"Het is de perfecte manier om je gehele manenbos weer opnieuw te mogen drogen en je vacht te moeten stijlen. Oftewel te lang werk." Ze rolde haar ogen en deed een stap weg. "Dus van mij mag je van harte door de regen rennen maar ik ga een schuilplaats zoeken. Je mag meekomen als je dat wil vreemdeling." Nickolai hinnikte dat als een lach was en hief zijn voorbeen op 'Wie maakt zich nou zorgen om hoe je er uit ziet! Ik bedoel zelfs al zou je onder het modder zitten zou je nog steeds een aantrekkelijkere merrie zijn!' Nickolai gooide zijn hoofd iets op zodat zijn voor pluk ook omhoog ging 'Of ben je misschien bang? Bang voor het onweer?' Zijn ogen kregen een uitdagende blik en hij keek haar recht aan.

Het was geweldig om te kijken hoe de merries altijd reageerde op zijn complimentjes. Maar toen hij haar uitdaagde veranderde haar houding wat nog leuker was, Nikolai zag haar oren naar achter gaan, hij bleef rustig staan. "Oh ik ben absoluut niet bang voor het onweer." Een grijns gleed over haar donkere lippen en ze deed een stap naar hem toe. "Is dat soms een uitdaging meneer? Want dan neem ik die met alle liefde aan." Nikolai schraapte met zijn hoef over de grond en probeerde serieus te blijven 'Ja dame dat had je goed gehoord, ik daag je uit.' Nikolai hief zijn benen hoog terwijl hij een rondje om haar heen draafde. 'Maar ach jij wou toch ergens gaan schuilen als een kleine veulen.' Hij hield zijn staart iets omhoog terwijl hij om haar heen draafde en toen hij weer voor haar kwam stopte hij, precies op dat moment hoorde hij ergens ver een gerommel.

Goed dan meneer de stoere hengst. Wat voor uitdaging had je in gedachte?' Hij voelde haar lichaam tegen die van hem en opwinding ging door hem heen en hij snoof de lucht diep in. Hij moest zich kalmeren en helder blijven. 'Ik ken de omgeving niet zo goed, maar we kunnen altijd racen.' hij keek haar aan met een diepe blik. "Al vind ik het wel heel gemeen hoor zo'n lief klein meisje als mij gewoon in de regen buiten laten lopen." een lach kwam uit zijn mond om haar woorden 'Jullie merries doen altijd als of jullie zo lief en onschuldig zijn.' Ze draafde weg met haar staart omhoog waardoor haar lichaam wat meer ontbloot werd. Energie stroomde door hem en zijn oren schoten naar voren. Zijn neusgaten werden breder, hij bries. ergens in zijn hersens hoorde hij wle zijn normale stem die hem vertelde dat hij zich niet moest laten gaan maar Nikolai kon er ook weinig aan doen. Nog meer gedonder boven zijn hoofd en de jongen draafde met zijn staart hoog achter Aleydis, toen hij naast haar kwam, maakt hij zich zonder het te beseffen nog groter en zijn spieren spande zich allemaal aan. 'Ben je klaar voor een nacht die je niet zult vergeten?' Zei hij boven het gedonder, water viel naar beneden op hun lichamen en hij keek naar haar met een gemengde blik die zowel, uitdagend, speels en rusteloos was. 'Het lieve, kleine meisje heeft nog een laatste kans om zich om te draaien en een schuilplaats te zoeken.' Zijn toon klonk plagend en hij duwde zijn lichaam lichtjes tegen die van haar om haar zo te plagen.

" Dan kan ik je gelijk wat laten zien van de omgeving nietwaar?" Nikolai bries instemmend en keek naar hoe ze met haar zilvere manen heen en weer sloeg. Zijn lichaam spande zich aan, hij voelde hoe de druppels zijn lichaam maakte en was blij want anders zou ze zien hoe nat hij van zichzelf werd. "Een nacht hmm." Ze grijnsde breed en staarde hem recht aan. Haar diep bruine ogen in de zijne hakend. "Ik ben er maar wat klaar voor." Een glimlach sierde zijn hoofd terwijl hij naar haar toe draafde en haar plaagde met dat ze nu nog de kans had om om te draaien. "Het lieve kleine meisje heeft geen zin om een schuilplaats te vinden grote enge hengst." Aleydis schoot naar voren en zonder aarzelen schoot Nikoali er achter aan. Het rennen tijdens een storm was iets wat je niet zomaar deed, de hengsten uit zijn vorige kudde hielden van uitdagingen en het was doodgewoon om over een open vlakte te galopperen terwijl de bliksem insloeg, je had nodige ervaring nodig daarbij werkte veel dingen tegen, regen, wind, donder, bliksem en de gladden ondergrond. Zijn zware hoeven kwamen samen met de donder op de grond terwijl hij achter haar galoppeerde. Zijn nek was mooi gebogen en zijn spieren waren goed zichtbaar. Het was niet zo dat hij het wou, het ging automatisch door dat Aleydis zich zo gedroeg. Zijn neusgaten waren wijdt opgesperd en ergens in de verte zag hij de eerste lichtflits.