Naam paard: Asgaroth (geboren als Asgard, maar gebruikt zijn alias)
Geslacht: Hengst
Rang: 1
Karakter: Dominant, gedisciplineerd, onverschillig, rechtvaardig (in zijn opzicht), strikt, charmeur, manipulatief, zachtaardig als mogelijk; hard wanneer nodig, machtsbelust, achterbaks
Verleden: Ze had hem nooit gemogen, dat kleine, lelijke mormel. Toch deed ze haar best hem zo goed mogelijk op te voeden en lief te hebben. Ze leerde hem normen en waarden en hoe om te gaan met situaties en verschillende karaktertypen. Toch lukte het haar niet om liefde te voelen voor het wezentje en hield ze altijd haar afstand. De jonge hengst zocht zijn heil bij andere leden van de kudde: ouderen, maar ook de andere veulens. Echter geen van allen hadden behoefte aan zijn gezelschap. De andere veulens verachtte hem door zijn zwakke gestel en weigerden met hem te spelen. Enkel één merrieveulen, enkele maanden ouder dan hij, leek zich wat aan te trekken van zijn lot. De jonge Asgard vond bij haar wat hij bij zijn moeder mistte. Ze schonk hem aandacht, speelde met hem en liet hem zien dat er meer was dan enkel de zware onderwerpen die zijn moeder hem op droeg te begrijpen. Haar moeder hield haar echter liever bij zich, waardoor de jonge hengst het grootste deel van zijn dag op zichzelf aangewezen was.
Zelfs toen de hengst ouder werd, bleef hij een zwak uitziend dier. Tijdens zijn tweede levensjaar begon hij zijn donkere vacht te wisselen voor een lichtere, waardoor er voor een lange periode zware happen uit zijn vacht gegrepen leken. Zijn moeder had na bevallen te zijn van haar nieuwe veulen geen oog meer voor de tengere hengst en de merrie was nog steeds zijn enige houvast in de kudde. Dit veranderde echter toen ze beiden in hun derde levensjaar kwamen. De leidende hengst begon Asgard steeds meer te weren van de kudde en hij zag de merrie enkel nog in te verte. Na nog enkele maanden aan de rand van de kudde geleefd te hebben, was het duidelijk dat de hengst zijn vertrek moest aankondigen. Zijn moeder keek niet meer naar hem om, maar de merrie, duidelijk drachtig, kwam hem vaarwel zeggen.
De wereldvreemde Asgard vond zijn plek in een groep hengsten waarvan het grootste deel ook net uit hun kudde verdreven waren. De oudere hengsten in de groep namen de jonge hengsten onder hun hoede en zo had Asgard plotseling iemand om tegenop te kijken. Met één van de oudere hengsten als zijn leermeester bloeide hij op tot een waardige hengst. Het lelijke, zwakke veulen leek hij ver in zijn verleden gelaten te hebben. Hij was sterker en groter geworden, zowel fysiek als mentaal. Waar hij in het begin niet opviel tussen alle hengsten, ontpopte hij zich na enkele jaren tot de leider van de bachelorgroep. Zijn leermeester was onderhand overleden, maar Asgard, of Asgaroth, zoals hij zichzelf begon te noemen, zette zijn gedisciplineerde manier van leiding geven door. Iets waar hij door zijn opvoeding door zijn moeder totaal geen problemen mee had gehad.
Net als meerdere hengsten voor hem begon Asgaroth merries onder zich te scharen en begon hij zijn eigen kudde. Enkele andere hengsten volgden hem en hielpen hem met het beschermen van de kudde. Hierdoor kreeg de jonge hengst het voor elkaar een aardige kudde te vormen. Zijn bewind was strikt maar rechtvaardig en de hengsten volgden hem trouw.
