Welcome little one..

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

De laatste tijd voelde Laidalyn zich niet meer zo als anders, ze voelde zich sloom en niet actief. Haar bekken werden breder en haar uiers stonden op springen. Ze hield het niet meer langer. Op deze moment wou ze niet bevallen, niet tijdens de blauwe maan. Haar lichaam dwingt zich tot verder lopen en het niet op te geven. Ze wou gerust op Amor roepen, maar durfde niet. Misschien trok ze de aandacht wel.Een schreeuw van pijn verlaat toch haar keel wanneer een stevige pijnscheut door haar lichaam raast. Zonder treuzelen loopt ze toch verder. Haar ademhaling werd zwaarder door de moeite die ze moest doen om de pijn te verdragen en om door te lopen. Ze moest Amor bereiken en het proberen te laten stoppen tot de blauwe maan over was. Haar hals was al helemaal bezweet en haar flanken gingen stevig op en neer door de energie die ze moest gebruiken om voort te gaan. Nog eens gaat een vlaag van pijn door haar heen. Met een harde plof valt ze in het hoge gras. Ze hinnikt eens gepijnigd en laat haar hoofd vallen. Haar ogen sluiten over omdat ze voor een paar tellen het bewustzijn verloor. Al snel werd ze weer wakker geschud door de pijn die het veulen dat eruit wou veroorzaakte.

Ze begint te persen, maar moet steeds na een tijdje haar hoofd weer neerleggen. Het was zwaar voor een jonge en normaal slanke merrie een veulen met als vader een zwaargebouwde fries tot wereld te brengen. Haar hele lichaam was ondertussen al kletsnat en haar ademhaling werd enorm zwaar en moeizaam. Hier lag ze al een hele tijd te persen terwijl het veulen er enorm moeizaam uit kwam. Ze wou het bijna opgeven, maar toch raapt ze de moed bijeen en na een paar tellen ligt een krachtig, bruin veulentje achter haar in het gras. Ze had de energie niet meer om zich om te draaien en har droog te likken en ze laat haar hoofd in het gras vallen. Ze was doodop en een nog ergere pijn als daarvoor zweeft door haar lichaam. De bevalling was pijnlijk en zwaar. Wanneer ze haar hoofd nog eens voor een paar tellen kan opheffen kijkt ze liefdevol naar het veulentje en glimlacht eens moeizaam. Dan laat ze haar hoofd weer zonder enig protest op de grond vallen. Weer werd het even zwart voor ogen, maar na een paar tellen zag ze weer de groene grassprieten voor haar neus dansen en het veulen dat bibberde van de kou en dat smeekte om eten.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Op eens hoorde hij een brul. Misschien werd er een paard gepakt door een schim. Was het eerste wat door hem schoot. Snel bracht hij zijn lichaam in beweging, met een stevige draf liep hij naar de richting van het geluid. Maar er was geen schim. Hij zag een merrie op de grond liggen. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes. Snel zag hij dat het Laidalyn was. De merrie die hij haatte. Die hem had uitgedaagd en vervolgens woedend was. Hij wilde direct omdraaien. maar toch bleef hij staan. Misschien omdat hij wist dat ze waarschijnlijk drachtig van hem was. Hij wilde absoluut ene veulen. Maar toch niet van haar? Opeens drong het tot hem door. Ze was aan het bevallen. Een schok ging door hem heen. Het kon alleen van hem zijn. Maar hij wilde niet. Met een vies gezicht keek hij naar de merrie die haar hoofd moeizaam neerlegde. Hij walgde van haar. Hoe ze haar veulen zomaar liet liggen. Het beestje zat te trillen van de kou. Hij haatte haar, maar dat was geen rede om het veulen te haten. Vlug liep hij naar het veulen toe. Hij zei Laidalyn niet eens gedag. Hij wist wel wat ze wilde. Ze wilde geen veulen. Ze wilde een ding om mee te pronken. Voorzichtig duwde hij zijn neus tegen het veulentje aan. Zonder te overleggen of maar blikken over te wisselen bedacht hij al een naam. "Hé Mannetje" Sprak hij zacht in het oor van het rillende veulen. Voorzichtig ging hij liggen en rolde zich om het veulen heen om het warmer te maken. "Mijn kleine Morax" Fluisterde hij in het oor. Hij zou hem met hart en ziel beschermen.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Ze zag Amor afkomen en was opgelucht, maar wanneer hij niks tegen haar zei en gewoon bij veulen ging liggen alsof ze het verwaarloosde voelde ze een steek in mijn hart. Ze was veranderd en ging van dit veulen houden met heel haar hart. Zelf wist ze dat ze fout zat daar een veulen te gebruiken om er zelf beter van te worden. Haar ademhaling was nog steeds moeilijk en met veel moeite kan ze haar hoofd opheffen. Haar oren hadden nog net de naam kunnen opvangen dat Amor aan haar kleine schat had gegeven. Morax, het was perfect voor hem. Ze keek Amor aan met spijt in haar ogen en liet haar hoofd weer even vallen. Na een tijdje vind ze eindelijk de kracht om recht te staan. Eenmaal recht zet ze haar voeten uiteen om zich recht te houden en niet om te vallen van zwakte. Haar flanken gingen nog steeds razendsnel op en neer en met vermoeide ogen keek ze naar vader en zoon.

Ze wist dat Amor haar haatte en wou daar graag iets aan veranderen, maar dat ging zo maar niet. "Wat een mooie naam." Zei ze met een stem die amper hoorbaar was.

Zijn lichaam trilde van de kou en zijn mond was droog. Zijn aardige goud bruine ogen kijken de merrie die zijn moeder moest zijn hulpeloos aan. Was ze dood? Wanneer haar hoofd omhoog gaat wist hij dat ze nog leefde. De zwarte hengst die hem van warmte voorzag keek hij lief aan en legde zijn hele lichaam tegen hem aan. Zijn lippen zochten een uier die nergens te vinden was. Hij hinnikte eens stilletjes om hulp. Zijn beentjes zet hij onder zich en probeert recht te staan.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Hij reageerde niet op Laidalyn die was zei. Hij zag hoe het veulen zocht naar drinken. Dat moest hij toch echt bij Laidalyn zijn... Met tegenzin duwde hij het veulen wat omhoog. Steeds opnieuw deed hij zijn best om het veulen op zijn benen te krijgen. Toen het langzaam en wankel stond holp hij hem voorzichtig naar Laidalyn toe. Zonder haar ook maar een seconde aan te kijken. Hij wist dat als hij weg was ze met haar arrogante kop met Morax zou gaan pronken. Het idee deed hem haast kotsen. Hij zach hoe Morax haar tepels vond en er voorzichtig aan begon te zuigen . "Goed zo , Morax" Sprak hij trots uit.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Ze verschoot als Morax begon te drinken en piepte eens, want alles deed nog pijn. Ze duwde het hengstje eens tegen zijn achterwerk en glimlachte lief. Dan richtte ze haar ogen weer op Amor. Ze was best pissig dat hij niks had gezegd. "Misschien weet je het niet, maar ik weet dat ik fout zat en ik zal voor dit veulen zorgen en jouw naam niet noemen als pronkstuk maar als trotse vader. Nou, ik hoop toch dat je trots bent." Zegt ze met nog steeds dezelfde gepijnigde blik in haar ogen die toch ook boordevol zat met liefde voor het veulen.

Gulzig begon hij te drinken en moest een hikken wanneer zijn buikje vol zat. Hij kruipt weer dicht tegen Amor aan en friemelde wat aan zijn gespierde schouder. Zijn moeder zag er niet echt goed uit, maar daar maakte hij zich nog geen zorgen om. hij was jong en moest nog genieten van zijn leven, nog niet denken aan alle zorgen en problemen van andere.

[b]

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Liefdevol lachte hij naar het veulen dat gulzig van de melk genoot. Zachtjes ging hij met zijn neus over zijn flanken. Hij luisterde naar haar woorden. Nog steeds keek hij haar niet even aan. "Dat is wel het minste wat je kan doen, ja" Sprak hij bot en ijskoud uit. Stiekem keek hij vanuit zijn ooghoeken snel naar de merrie die er wat suf bij stond. Hij bekeek het veulen snel. het had precies dezelfde bouw als Amor maar de kleur van Laidalyn. Hij keek hem in zijn ogen aan. Ze waren bruin met een blauwe waas erdoor.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Ze vond het enorm jammer dat Amor zo deed. Nou gaf ze toch toe dat ze fout zat en is het voor meneer nog niet goed. Laidalyn wou geen ruzie zaaien en dus liet ze het liggen. Als hij het niet wilt is het zo en blijft ze geen moeite doen. De energie die ze nu wel kon gebruiken met het veulen op te voeden en de energie die ze tijdens de bevalling is verloren. Haar ademhaling was nog steeds niet normaal, maar toch bleef ze liefdevol naar Morax kijken en hoe hij al zo hard aan zijn vader gehecht was. Het deed haar goed te zien hoe vader en zoon goed overeen kwamen. Ze draaide haar hoofd wat naar beneden van schaamte en een tikkeltje verdriet.

Zijn lichaam sprong weg en begon hevig te huppelen. Hij schoof zijn voorbenen wat naar voor zodat zijn kont wat hogen stond en keek zijn vader uitdagend aan. Dan draaide hij zich naar zijn moeder, maar die knikte nee. Zijn vader kreeg weer de volle aandacht en moest aan zijn speelheid geloven. Zijn knieën legt hij op rug en springt ook een paar keer tegen zijn hals aan. Soms zette hij zijn tanden ook in Amor's manen. Morax vond het nog leuk om te spelen en was zich nog niet bewust van het kwaad om zich heen.

[b]

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Grinnikend probeerde hij mee te spelen . Echter bleef hij gewoon stil staan. Omdat zijn passen net zo groot waren als het hele veulen. Zachtjes gaf hij het veulen een tik waardoor het uit balans raakte en een perfect koprol maakte. Lachend duwde hij zijn neus liefkozend tegen zijn hals. Hij keek naar de merrie. Bijna kreeg hij medelijden met haar. Maar toen schoot die ene ontmoeting weer in zijn hoofd. En pats, weg was het gevoel.

**Vond Laidalyn arrogant vel leuker, toen ze wilde pronken met het veulen xD

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Ze keek Amor arrogant aan. Als hij het haar niet vergaf dan deed ze waar ze zin in had. Waarom zou ze Amor alleen nog beter maken dan dat hij al is. Hij is onderleider, hij moet ook niet nog eens de eer krijgen van goede vader. Ze briesde kwaad en riep Morax naar haar. "Zeg papa maar gedag." zei ze nijdig. Hij had het emmertje doen overlopen met zijn gedrag. Haar arrogantie en woede waren sterker dan haar pijn.

Morax genoot van het spelen met zijn vader en glimlachte de hele tijd lang. Wanneer zijn moeder hem roept gehoorzaamt hij meteen loopt naar haar toe. Ruw zet hij zijn lippen aan haar uier en trek bruut aan haar tepels. Door een tik van zijn moeder doet hij wat rustiger. "Dag papa" zei Morax droevig. Zijn vader was zijn speelmaztje. Ze bleven met zijn drietjes nog even staan en Morax voelde dat er spannig was tussen zijn vader en moeder alleen kon hij niet zeggen wat voor spanning en waarom. Het enige wat hij wist was dat het raar voelde en dat hij wou dat het over was.

[b]

Gitzwarte ogen staarde verwilderd richting die twee mormels, nou ja twee, twee en een half eigenlijk. Hij had Avanti gelukkig nog niet onder ogen hoeven te komen maar toch voelde hij haat. Amor had hem geiriteerd en gehinderd en het was tijd voor Payback. De merrie had net geworpen en de geur van bloed was overduidelijk aanwezig. Toen de stem van de merrie klonk dat het veulen gedag moest zeggen brieste hij woest. "Dat kan ik helaas niet toestaan. Zie papa heeft nog een schuld met mij te verheffen." Klonk zijn stem laag. Meteen schoot hij vooruit uit de schaduwen met maar een doel voor ogen, het jonge hengstje. Met zijn mond opengesperd en zijn tanden blikkerend in het zonlicht raakte hij de huid van het hengstje. Geen dodelijke aanval maar slechts een markering voor later. Van zijn nek tot aan zijn schoft schuurde Achilles zijn tanden door de huid van het veulen. Tot bloedens aan toe. Vervolgens schoot hij verder uit de primere gevarenzone van Amor en draaide zijn reusachtige lichaam direct om. Zijn ogen primend in die van Amor. "Well look at your pretty boy now, couldn't protect him, will never protect anyone." Beet hij de beta Leader toe. Zijn ogen donker fonkelend. "Next time he will die!" Gromde Achilles hem toe terwijl zijn oren strak in zijn nek lagen. Achteruit stappend langzaam verdwijnend in de schaduwen, in gehoorsafstand wachtend op reactie van Amor.
Ja, Amor stond op dit moment bovenaan zijn lijstje van eerste de beste sterfenden.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Hij had geknikt naar de merrie die wegliep met zijn zoon. Maar toen de schim kwam ging alles te snel. Voordat hij het doorhad was hij weer weg. Hij keek naar de bloedende vacht van het hengstje. Snel draafde hij naar hem toe en begon het af te likken. Zijn spieren nog steeds opgespannen om Achilles een klap te verkopen. Ze knikte stiekem naar de merrie als teken dat ze hem over moest nemen. Opeens zette hij zijn lichaam in beweging. Met grootte passen liep hij het bos in. Iemand die zijn zoon wat aan had gedaan mocht eraan. Oog in oog stond hij met Achilles. "We kunnen het netjes afhandelen of op een andere manier>" Siste hij. "Optie één is dat ik mijn mond hou en jij mijn zoon,mij en Laidalyn met lust laat" Vervolgde hij zijn woorden. Hij haatte Laidalyn, maar ze was wel de moeder van zijn zoon. "Optie twee is dat we samen naar Avanti lopen en hem eens even uitleggen wat er gebeurd is" Sprak hij op een rustige toon uit.

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

.Shade »» With your hands held High into a sky so blue, till the moon opens up to swallow you.

Een honende lach klinkt vanachter Amor waar Zircon in de schaduw van een grote boom op rust stond, zijn levenloze ogen slaan het geheel gade, onpeilbaar als ze waren. Het was niet zozeer zijn atletische, schitterende lichaam of zijn houding die dreigend over kwam, oh nee het waren die gitzwarte ogen, als de ogen van een bodemloze put. En als je zou kijken, te lang zou kijken dan zou je vallen.. Vallen in het eindeloze niet van vergetelheid waarin Zircon verkeerde. Echter wanneer Zircon zijn mond opend was zijn stem niet dreigend of kil, oh nee het waren heldere, honingzoete klanken die uit de mond van de hengst kwamen. En dat alles bij elkaar, zijn schitterende lichaam, zijn doodse ogen en zijn honingzoete stem maakte Zircon tot een totale verwarring. Het maakte hem spannend, exotisch en levensgevaarlijk.

Het was deze hengst die zijn lichaam uit rust zette en slechts een pas naar voren deed zodat zijn hoofd uit de grillige schaduwen van de boom tevoorschijn kwam. "Ik stem voor het laatste, laten we eens met z'n allen naar Avanti gaan en uitleggen wat er is gebeurd. Hij zal vast overstromen van medelijden en vergiffenis, dat zijn immers Avanti's sterkste punten" De honingzoete stem van Zircon was vermengt met een ondertoon van spot die toch duidelijk genoeg aanwezig was. Een grijns siert zijn lippen terwijl hij nog een pas naar voren zet "Waar wachten we op? Laten we gaan, jij, ik en Achilles.. Het lijkt me donders gezellig en een geniaal plan" Nog altijd was daar die kraakheldere, spottende toon, een tikkeltje uitdagend.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Toen verscheen achter hem nog een andere schim. Een valse grijns verscheen op zijn lippen. Hij luistert geduldig naar zijn woorden. "Laat Achilles zelf maar antwoorden, die weet immers waar het over gaat." Sprak hij op een beleefde toon uit. Hij kende Avanti niet goed. Maar wel wist hij dat Avanti woedend zou zijn. Afwachtend keek hij Achilles aan. "Ik wil het ook enkel bij een waarschuwing houden" Sprak hij rustig uit. Schimmen konden hem niets maken. Dat wist hij. Vriendelijk gleden zijn ogen lang de twee schimmen. Waarom waren schimmen eigenlijk zo? Waarom wilde ze paarden vermoorden en verwonden?

