Adonis

**Profile** Number of posts : 9 Status : Active

Adonis, de grote vriendelijke reus. Deze grote hengst is een zuivere Andalusiër, zijn vachtkleur is donkerbruin tot bijna wart. daarnaast zijn zijn manen halflang en erg dik. Hij heeft een wit kolletje op zijn voorhoofd en rond zijn schoft een paar witte strepen. Verder is zijn rechter achter voetje wit.

k a r a k t e r

Adonis is een hengst die zich niet gemakkelijk open stelt, een hengst die een groot masker draagt. Een laag waar je door heen moet breken om de echte Adonis te ontmoeten. Zoals de meeste hem zien is hij oppervlakkig, ongeïnteresseerd , en misschien zelfs bot. Hij doet zijn best zich niet teveel te bemoeien met andere paarden. Zich niet teveel met andere bezig te houden. Bang dat hij zich moest hechten. Maar wanneer je eenmaal zijn vertrouwen hebt gewonnen ontmoet je de echte hij. Bezorgd, warm, zacht en vooral een hengst waarbij je uit kan huilen. Een hengst die je wil steunen hoe hij er zelf ook voor staat.

g e s c h i e d e n i s

Mijn geschiedenis begon zoals elk paard bij de geboorte, immers begon het leven wanneer je werd geboren. Tenzij je het leven in de buik meenam. Maar dat doe ik niet aangezien je alleen ligt in de buik. Bij mijn geboorte werd ik direct gedumpt. Mijn ouders trokken samen weg. De leider voedde me op. Ik had alles wat ik wilde. Hij was mijn vader. Ik wist immers niet dat mijn ouders weg waren. Daar kwam ik pas achter toen ik twee was. Ik had de perfecte jeugd. Kreeg de beste opvoeding ondanks dat ging er wat mis. Wanneer ik 3 jaar was begon het al. Ik sloot me aan bij een bende. Ik zag het als een vriendenclubje waarmee je stiekeme dingen deed. Maar ik werd meegesleurd. Het clubje heette DMC die tijd geen benul van de betekenis ervan. Maar ach, ik had vrienden dus wat maakte het uit? Maar net als de andere hengsten in DMC deed ik mijn werk met de merrie's. Ze verleiden om uiteindelijk te gebruiken en weg te gooien. Echter was ik niet zo grof als de andere hengsten. Mijn methode was vriendelijk, ik nam de tijd. Maar misschien dat hij alleen maar meer pijn deed.

Ik bouwde een laagje vertrouwen. Hielp haar, steunde haar. En als ze zelf wilde gebruikte ik haar. De clubleden waarschuwde me, maar ik luisterde niet, mijn manier was tenminste respectvol... Maar het ging al snel mis. Ik gebruikte mijn techniek op de prachtige L'amour. Maar al snel verloor ik mijn hart. Ik voelde mijn hart anders op en neer slaan als normaal als ik naar haar keek. De clubleden hadden me gewaarschuwd, dus op hun kon ik niet rekenen. Ik besloot stug door te gaan en gewoon mijn werk te doen. Zo gebeurde het. Ik brak haar hart. Brak het vertrouwen dat ik haar had gegeven. In één klap was het weg. Ze was woest, kapot. Ik zag hoe ze met de dag magerder werd. Er slechter uit zag... En ineens was ze weg. Mijn hart was gebroken, ik voelde schaamte voor wat ik had gedaan. En ik zal je vertellen de afkorting DMC stond voor 'De Mare Catchers'. Ik was veranderd in een vreselijk MC'er. Ik kon er niet mee leven. Ik vertelde het mijn vader. Ik zie nog de tranen in zijn ogen staan. Hoor hem nog zijn woorden spreken "Ik ben zwaar teleurgesteld mijn jongen... Je bent een schaamte voor de kudde... Vertek" daarna had hij zich omgedraaid. En was ik vertrokken. Ik had niets meer, geen vader, geen L'amour, geen vrienden enkel een gebroken hart. Ik nam me voor me nooit meer te hechten. Nam een masker en trok naar BMH.

**Profile** Number of posts : 429 Status : Active

Geaccepteerd
Welkom op Blue Moon Horses!