Down to earth

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

mare, rank 1

ze was weer terug. na een roerige week, waarin eerst haar zoontje Roque werd geboren, die ze vervolgens na een lange tocht had afgeleverd bij zijn vader E'vesdar in Anderfels(?) en daarna haar eigen tocht terug, waarbij ze de grote schim Zircon tegen kwam. doodsangsten had ze uitgestaan, maar dat had ze niet laten zien. toch was Zircon niet het vreselijke monster geweest waarvoor ze gewaarschuwd was, eigenlijk was hij heel aardig geweest en vertrouwde ze hem nu min of meer. Hij had haar zonder ook maar iets te doen laten gaan.

Nu ze weer terug was in Minanter, haar oude vertrouwde plekje onder de boom, schaamde ze zich voor wat ze allemaal had gedaan. ze had ruzie gezocht met meerdere paarden, alleen maar omdat zij stomme fouten had gemaakt en dat afreageerde op haar kleine, prachtige veulentje. ze had er spijt van, en dat Zircon haar had laten gaan had haar in de ogen geleken als een nieuwe kans, een nieuw begin. ze zou E'vesdar en Roque opzoeken, en alle anderen die ze pijn had gedaan of waar ze ruzie mee had geschopt. maar eerst, eerst moest ze bijkomen van al haar avonturen.

Zacht brieste de kleine, ranke merrie, terwijl ze haar bonte lichaam van onder de boom stapte, midden in het veld ging staan, in de regenbui die al enkele dagen het gebied teisterde. heerlijk koel water gutste langs haar lichaam, haar dikke manen plakkend tegen haar nek, haar oren en neus druipend. genietend sloot ze haar ogen en stak haar neus de lucht in, alle gedachtes en viezigheid van zich afspoelend.

Darlica had op het moment geen behoefte aan gezelschap, daarom ook dat ze nog altijd een eind van de kudde afstond. ze voelde dat ze eerst haar gedachten en gevoelens op een rijtje moest hebben voor ze zich weer onder de 'normale' paarden kon vertonen. Darlica had haar aandacht alleen bij de regen, haar gedachten afgesloten en haar gevoelige oren alleen de stromende regen opvangend. dat er iemand genaderd was had ze totaal niet door.

*open for anyone.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Vanth liep liever alleen, zo was ze eenmaal, een paard dat zich op zichzelf hield. Niet te veel gezelschap en liever ook zo min mogelijk ander leven dan alleen paarden. Zelfs bomen hadden al te veel leven. Ze briesde eens en genoot van het heerlijke stormachtige weer dat al een paar dagen Minanter bedreigde. Haar manen plakken tegen haar ranke hals en haar smalle benen bewegen zich in een sierlijk draf voort. Ze hield van dit weer en dat zal ze altijd doen. Bij zonnige dagen zat ze liever in een grot of in een donker bos. Soms leek het wel of ze was allergisch aan zonlicht. Haar neus in de lucht en haar briesende ademhaling op het ritme van haar draf. Ze zet haar lichaam in stilstand boven op een kleine heuvel en kijkt even rond. Geen enkel paard te bekennen. Wanneer ze haar ogen nogmaals over het veld laat gaan ziet ze een bonte merrie staan.

Haar ogen flitsen eens kwaad richting de merrie, de kilheid in haar bijna witte ogen was duidelijk zichtbaar en haar donkerbruine lichaam zet zich in beweging richting het gestalte. Ze stopte abrupt en draaide wat rond de merrie wanneer ze vervolgens een duw geeft en weer wat verder weg loopt.

Deze merrie liep op een plek waar Vanth voor de weinige keren kon genieten. Toch keken haar ogen de merrie uitdagend aan. Ze had wel zin in een potje ruzie, ook al zag de merrie er niet zo uit.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

mare, rank 1

Darlica's ogen openen zich met een ruk als ze een duw krijgt, ruw verstoort in haar gedachten schieten haar oren meteen in haar nek en kijkt ze om zich heen. al snel ontdekt ze de simpele, bruine merrie, maar er was iets bijzonders aan haar. ze had iets kils, iets engs.

Ze brieste verontwaardigd en deed een stap in haar richting. 'Waar was dat voor nodig?' haar normaal suikerzoete stem klonk kwaad. ze zwiepte met haar staart terwijl haar donkere ogen zich in die van de merrie voor haar boorden.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Vanth grinnikte. Deze merrie dacht werkelijk dat ze bang had. Ze zwaait met haar hoofd wilt in de lucht en haar zwarte manen met een blauwe schijn zwaaien rond. Haar voorbenen komen los van de grond en zwaaien wild in het rond. Wanneer ze weer op de grond staat blaast ze kwaad naar de merrie. "Waarom? Omdat jij in MIJN weg staat." Zei ze met een kille stem die werd gevolgd door een gemene en nijdige blik. Haar kille ogen keken de merrie strak. "Ik ben trouwens Vanth." Voor moest ze haar zwart willen maken bij paarden, dan had ze toch nog een naam die ze kon noemen en niet de donkerbruine merrie met de witte ogen. Bij deze gedachten verschijnt er op haar lippen. Zo leuk als paarden een hekel aan haar hadden.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

mare, rank 1

Darlica had haar ranke oren tegen haar nek aangedrukt, haar ogen kwaad. ze accepteerde het niet dat iemand zó tegen haar praatte. 'je kunt makkelijk om me heen hoor.' haar stem was vriendelijk met een sarcastische onderklank. ze had totaal geen behoefte aan zo'n merrie die dacht dat ze alles was. ze brieste. 'en daarbij, het is niet jóuw weg, het is de weg van de kudde, dus van iedereen.' de merrie die zichzelf nu had voorgesteld als Vanth kon de pot op, darlica was niet van plan vriendjes met haar te worden.
Ze bleef afwachtend staan, een grijns op haar ranke gezicht en haar oren nog altijd plat naar achter in haar nek.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Nog steeds was de gemene blik in haar ogen te lezen. Nou, dit was misschien wel de weg van iedereen, maar het was mijn zicht waar de merrie in stond. Ze wou geen ruzie meer maken en liep liever gewoon weg van dit zooitje dat dacht dat ze het wist. Toch deed ze dat niet. Vanth was niet zwak en liet andere paarden niet denken dat ze zich zomaar liet doen. Haar kleine en smalle oren draaien zich naar voor gericht op de merrie. "Je stond wel in mijn zicht." antwoordde ze met een neutrale toon. Ze ging haar energie niet opgebruiken. Deze had ze nodig voor Avanti. Haar smalle lichaam draait nog wat rond de bonte merrie en zag dat ze een veulen had gehad, want haar uier stond dik. Met een verbaasde blik keek ze rond. Waar was het? Haar ogen kijken de merrie dan ook vragend en verbaast aan. "Waar is je veulen?" Vanth nam de proef op de som en vroeg het gewoon. Vanth is nu eenmaal een leergierige en nieuwsgierige merrie.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

mare, rank 1

de kleine bonte merrie besloot niet te reageren op de arrogante woorden die Vanth sprak. ze had nog steeds haar naam niet genoemd en stond ietwat verveeld voor zich uit te staren naar de bomen in de verte. haar interesse in de merrie was alweer wegge'ebt.

De 2e zin die Vanth sprak echter, liet een rilling over haar ranke lichaam lopen, de herrinnering aan haar kleine, bonte zoontje Roque zichtbaar in haar gedachten. 'Die is weg.' ze brieste, haar oren nog verder in haar nek. wat een k*twijf was die Vanth, ze liet darlica zich nog slechter voelen dan ze al deed. ze keek de merrie opnieuw aan, haar ogen zo ongeveer vuurspuwend van woede dat Vanth over Roque was begonnen. de kleine hengst was wel het laatste waar Lica nu aan wilde denken.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Vanth deinsde achteruit. Het was maar een vraag. Toch vond ze het raar dat hij zomaar weg was. De merrie, die nog steeds naamloos was, leek het niet echt leuk te vinden als ik over haar veulen begon. Is het dat niet normaal dat paarden vragen waar je veulen is als je uiers hebt die vol met verse melk zitten? Vanth twijfelde of ze wel verder moest vragen. Ze ging geen respect tonen voor deze merrie als zij dat niet had oor haar. "Mag ik je naam nog weten?" Vroeg ze geprikkeld en zelf een beetje kwaad. Deze merrie maakte het Vanth lastig om rustig te blijven en ze niet gewoon te bijten.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

mare, rank 1

'Darlica' kwam er emotieloos uit haar welgevormde lippen. haar donkere ogen gleden nogmaals over het lichaam van de donkerbruine merrie en bleven toen hangen in haar spierwitte ogen. even vroeg lica zich af of de merrie blind was, maar de merrie had zelf kunnen zíen dat lica een veulen had, dus dat kon niet. ze schudde haar hoofd, haar donkere, dikke manen slordig over haar nek verdelend waardoor het dikke roze litteken op haar hals kort zichtbaar is, tot het haar er weer over valt.

*geen inspi sorry ;(

**Profile**

» The power of BMH is at your command, Avanti, Lord of the Earth.

Down to earth

Down to earth

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen