little ones. ~Siberia.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

ROQUE
Pain inside is rising, I am the fallen one
I'll turn off the light, and murder the dawn

De kleine zwartbonte Roque had de bouw van zijn vader, zijn donkere kleur, maar de vlekken van zijn moeder. hoe klein hij ook nog mocht zijn, hij had al aardig wat spieren onder zijn vacht. zijn vacht was op dit moment dik en wollig, de winter kwam er aan. kleine Roque had al een hoop meegemaakt in zijn leventje. zodra hij geboren werd, had zijn moeder, Darlica, hem duidelijk gemaakt dat hij niet gewenst was. het enige wat hij van haar kreeg, was melk en straf. ze haatte hem, dat was duidelijk. toen hij amper 1 dag oud was, heeft hij gelopen, gelopen tot hij er bij neerviel. ze kwamen uit in Anderfels, waar zijn moeder hem achterliet bij zijn vader E'vesdar. Ook E'vesdar was blijkbaar geen graag geziene gast bij zijn moeder, wat zonder iets te zeggen had ze hem achter gelaten. Roque was totaal verslagen, kon niks uitbrengen en was in paniek omdat hij niemand kende hier.

Zijn vader had hem echter goed opgevangen, samen met de prachtige merrie Delaney had hij op zijn best voor hem gezorgd, maar het zelfde als een echte moeder zou het nooit worden. wat Roque hier aan over gehouden had? hij was bang, bang voor relaties. iedereen liet hem toch weer achter uiteindelijk.. toch was hij verder een dood normaal veulen, speels, vrolijk, maar altijd met dat verdrietige randje omdat hij zijn moeder niet kende, en nooit zou kennen. ze had hem immers achter gelaten toen hij nog geen 2 dagen oud was, zijn herinneringen aan haar begonnen te vervagen. het enige wat achterbleef was haar stem die hem soms uit zijn dromen deed opspringen omdat ze hem vertelde dat ze hem ging verlaten.

Nu was hij eindelijk oud genoeg bevonden om zelf op ontdekking te mogen. zonder er verder over na te denken hadden zijn slungelige beentjes hem weggedreven van zijn vader en Delaney, en was hij de grote vlakte van Anderfels op gegaan. hier stond het hoge gras en de verwelkende bloemen tot aan zijn schouders. het enige wat er boven uit kwam, was zijn hoog gedragen staart en zijn ranke neusje. Hij wist dat er hier meer paarden waren, maar zag ze niet. hij liet zijn charmante, hoge hinnik over het veld dragen terwijl hij steigerde, waardoor hij wél over het gras heen kon kijken. de koude wind liet zijn half lange manen wapperen en zijn donkere ogen keken intelligent om hem heen. als je hem zo zag staan was het moeilijk te geloven dat dit een normaal veulen was, daarvoor gedroeg hij zich veel te volwassen. en zo was hij ook.

- voor Siberia.

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

Daddy is right in your heart, my dear.

Langzaam trappelde Siberia door het groene gras van Anderfels. Ze ging graag op avontuur zonder haar moeder. Als ze thuis kwam had ze meestal honderden dingen te vertellen wat ze had meegemaakt en wie ze had ontmoet en gesproken. Haar mama zei dat Siberia dat van haar vader had, tesamen met de kleur en de groene ogen.

Wat er over haar vader te vertellen was, was niet veel. Van mams wist ze dat hij vermoord was door een slecht beest genaamd een schim. Een hengst met twee paarse ogen en een valkkleurige merrie hadden hem gedood. Shylar kon niet veel over hem zeggen of ze barste al in tranen uit. Dat vond Siberia niet leuk, ze zag niet graag dat haar moeder huilde, want dan ging ze steeds meedoen. De wraak naar die twee schimmenbeesten was groot en ooit, zou ze hen tegenkomen.

Met het hoofd gebogen wandelde ze verder. 'Jullie hebt m'n moeder gebroken, mijn vader vermoord, maar mij krijgen jullie niet.' zei ze bijna huilend. Een kleine traan gleed over haar wang en het duurde niet lang voor Siberia ging neerliggen in het zachte gras, al snikkend en huilend. Een vaag gevoel bekroop haar dat er nog een ander paard was, maar het liefst zou ze nu bij haar vader hierboven zijn..

*beetje emotionele post $=

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

ROQUE
Pain inside is rising, I am the fallen one
I'll turn off the light, and murder the dawn

Als er geen reactie op zijn hinnik komt, maar nu overduidelijk de geur van een ander paard zijn neusgaten binnendringt, die hij ver openspert, springt hij behendig over de stukken hoog gras heen, daarbij steeds steigerend om vooruit te kunnen kijken. al snel ziet hij een stuk gras waar het plat getrapt was. een pad, net gemaakt en betreden. nogmaals hinnikt hij, terwijl hij zijn ranke neus de laatste grassprieten opzij laten duwen, waardoor hij nu voor een kleine merrie staat, die op de grond ligt, en zacht snikt.

Roque zegt niks, maar duwt voorzichtig zijn fluwelen neusje tegen haar hals aan. hij wilde haar niet laten schrikken. Ze was, net als hem, een veulentje. ze was rank, palomino (?) kleurig en had groene ogen die op het moment bloed doorlopen waren van de tranen die langs haar neus stroomden. Roque's charmante glimlach, die hij vast en zeker van zijn moeder had geerft, sierde zijn gelaatstrekken terwijl hij haar vriendelijk aankeek. hij wist niet wat hij moest zeggen. nou kwam hij eindelijk een ander veulen tegen, lag ze te huilen..!

**Profile**

» Siberia
» RANG EEN, Siberia

little ones. ~Siberia.

little ones. ~Siberia.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen