[table align=center cellpadding=0 cellspacing=0 background=http://i232.photobucket.com/albums/ee153/Iloveyoumicky/Pomme.png width=356 height=601 ][td valign=top]<div style='padding-right: 5px; margin-top: 150px; margin-left: 30px; margin-right: 30px; margin-bottom: 20px; width: 285 px; height: 400px; overflow: auto; text-align: justify;'>[font=Times New Roman][color=#4b463e][size=11]Nog geen tijd gehad voor een echte manipulatie, maar dit kleine plaatje heb ik even snel in een kwartiertje gemaakt. Heb je in ieder geval even iets om mee te beginnen, hoop dat je het iets vind (:

Domino strekt haar lange hals en opent haar bloedrode ogen. Ze had haar hoofd lichtjes heen en weer geschud toen ze de hengst over de vlakte had zien stuiven, zijn benen brachten hem met gemak voort, gezien het formaat dat de hengst had. En met gemak haalde hij zijn prooi onder uit. Domino haar maag draaide zich lichtjes om toen ze zag hoe hij de merrie zonder aarzelen naar beneden haalde. Ze was zelf ook een vlees eter, maar haar vader had haar altijd geleerd om geen onschuldige wezen van het leven te beroven. Domino had het meerdere malen gedaan, simpel weg omdat ze wou voelen hoe het was. Maar het joeg geen adrealine door haar aderen, en eerlijk gezegd vond ze het ook een beetje laf. Totaal geen respect voor de natuur. Al had ze dat met meerdere dingen niet.. Ze had zichzelf in ieder geval voor genomen, om geen levende wezens weer op te eten. Ze kon weken teren op een lege maag, soms zelfs maanden. Ze was nu immers niet normaal, zoals de meeste paarden hier. Zij had vleugels, en tanden die vlees door midden konden rijgen. Haar ogen waren bloedrood, en haar rug zat onder de littekens. Domino was geen alledaagse verschijning, alles behalve dat zelf.

Ze stond daar naar de hengst te loeren van onder de schaduw van een boom, lichtjes droop het bloed nog van haar rug, van haar vleugels die net waren ingetrokken. Haar ademhaling is zwaar, het was een warme dag, en haar lichaam kon daar minder goed tegen. Domino haar oren gaan in haar hals, en langzaam komt haar gouden lichaam in beweging. Ondanks dat ze de grootte van de hengst niet kon evenaren, ze was zeker groot voor een merries doen. Haar zware ademhaling zou haar snel verraden, maar dit maakte werkelijk waar vrij weinig uit. De enige manier waarop Domino kon sterven, is wanneer er geen water meer door haar lichaam vloeit. En water had ze nodig, elk moment van de dag, haar bloedhete lichaam verbrande zo veel, dat ze meerdere malen op een dag langs een meer moest gaan. Uitdroging was het enige wat dodelijk was voor haar ras. Vervloekt door de zon.

Wanneer de ogen van de hengst de hare kruizen heft ze haar hoofd, haar korte blonde manen vliegen even omhoog, en strijken dan weer neer, met enkele plukken koppig overeind staand.[b] "Hallo" [/b]haar stem was zacht, vrouwelijk, en vrij onschuldig. Haar rode ogen glijden over het lichaam van de hengst, ze had hem eerder ontmoet, ze had hem gekend tot in zijn diepste geheimen. Niet hier, maar ergens anders. Een klein grijnsje speelt rond haar lippen. Een zachte bries neemt haar staart mee, en laat de domino steentjes om haar hals lichtjes klapperen. Haar ranke lichaam komt tot stilstand, en met een uitdagende houding blijft ze vlak naast hem staan. Haar bloed hete vacht stoomde haast, en was voelbaar voor ieder in haar buurt. Ze was niet van zijn soort, maar ze was wel een van de vele monsters die overal rond liepen.

[/size][/color][/font]</div>[/td][/table]