Mysteries in mijn ogen ~ Treasure

**Profile** Number of posts : 628 Status : Active

Luna heeft al een paar gebieden bezocht: Minanter, Orlais en Anderfels. Elk gebied heeft zijn eigen charmes. Minanter met haar bergen en lange rivieren, Orlais met haar lange stranden en Anderfels.. dat vond Luna het mooiste van allemaal. Anderfels staat vol met prachtige bloemen en bomen. Het bos en veld met de prachtige rivieren staat vol leven. Het straalt rust en vrede uit. Luna woont nu in Minanter, maar ze wil uiteindelijk rang 3 halen om naar Anderfels te gaan. Ze moet dus twee rangen omhoog en moet daarom de leider benaderen. Maar voordat ze dat doet wil ze zelfverzekerder en sterker zijn. En Ferelden zal haar helpen dat te bereiken. Ferelden heeft Luna nog niet bezocht omdat ze het gebied niet durfde te betreden. Ze is bang voor wat ze zou tegenkomen in het woud. Ze vertrouwd niet genoeg in haar zelf, maar ze heeft toch de moed gevonden om het woud te betreden.

Luna wandelt zachtjes door het woud van Ferelden. Ze is bang gehoord te worden door dieren die van haar graag een maaltijd wilde maken. Een uil liet zich horen vanuit de hoge bomen. Haar hartje begon sneller te kloppen en haar oren bewogen naar elke richting waar een geluid vandaan kwam. 'Rustig Luna, niks aan de hand.' mompelde ze zachtjes tegen zichzelf. Ze bleef even stil staan en ademde diep in en uit. Ze gooide haar haren uit haar gezicht en gooide haar hoofd omhoog. Ze begon te gallopeerde en gooide haar arabische beentjes zo hoog mogelijk omhoog. Haar Arabische witte staart hief ze op. 'Niks kan me tegenhouden.' zei ze wat harder om zichzelf ervan te overtuigen. Ze probeert zoveel mogelijk haar angst opzij te zetten en van de omgeving te genieten.

Het is een mysterieus woud en dat trekt Luna heel erg aan. Er hangt een mist in het woud waardoor de verte moeilijk te zien is. Het is een prachtig gezicht, maar het is ook eng omdat je niet weet wat erachter kan zitten. De lucht is zo vochtig dat haar vacht en manen nat aanvoelen. Ze loopt al een tijde rond, maar toch wil ze niet terug. Ze wil eerst de mysteries van het woud ontdekken. Al moet ze dagen opblijven, ze zal en moet het ontdekken.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

Vochtige mist spreidde zich door de oude loofbomen. Slingerd om de stammen heen. De koele geur sneed in mijn neusgaten. Het was naar, stil en kil. Maar ondertussen was er iets wat je aan trok. Misschien juist de kilheid. De nare sfeer. Alsof er een uitdaging laf met een beloning van miljarden. Alsof je iets wilde bereiken. Voorzichtig plantte ik mijn hoeven op het gras dat lichtjes glinsterde in de zon door de dauw van de nare nacht. De ferelden was niet de plaats waar mijn thuis zich bevond. Maar ik ging graag af en toe even tussen de drukte van de kudde uit. Even weg van de drukte. Op zoek naar stilte. Ferelden was het land van stilte. IJzige stilte. Bijna angstaanjagend stil. Maar ik genoot ervan. Het was wat ik nodig had. Een ontsnapping van de drukte van Minanter. Om tot rust te komen. Te genieten van de stilte. En na te denken. Zonder gestoord te worden. Om na te denken over alle gebeurtenissen. Over mezelf. Over anderen. En over de gebeurtenissen.

Ondanks de geur van vocht en kou drong wat anders door mijn neusgaten. De zoete geur van paard, een merrie precies te zijn. Mijn ogen speurde door de dichte mist op de vroege morgen. Wanneer ik zag dat het paard blijkbaar t ever stond om te kunnen zien verlaat een zachte hinnik mijn lippen om haar te roepen. Voorzichtig bring ik mijn lichaam voort. Mijn ogen zoekend naar een lichaam. Waneer door de witte mist het donkere lichaam van een merrie te voorschijn komt. Loop ik er vlug heen. Haar kende ik wel! Het was Luna, die ik op een koude winterdag had ontmoet. Haar maanwitte ogen stonden vrolijk en nieuwsgierig. Afkeurend schudde ik mijn hoofd. ”Kon jij niet beter weg blijven uit deze mist? ‘s middags heet ik je hier van harte welkom, maar ‘s ochtends… ‘s ochtends spreid de mist zich uit tussen de bomen. Het is gevaarlijk, je weet niet wat zich erachter bevind…” Sprak ik uit met een afkeurende stem. Mijn mondhoeken gleden langzaam omhoog bij de onschuldige ogen. ”Leuk je weer te zien, Luna. Je bent geen haar veranderd.” Klonk mijn stem vrolijk en oprecht.

**Profile** Number of posts : 628 Status : Active

Luna

Luna voelde de aanwezigheid van een ander dier en stopte om even stil te staan. Met haar heldere blauwe ogen probeerde ze door de dichte mist heen te kijken. Haar oren stonden gespitst en haar lichaam stond scherp, klaar om weg te kunnen rennen zodra er gevaar dreigde. Ze wilde niet steeds vluchten als er gevaar dreigde, maar ze had geen keus. Ze was nu eenmaal niet opgewassen tegen een beer of nog erger een schim. Gelukkig is ze vlug en lenig waardoor ze vaak dieren kan afschudden.

Een zachte hinnik galmde door het woud gericht aan Luna. Een galop kwam haar richting op. Ze gooide haar neus in de lucht en rook de geur van een hengst. Die geur kwam haar bekend voor. Uiteindelijk toonde de mist het gestalte van de hengst. Luna kende de hengst, het was Treasure. Ze verlaat een vriendelijke hinnik en huppelt naar hem toe om hem te begroette. Maar Treasure kijkt haar afkeurend aan. ”Kon jij niet beter weg blijven uit deze mist? ‘s middags heet ik je hier van harte welkom, maar ‘s ochtends… ‘s ochtends spreid de mist zich uit tussen de bomen. Het is gevaarlijk, je weet niet wat zich erachter bevind…” Sprak hij uit met een afkeurende stem. Luna had daar niet goed over na gedacht, maar nu is ze blij dat hij er is. Ze is immers alwéér de weg kwijt. "sorry.." zei ze met een zacht stemmetje. Uit schaamte zakte haar hoofd wat naar beneden en viel haar voorpluk voor haar oog.

Ze zag zijn mondhoeken omhoog komen. ”Leuk je weer te zien, Luna. Je bent geen haar veranderd.” Klonk zijn stem vrolijk en oprecht. Luna hief haar hoofd weer op en haar glimmende ogen kwamen weer tevoorschijn. "Ik ben blij jou ook weer te zien Treasure." Een zachte glimlach sierde haar mond. "Ik ben hier naar toe gekomen om te zien wat ferelden te verbergen heeft. Het was niet zo slim van me om nu met de mist te gaan... Maar het heeft iets mysterieus over zich en ik heb me laten verleiden. Maar ik ben blij dat je me gevonden hebt in deze mist." ze voelt wat vocht druppels van haar afdruipen. Ze wilde zich uitschudden maar dat zou niet zo charmant over komen dus ze hield zich in. "Maar wat brengt jou hier in ferelden?" vraagt ze nieuwsgierig. Luna is altijd nieuwsgierig van aard geweest. Ze wil altijd graag dingen ontdekken. Ook is Luna goedgelovig, waar andere paarden vaak gebruik van. Daarom is ze voorzichtig in het benaderen van andere paarden. Je weet nooit hoe ze echt zijn. Maar Treasure geeft haar een goed gevoel.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

Mijn ogen gleden door de dichte mist. Het was eng, omdat je niet wist wat zich erachter bevond. Wie weet bevond zich erachter een schim. Maar ook fijn, je had eerder het gevoel dat je alleen was. En er was iets wat hem aantrok, misschien juist het enge, het zicht van een paar meter ver. Mijn afkeuring in mijn gezicht kon ik zoals normal niet lang vasthouden. De merrie bracht altijd een prettige, veilige sfeer met zich mee. Ik had haar niet vaak gezien, maar ze bracht iets met zich mee wat weinig hadden. Ze voelde als een vriendin, iemand die er altijd voor je zou staan, iemand die je nodig had. "sorry.." sprak de zoete stem. Mijn mondhoeken gleden triomfantelijk omhoog. ”Excuses aanvaard” Klonk mijn stem plechtig.

