Tyr

**Profile** Number of posts : 1162

Karakter
Geteisterd door flashbacks maar vol van hoop is een combinatie die tot spanning kan leiden in Tyrs hoofd. Het ene moment is hij degene die iedereen wil zijn: vol van vertrouwen en een waterval van woorden, een nooit eindigende bron van vreugde. Maar het heeft maar een kleine aanleiding, een kleine trigger nodig, om hem volledig angstig of agressief te maken. Iets kleins wat hem wederom doet denken aan de dingen die hij heeft gezien. Alhoewel er stukken zijn verdwenen uit zijn geheugen - zoals bepaalde gesprekken en gebeurtenissen - hebben die stukken nu de neiging om één voor een terug te komen. In zijn dromen of juist net niet. Het maakt hem volledig onvoorspelbaar en daarom soms ook onbetrouwbaar. Het meeste van de tijd vallen zijn touwtjes niet aan elkaar te knopen. Hij valt niet te ontrafelen want dat heeft hij zelf ook nog niet gedaan. Vandaag is het begin van een eindeloos verwerkingsproces.

Geschiedenis
Al vanaf de geboorte was het vrij duidelijk: Tyr was een hengst met doorzettingsvermogen, kracht en had een passie om te overleven en dat was nodig. De hengst had het ongelukkige toeval gehad om ter wereld te komen in een indianenstam die weldra zou uitrukken om oorlog te voeren. Mocht het jonge ding niet zo veelbelovend zijn dan hadden ze hem achtergelaten om daarna weg te kwijnen en uiteindelijk te sterven. Maar Tyr had elke eigenschap die ze nu konden gebruiken en die ze zochten in paarden. Trouw, volhardend, dapper. Hij werd toegewezen aan een jonge indiaan die de naam Yuma, wat zoveel betekende als 'zoon van het stamhoofd'. Het was allerminst een goed paar te noemen, als Yuma een hoefijzer was dan paste hij perfect onder Tyrs hoef. Twee handen op één buik.

Enkele jaren gingen voorbij en Tyr was slechts drie jaar oud toen hij al als een volwassen hengst bereden werd. Ze voelden elkaar perfect aan en er was noch drang noch verwondingen aan toe gekomen. Het mocht echter niet baten: wanneer Yuma zes maanden later wordt opgeroepen om te gaan vechten moest ook Tyr mee en het was een zware tijd. Er waren niet enkel wonden en bloed vergiet, ook Tyrs mentale schild werd zwakker. Hij werd moe, zwakker en zijn laatste krachten waren krachten die niet sterk genoeg waren. Natuurlijk wou de hengst zijn ruiter beschermen, natuurlijk wou hij voorkomen wat er gebeurde...

Het was een man op een zwarte hengst die hen tegemoet kwam, wiens paard steigerde en Tyr bewusteloos sloeg met diens voorhoeven. Wat kon hij anders dan als een lappenpopje neervallen? Hij had geen strijdkracht meer, hij had niets meer te bieden. Zijn laatste beetjes waren vanonder uit de emmer gescharreld... Hij moest een hele tijd bewusteloos hebben gelegen, want toen hij ontwaakte was er niet meer veel van de voorbije veldslag te zien. Het was niet vreemd: ze voerden overal een beetje oorlog. Waar uitgemoord kon worden, moordden ze elkaar uit. Maar dan nog, er was niets meer over van het gevecht. Enkel de lijken van andere paarden en indianen, gebroken pijlen en bogen, lichamen waar bijlen inzaten... En waar was Yuma? Nergens. Tyr had vol walging het terrein doorzocht, maar er was geen Yuma.

Natuurlijk had Tyr wel een stel hersens en kon hij zijn stam terugvinden. Het was ook niet zó ver. Dat was de hoofdreden dat ze moesten uitrukken: de andere stam kwam te dichtbij en hij moest gaan verdedigen. Met het zicht dat hij net had gehad en een kloppend hart in zijn keel keerde hij weer naar de plek die ooit zijn thuis was. Maar 'thuis' was niet meer zo huiselijk als het voorheen was. Erger nog: er was amper nog huis. Geen tipis. Geen hekken. Geen lopende kinderen. Enkel smeulende resten en assen van dingen die ooit die 'thuis' voorstelde. De geur van rottende, zachtjes pruttelende lijken liet de hengst braakneigingen krijgen - en dat zou zijn gelukt, moest het mogelijk zijn voor paarden om te braken.

Met dat laatste beeld is de hengst vertrokken van daar, want ach ja, wat meer kan je doen? Daar blijven zitten kniezen, in je eentje? Hopend dat er nog iemand van de stam terugkwam? Ze hadden verloren, en dat moest de hengst accepteren. Hij moest accepteren dat hij buiten de strijd, ook zijn geliefde mensen had verloren.

And its haunting me, but I feel fine
War of worlds in real time

**Profile** Number of posts : 429 Status : Active

Accepted
Welcome to Blue Moon Horses!

Gast **Profile**

Gepromoveerd
Gefeliciteerd, je bent een rang hoger!

Gast **Profile**

Gepromoveerd
Gefeliciteerd, je bent een rang hoger! Gewonnen bij OTM.

**Profile**