Op een zekere dag schaarde zich een nieuwe merrie bij de kudde. Asgaroth herkende haar meteen als de merrie die hij enkele jaren daarvoor had achtergelaten in zijn oude kudde. De strenge kuddeleider voelde zich weer als het jonge veulentje van vroeger en in de daarop volgende maanden werd zijn bewind een stuk soepeler. De merrie was onderhand drachtig van zijn veulen en de kudde groeide gestaag. Echter liep alles mis toen de merrie begon met bevallen. Al snel werd duidelijk dat er iets goed mis was en noch het veulen noch de merrie haalde de volgende ochtend.
Verslagen door het verlies van zijn merrie begon Asgaroth zich af te sluiten. Zijn bewind werd weer strikt en ter verloop van tijd begon deze zelfs té strikt te worden. Ter compensatie van de machteloosheid die hij had gevoeld tijdens het sterven zijn de merrie hield hij alles strikt onder controle. Sommige van de hengsten kwamen tegen dit bewind in opstand, welke hij genadeloos neersloeg. Sommige namen enkele merries mee, waardoor Asgaroths kudde steeds kleiner werd. Ook al zag hij wat er gebeurde, het leek hem niets uit te maken. Na een periode van enkele maanden had hij enkel nog een aantal van zijn trouwe volgelingen over, welke hij gedisciplineerd onder zich hield.
Asgaroth dagen als kuddeleider waren over, dat wist hij maar al te goed. Samen met zijn trouwe volgelingen voegde hij zich bij een grotere kudde. De kudde was rustig en goed geleid. Er heerste een rust die hij nog niet eerder had gevoeld. Hij maakte vrienden met een hoog rankende hengst en hij leek zijn plek te hebben gevonden. Echter lukte het Asgaroth niet om zijn plek te vinden en hij begon samen met de hengsten die hem waren gevolgd buiten de kudde zijn eigen zaken te regelen. Hij schaarde enkele andere buitenstaanders onder zich, welke niet altijd lievertjes waren. Met deze hengsten was hij buiten de kudde actief in verschillende louche zaken, terwijl hij binnen de kudde zich steeds dominanter op begon te stellen.
Binnen de kudde vond hij een nieuwe merrie om zich over te ontfermen, maar al snel kwam hij erachter dat geen enkele merrie 'zijn' oude merrie kon vervangen. Voor even leek het alsof Asgaroth zijn tweede kudde achter zich had gelaten, maar niets bleek minder waar. Hij was het zat om onder een ander te moeten leven en had al eerder besloten om zich van de huidige leiding te ontdoen. Zijn eerste stap was om de leidersdochter, een prachtige merrie, de oogappel van de leider, uit te schakelen. Hij zorgde dat hij haar alleen had en krenkte haar zo dat ze in de toekomst geen problemen meer zou leveren. Hij haalde hier tot zijn verbazing een plezier uit waar hij zelf van verrast was. Toch liet hij het slotstuk over aan zijn volgelingen, maar hij was daar om om alles te overzien.
Zijn vriend, welke hem altijd had gesteund, werd in de hectische omstandigheden weggewerkt door zijn volgelingen, iets waar hij zich tot op de dag van vandaag schuldig over voelde. Toch wist hij dat ook deze hengst uiteindelijk weggewerkt had moeten worden, zou Asgaroth de volledige macht over willen nemen. De leidersdochter hield hij bij zich, tot deze een veulen baarde. Zijn veulen. De merrie wilde hij niet meer zien, hij verachtte haar. Het veulen hield hij echter en hij voedde hem op zoals Asgard zelf was opgevoed. Discipline en respect is wat hij het veulen leerde. En wat hij van de overgebleven kudde verwachtte. Hij was geen tiran, zeer zeker niet. Maar hij verwachtte niets anders dan volledige toewijding aan zijn bewind. Zeker van zijn directe volgelingen. Bij deze hengsten hield hij de teugels strak in handen en elke weerstand werd hardhandig aangepakt. Niet door Asgaroth zelf. Het geweld liet hij altijd over aan de andere hengsten.
Nu brengt hij zijn tijd voornamelijk alleen door. Zijn hengsten regelen de kuddezaken, iets wat hij slechts een saaie aangelegenheid vindt.
Naam Speler: Ellen (madeinspce) |
