Vladimir

Gast **Profile**

'cause you cannot love the sun

Naam: Vladimir
Bijnamen: Zand, Zon
Geslacht: Hengst

Uiterlijk: Rank van postuur, niet bijzonder groot, maar met lange benen en stevige hoeven. Een compact lichaam met een stevige rug, weinig schoft, een slanke hals en een fijn gevormd hoofd. Een paard dat gemaakt is om te overleven en om lange afstanden af te leggen. Een lichaam met droge ledematen en een lichaam dat kan overleven op weinig voedsel en onder barre omstandigheden overeind zal blijven. Gemaakt voor extreme hitte versus ijskoude nachten, zoals de tegengestelde temperaturen in de woestijn. Dunne maar lange manen die ruimschoots in smalle dreads over zijn hals vallen. Zijn vacht heeft de mysterieuze gouden kleur van zand tijdens de laatste uren van de dag, zijn ogen houden het perfecte midden tussen gifgroen en zeeblauw. Uitgezonderd van zijn rechterachterbeen zijn zijn benen tot net boven de knie donkerbruin van kleur, een kleur die door donkere stroken in zijn manen weerspiegeld wordt – welke voor de rest net zo zandkleurig zijn als zijn lichaam. Drie donkere hoeven, één wit. Reference I; Reference II.

Karakter: Zijn uitstraling is charmant, om niet te zeggen innemend. Zo iemand die menig blik naar zich toe lokt door alleen maar langs te wandelen. Misschien omdat hij zich voort beweegt met een gratie die alleen voor behouden is aan degene die ver en veel gereisd hebben en die meer hebben gezien dan menig ander. Maar ondanks dat hij een geboren verleider is – hij kan verhalen vertellen als geen ander, vraag naar een plaats en hij is er geweest, is hij ook een eenling. Hij houdt anderen op afstand en hoelang hij ergens ook blijft, hij maakt nooit werkelijk deel uit van de kudde daar. Soms wordt hij verliefd, blijft een tijdje samen met een merrie, krijgt misschien zelfs een veulen met haar, misschien zelfs wel twee of drie, maar uiteindelijk komt zij altijd bedrogen uit. Er zullen altijd geheimen zijn waar niemand ooit wat van zal weten, duisteren gedachten die hij met niemand wil delen en vroeger of later zal die emotionele afstand hem er toe brengen om haar te verlaten en een nieuwe dag op te zoeken, met mogelijk weer een nieuwe liefde. Misschien zou het een brug te ver zijn om hem gemeen te noemen, maar wie met hem in zee gaat zal zich zeker realiseren dat hij alles behalve makkelijk is. Hoewel hij liever vlucht dan vecht – vechten is te persoonlijk, te emotioneel – is hij explosief van aard en een gevaarlijke tegenstander, desastreus als hij kan zijn in zijn beslissingen. Dat hij de vaardigheden bezit om te doden, heeft hij al meer dan eens bewezen. Uiteindelijk is hij een paard dat veel gezien, gehoord en gevoeld heeft en die zijn littekens, zowel geestelijk als lichamelijk, niet zonder reden opgelopen en overleefd heeft.

Biografie: Wie hij werkelijk is of waar hij werkelijk vandaan komt, houdt hij liever voor zich. Hij omhult zichzelf in mysteries over vreemde verre landen en ongelooflijke streken. Het staat buiten kijf dat deze hengst al heel wat jaren achter zich heeft en tiental zoveel omzwerving heeft gemaakt voor hij in de kudde van de blauwe maan paarden aanbelandde. Hij heeft de oceaan gezien in baaien en op stranden, op kliffen en vanuit de bergen. Hij heeft woestenijen bedwongen en bergen beklommen die tot de hemel reikten, om daar oases te vinden van rust en vrede. Hij is in wouden geweest met bomen zo hoog als bergen en breed als vele paardenlichamen naast elkaar. Wouden van het eeuwige groen, warm als de woestijn, maar even vochtig als de oceaan. Wouden gevuld met bloemen en dieren in alle mogelijke kleuren en zo groot en zo oud dat de wouden van de kudde van de blauwe maanpaarden koud en levenloos zijn; stil en klein. Maar tegelijkertijd even mooi en wonderlijk in hun eigen rust.

In elk begrip van ruimte, tijd en plaats is hij geboren ver weg van hier. De vlaktes daar waren droog, de paarden rank en gehard; instaat om te overleven op weinig voedsel en water. Al van jongs af aan heeft deze hengst geleerd om zonder rust en zonder zeuren vele kilometers te lopen, opzoek naar nieuw eten, en belangrijker nog: naar vocht. Die ijzeren discipline heeft hem meer dan eens zijn leven gered en heeft er zonder meer voor gezorgd dat hij zover gekomen is als waar hij nu is. Als zijn botten zeer doen, zijn maag verkrampt van de honger en zijn longen schreeuwen om zuurstof dan zal hij de eerste en laatste zijn die dit weet, want toegeven is een vorm van falen. Hij is met harde hand groot gebracht en heeft geleerd om net zo lang te vechten tot hij datgene krijgt waar hij recht op heeft. Zijn opvoeding heeft hem hard gemaakt en hoe hard dat werkelijk is, kom je waarschijnlijk pas achter wanneer je exact de zelfde paden als hij bewandelt hebt en dezelfde angstaanjagende hoogtes en dieptes hebt aanschouwd. En ondanks een hard en moeilijk leven, zijn de eigen dieptes van zijn donkere ziel nog altijd het meest beangstigend, mogelijk duister genoeg om nooit te aanschouwen. Want pijn veroorzaken, betekent weten wat pijn is en het meest afschuwelijke is wanneer het masker wordt afgerukt en er geen mogelijkheid tot vluchten meer bestaat. Uiteindelijk is dat het resultaat van zijn leven: geboren om te vechten, maar tot in de eeuwigheid op de vlucht voor zijn eigen ziel. Emoties maken zwak en zwakte is wat krijger niet gebruiken kan: dat zou de grootste zonde zijn.

Bijzonderheden: heeft groene en blauwe glaskralen in de dreads van zijn manen en staart. Verder heeft hij aan weerskanten van zijn borst, aan het einde van zijn hals, vier littekens. Niet erg lang, maar groot genoeg om opvallend te zijn, al steken ze qua kleur maar weinig af tegen zijn lichte vacht.

Gast **Profile**

Geaccepteerd
Welkom op Blue Moon Horses!

Gast **Profile**

Gepromoveerd
Vladimir gaat naar rang vier omdat hij Captain is geworden van de vechters.

**Profile**