Mijn manen kleefden aan mijn hals alsof ik net uit de zee kwam. Het was fris met de zachte wind erop. Maar het voelde fijn. ”Ja Luna… Ik begrijp je volledig, soms is het juist het gevaar wat je aantrekt” Klonk mijn fluwelen stem. Witte rookwolkjes kwamen uit mijn neusvleugels wanneer ik uitademde. ”Ik ben hier om even alleen te zijn. De drukte in Minanter word em soms wat te veel… “ Een glimlach sierde mijn lippen. Ik zag hoe de klok langzaam verder tikte, en de mist tot mijn opluchting afnam. Het was niet zo dat ik echt ‘verdwaalt’ was. Enkel dat ik de weg niet zo goed kon vinden in de mist. Het had veel gemeen, maar verdwaalt klonk zo zwak, dat kon ik natuurlijk niet maken.”ferelden is een mooie plek, in de morgen de doodse stilte, en in de middag met magische bos met een swingend orkest van de vogels” Ik zuchte tevreden bij de gedachte. ”Maar Luna, ik kan niet zeggen dat het slim is hier nu rond te hangen… Maar ik straf je niet met dingen die ik zelf ook doe” Gniffelde ik zachtjes.

Langzaam begon ik de bomen te kunnen onderscheiden van de witte mist. De witte kleur maakte plaats voor groen, zoals het ritueel elke morgen gebeurde. En in de avond kwam zwart weer in de plaats van groen. Ik knikte naar de prachtige merrie, als teken mijn lichaam te volgen. Ik ruime passen bracht ik mijn lichaam voort. Eigenlijk doelloos, geen idée waarheen. Maar ik liep alsof ik naar een bestemming moest. ”Euhmm...” Begon ik een gesprek. ”Ik heb je lang niet meer gesproken … Waar heb je al die tijd uitgehangen? “ Klonk mijn stem met een oprechte nieuwsgierigheid.

**Profile** Number of posts : 628 Status : Active

Luna luisterde naar zijn fluwelen stem en keek hem begrijpend aan. De wereld heeft zoveel geheimen en waarom zouden we deze niet ontdekken? Er zijn dan wel veel gevaren die erachter schuilen, maar daar wordt je alleen maar sterker van. En het leven zou geen waarde voor Luna hebben als er geen prachtige dingen te ontdekken waren. Als het leven je even tegenzit dan moet je denken aan de dingen die de wereld je nog kan bieden. Je kan vrienden maken, familie terugvinden en mooie dingen ontdekken. Dat alles is het leven waard.

”Ik ben hier om even alleen te zijn. De drukte in Minanter word em soms wat te veel… “ Een glimlach sierde zijn lippen. Luna glimlachte terug zonder iets te zeggen. Zij wilde ook even weg van de kudde om alleen te zijn, maar nu vond ze het fijn dat Treasure er was. Ze hoopte dat Treasure hetzelfde voelde. Ze zag de mist langzaam wegtrekken en het woud kreeg een vredige sfeer. ”ferelden is een mooie plek, in de morgen de doodse stilte, en in de middag met magische bos met een swingend orkest van de vogels” hij zuchte tevreden bij de gedachte. Ze luisterde naar zijn stem en ze werd meegesleept in het verhaal. Ze voelde iets van enthousiasme opkomen. ”Maar Luna, ik kan niet zeggen dat het slim is hier nu rond te hangen… Maar ik straf je niet met dingen die ik zelf ook doe” Gniffelde hij zachtjes. 'Ik zal me best doen om te luisteren.' Luna lachte ze eigenwijs en een tikkeltje plagend.

Hij knikte naar Luna als teken hem te volgen. Luna was vrolijk en had zin om wat meer te zien van Ferelden met Treasure. Haar maakte het niet uit waarheen. Hij nam ruime passen en Luna volgde hem trouw. Haar hoge Arabische staart en lange manen wapperde mee met de beweging. Normaal zou ze niet meegaan met hengsten die ze niet zo vaak heeft gezien. Maar haar gevoel zegt dat het goed zit. De vogeltjes werden wakker en begonnen met hun prachtige zang. Dit gaf Luna altijd het gevoel van vrijheid. ”Euhmm...” Begon hij een gesprek. ”Ik heb je lang niet meer gesproken … Waar heb je al die tijd uitgehangen? “ Klonk zijn stem met een oprechte nieuwsgierigheid. Ze keek hem weer aan. 'ik heb verschillende plekken bezocht. Minanter, Orlais en Anderfels.. Ze stopte even. Elke plek heeft me sterker gemaakt en daarom wilde ik ook naar Ferelden. Elke ervaring maakt je sterker, zowel goede als slechte. Uiteindelijk wil ik graag in Anderfels wonen. Het is daar zo vredig en ik voel me er veilig. klonk ze wijs. Maar een glimlach sierde haar mond weer. "En waar heb jij uitgehangen?" Ze keek hem nieuwsgierig aan.

**Profile**

» 2 ogen vol oorlog.
» Stamboom Paars-ogen
» Hulp bij mijn RPG
» Even mijn gedachten plaatsen ...
» mijn cosplay en meet stuff

Mysteries in mijn ogen ~ Treasure

Mysteries in mijn ogen ~ Treasure

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen