieden die onder de boomgrens lagen. Zijn donkerbruine ogen was een verschil van zijn zusje die felblauwe ogen had. Zijn ogen waren zo donker dat sommigen dachten dat hij geen ogen had.
Ergens bij één van de diepere dalen werd hij gevangen genomen door tweevoeters. Hij probeerde te trappen en te bijten, maar hij kwam niet zomaar vrij. Hij werd meegenomen naar een soort grot waar hij in op werd gesloten. Soms werd hij eruit gehaald, maar zodra hij beet niet. Die link legde hij snel waardoor hij niet meer beet. Soms legde ze warme dingen op zijn rug en soms iets zwaarders. Alles ging echter mis toen een tweevoeter op hem wilde zitten. Hij rende door de bak, bokkend, steigerend. De tweevoeter viel van hem af. Maar een kleine tweevoeter nam zijn aandacht. Hij keek verbaasd naar het kleine ding. Het leek zo breekbaar, als een veulen. Het liep naar hem toe. Het zware ding werd van zijn rug gehaald en het rare ding uit zijn mond ook. Het kleine ding werd op zijn rug gezet. Zandreo durfde niet eens een stap te zetten. Maar het kleine ding brabbelde wat en Zandreo zette een stap. Het lachte en dat zorgde dat Zandreo door stapte.
Anderen probeerden het nog eens op zijn vijfde, maar het wilde weer niet. Dat was het moment dat de kleine jongen een verf handje op zijn schouder zette samen met de tweevoeter merrie. Zij waren de enigen die hem begrepen. Het was dan ook een mooie zomerdag toen hij zeven was geworden waarop ze de hekken open zetten en hem eruit jaagden. Hij bleef kort staan, maar daarna draaide hij zich om en zette het op een rennen. Het zachte gebrabbel en het kalmerende geluid van de merrie en veulen tweevoeters. Hij rende direct de heuvels in, op naar de bergen naar Minanter, een gebied van Blue Moon Horses.
Zijn aankomst in het eerste gebied, Minanter, was één van de vele onopmerkzame entrees. Hij was één van de hengsten die zich rustig hield en die mee gingen met de kudde. Soms zocht hij de buitenste kringen op en soms bleef hij dicht bij de binnenste. In principe niks speciaals. Behalve s' nachts, dan zou verlaat hij elke keer weer de kudde. Natuurlijk doet hij dit niet wanneer de blauwe maan er is. Maar wanneer deze niet aanwezig is speelt hij in de bossen. Traint zichzelf weer om sterk en flexibel te worden. Zandreo is geen macho, maar hij spendeert wel tijd aan zijn lichaam. Hij wil gewoon sterk worden zodat hij zijn zusje kan beschermen. En wie weet, op een dag, een speciaal paard dat een plek in zijn hart heeft.