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

.Shade »» With your hands held High into a sky so blue, till the moon opens up to swallow you.

Het irriteerde Zircon mateloos hoe laag deze hengst dacht over zijn leider, er was werkelijk maar 1 wezen op de wereld dat Zircon's respect had verdiend en dat was Avanti. De hengst kon het slecht verkroppen dat deze 2e rangs onderleider dacht dat Avanti naïef of dom was. 'Wie denk je die je bent?' vraagt de hengst met zijn honingzoete stem 'Denk je dat we achterlijk zijn, denk je dat Avanti achterlijk is? Kijk omhoog naar de vogels en denk nooit meer hetzelfde over hen want Avanti hoort alles, Avanti ziet alles, Avanti wéet alles.' Zircon doet in plaats van een stap dichterbij naar de hengst een behendige pas opzij en snijd de merrie met het veulen de pas af. Hij laat zijn hoofd zakken tot zijn inktzwarte levenloze ogen zich in die van het veulen konden boren en er glijd een grijns rond zijn lippen. Het kleine ventje was totaal onschuldig, nog naïef en een blank doek. En het aller belangrijkste, Amor hield van het ventje.

Zircon heft zijn hoofd weer hóog op terwijl hij zijn imposante lichaam voor dat van het veulen houdt zodat deze niet weg zou trippelen. 'Je valt op Amor, en opvallen is iets wat je niet wilt.' Zircon knikt even kort naar het veulen 'Niet voor jezelf, en zeker niet voor de gezondheid van dit kleintje hier. Maar ik kan je geruststellen, ik zal hem niet vermoorden' een grijns trekt rond de lippen van Zircon. Oh nee hij zou hem absoluut niet vermoorden, evenmin als je een wit doek zou weggooien zonder het te gebruiken. Het was een verspilling, en Zircon hield niet van verspillingen.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Hij dacht absoluut niet dat Avanti naïef of dom was. Maar hij wist wel dat Achilles is de problemen zat. En hij was er getuige van. "Owh, nee, absoluut niet!" Sprak hij beleefd. Een grijns verscheen opnieuw op zijn gezicht. "Wat is er mis met opvallen" Vroeg hij aandachtig.

Hij onderschatte de schimmen zeker niet. Maar er waren wel wat dingen die hem geruststelde. Één de actie van Achilles en twee het feit dat schimmen hém niets konden doen.

**Veulen is ergens ander hé

Gast **Profile**

Pip de schimmen kunnen Amor wél vermoorden, nergens in de regels staat dat je veilig bent, dus probeer je daar een beetje in te leven. Natuurlijk zullen de leiders sterker staan dan de normale paarden, maar ze kunnen alsnog niet op tegen een hele groep schimmen. Het is zeer zeldzaam dat een leider word vermoord, maar het is mogelijk.

Peace out.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

oops ;}

Hehe xD
Heb het dan vergeten, dacht dat ik ergens had zien staan dat schimmen je niets meer konden doen als je in rank 4 zat of leider was :')

Mimi schreef:

Woedde straalde uit zijn ogen maar hij liet gewillig toe dat het kleintje met zijn moeder wegstrompelde. "We kunnen het netjes afhandelen of op een andere manier>" Siste hij. "Optie één is dat ik mijn mond hou en jij mijn zoon,mij en Laidalyn met lust laat" Vervolgde hij zijn woorden. Hij haatte Laidalyn, maar ze was wel de moeder van zijn zoon. "Optie twee is dat we samen naar Avanti lopen en hem eens even uitleggen wat er gebeurd is" Sprak hij op een rustige toon uit. Hij gromde langzaam en wou antwoorden, tot iets anders tot hem door drong. Zijn donkere ogen schoten ineens naar een andere kant. Hij had de hengst horen aankomen, hoewel Amor het nooit had kunnen doen, Achilles had hem al ontmoet maar nog geen goed gesprek met hem gehad. Zircon.. Een honende lach klonk vanachter Amor. "Ik stem voor het laatste, laten we eens met z'n allen naar Avanti gaan en uitleggen wat er is gebeurd. Hij zal vast overstromen van medelijden en vergiffenis, dat zijn immers Avanti's sterkste punten" Zijn ogen werden groot, was dat beest gestoord? Hij gromde zacht terwijl hij een stap naar voren deed. "Laat Achilles zelf maar antwoorden, die weet immers waar het over gaat." Sprak Amor op een beleefde toon uit. "Ik wil het ook enkel bij een waarschuwing houden" 'Wie denk je die je bent?' vroeg Zircon met zijn honingzoete stem 'Denk je dat we achterlijk zijn, denk je dat Avanti achterlijk is? Kijk omhoog naar de vogels en denk nooit meer hetzelfde over hen want Avanti hoort alles, Avanti ziet alles, Avanti wéet alles.' Zircon deed in plaats van een stap dichterbij naar de hengst een behendige pas opzij en sneed de merrie met het veulen de pas af. Hij liet zijn hoofd zakken tot zijn inktzwarte levenloze ogen zich in die van het veulen konden boren en er glijd een grijns rond zijn lippen. Zircon hief zijn hoofd weer hóog op terwijl hij zijn imposante lichaam voor dat van het veulen houdt zodat deze niet weg zou trippelen. 'Je valt op Amor, en opvallen is iets wat je niet wilt.' Zircon knikte even kort naar het veulen 'Niet voor jezelf, en zeker niet voor de gezondheid van dit kleintje hier. Maar ik kan je geruststellen, ik zal hem niet vermoorden' een grijns trok rond de lippen van Zircon. "Owh, nee, absoluut niet!" Sprak hij beleefd. Een grijns verscheen opnieuw op zijn gezicht. "Wat is er mis met opvallen" Vroeg hij aandachtig.
Achilles gromde zacht terwijl hij uit de schaduwen stapte. Heel even blikte hij woedend op Zircon maar daarna ademde hij toch diep in en schudde zijn blik langzaam met een lachje los van Zircon. Hij had gelijk.. Zachtjes grinnikte hij terwijl zijn duistere ogen zich op Amor inwerkte. "Je valt op door je over de top karakter, je denkt dat je alles bent en dat er niets fout kan gaan in je mooie leventje." Beet hij hem toe en gromde zacht. "Kijk naar jezelf Amor, verbannen en vernederd, Aeron heeft je verslagen en wij zijn hier om het werk af te maken." Hij grijnsde breed terwijl hij hem recht aanstaarde. "Je hebt niets voor ons, niets wat jij ons kan geven.. In ruil.. Zircon.. Wat zeg jij er van, zullen we dit miezerige hoopje afmaken.. Of hem wat langer in zijn zielige bestaan laten leven, langzaam aan alles om hem heen afmaken waar hij ooit om heeft gegeven?" Zachtjes begon de hengst te grinniken terwijl hij nog een keer in de richting van Amor hapte. "Be wise prince without a land.. Be wise or he will pay for it." Hij gromde nogmaals langzaam terwijl hij zijn hoofd in de richting van het veulen bewoog. Amor had geen keuze.. Hij kon zich enkel overgeven en dan zou zijn zielige leven snel over zijn.. Anders.. Stierf al waar hij van hielt..

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

.Shade »» With your hands held High into a sky so blue, till the moon opens up to swallow you.

Zircon leek haast verveeld te raken door de hengst zijn stupide opmerkingen, wat er mis was met opvallen? Echt weer een opmerking van niveau vond de gitzwarte hengst. "Als je zelf niet kunt bedenken wat er mis aan is dan zul je dat vanzelf ontdekken." even laat Zircon zijn blik richting Achilles glijden, alhoewel Zircon een lage dunk had van de schim omdat hij Avanti had gepasseerd en gedaan had waar hij zelf zin in had, toch waren ze momenteel een team en daar kon Zircon het kleine beetje persoonlijke gevoelens die hij bezat gemakkelijk voor aan de kant schuiven. "Laat Amor maar onaangetast" spreekt Zircon terwijl zijn blik weer naar het kleine hengstveulentje glijd "Jij gaat met mij mee" stelt hij dan simpelweg, waarna hij zijn blik op de merrie richt "Je moet weten dat ik geen persoonlijke interesse had in het veulen, er is maar een reden dat hij mee gaat en dat is" Zircon knikt naar Amor "Deze hengst.. Onthoud dat goed. Even duwt Zircon zijn zwarte neus kort tegen de maantop van het kleine ventje. "Ik zal goed voor hem zorgen" spreekt Zircon vervolgens met zijn honingzoete stem terwijl er een honende grijns rond zijn lippen glijd. Oh ja, hij zou goed op het ventje passen, op Zircon zijn manier uiteraard.

**Nergens staat dat het veulen weg is, ze zouden weggaan maar hebben 't nog niet gedaan. Daarbij is het veulen flink gewond dus kan me niet voorstellen dat het zich nog erg snel zal voortbewegen.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Nee, je snapt het verkeerd xD Achilles was weggegaan om op de reactie van Amor te wachten. Toen is Amor achter hem aangegaan, het veulen niet.

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

Achilles is een paar passen achteruit gegaan, aangezien Zircon aan de andere kant van zowel Amor als Achilles staat is hij tamelijk dichtbij het veulen. Gehoorafstand is niet zo ver =).

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Met bange ogen keek hij de zwarte hengst aan. Hij had geen idee wat hij moest doen. Hij hoorde alleen zijn moeder grommen en hoorde haar zeggen dat hij het eens moest wagen om hem mee te nemen. Plots voel ik dat ik word weggetrokken en begin luidruchtig te hinniken.

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

.Shade »» With your hands held High into a sky so blue, till the moon opens up to swallow you.

Zircon knikt even kort, haast onzichtbaar naar Achilles maar wist zeker dat de hengst het gezien had en Achilles had, daar twijfelde Zircon niet aan, goed begrepen dat hij een oogje op Amor moest houden terwijl Zircon in actie kwam. Zircon zijn oren kwamen plat in zijn nek te liggen terwijl hij met een sprong naar voren kwam en de merrie met simpele lompe kracht en snelheid opzij beukte. Direct erna grijpt hij het hengstveulen beet en in enkel seconden was zowel hij als het veulen als uit het zicht verdwenen. Zircon, watervlug als hij was had het veulen van de moeder gescheiden, Achilles zou de hengst ophouden en beide waren ze op weg naar daar waar de schimmen huisde. Oh ja, Amor zijn mond was een keer te groot geweest, hij had Avanti een keer te vaak beledigd en alleen daarom al was Zircon vastbesloten.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Hij had zeker respect voor Avanti, hoe hij zijn groep aan kon sturen. En hoe zijn groep hem achter zijn kont aanliep. Zijn groep ging op zijn knieeën voor hem. Ja, hij had daar respect voor. Hoe hij dat zo heeft kunnen krijgen. Hij keek naar de hengst die het veulen pakte. Even had hij het gevoel dat hij erachter na moest gaan. Het klonk misschien vreemd maar hij had het gevoel dat de schim echt goed zou zorgen voor Zircon in de tussentijd. Hij was niet aardig geweest. Maar hij had wel gezien dat er een andere kan in Zircon zat. Een goede kant. Natuurlijk was hij niet blij dat zijn veulen weggenomen werd. Maar hij had liever dat het veulen bij Zircon was dan bij Achilles. Hij besloot er niet achterna ta gaan, dat zou het alleen maar erger maken voor Morax. Vloekend in zichzelf draaide hij zich om en liep weg. Zijn gedachtes bij Morax. Hopend dat hij levend terug zou komen.

**Profile**