WazBeer
Moderator
Profile
Number of posts : 1413
Status : Active
Contact
|  Onderwerp: How are the others? ~ Serah zo 17 jun 2012 - 22:05 | |
|  LIGHTNING..
IT FLASHES BRIGHT, THEN FADES AWAY..
IT CAN'T PROTECT..
IT ONLY DESTROYS...Met rustige passen volgde ze de zacht oplopende ruggen van de duinen. Haar lichte, aquablauwe ogen strak op de horizon gericht. Nu ze al enkele dagen in dit gebied vertoefde, had ze meer opgestoken over het leven hier in BMH. Natuurlijk was nog lang niet alles ter sprake gekomen, gezien zij het gesprek meestal af kapte mocht deze te lang worden. Wat ze wel wist, was dat er hier vier rangen waren in het gebied. Vier kuddes met in de laatste enkel de sterkste en meest volhardende paarden. Dit bood een prachtige uitweg. Voor Lightning creëerde dit een doel waarmee ze zich kon afsluiten van de emoties uit het verleden. Een pad waarop ze haar gedachten volledig kon verliezen zodat ze niet terug zou keren naar haar zwakke staat. Nee, dat lag ver achter haar en dat wilde ze ook liever zo houden. Ook had ze een echte schim ontmoet tijdens de blauwe maan. Wezens die bekend stonden als meedogenloze moordenaars die kracht putten uit de blauwe bol in de hemel. Ze had het overleefd en nu was er des te meer reden om zo snel mogelijk hogerop te raken. Natuurlijk was het noodzakelijk om ook Serah mee te krijgen, maar dit beloofde niet zo'n moeilijke taak te worden. Na het incident op de plaats dat ooit hun thuis was, volgde Serah haar maar al te graag. Hoewel Light haar gedachten toch wel vaak op de anderen liet rusten, wist ze dat zij zich geen zorgen hoefde te maken over Fang en Vanille. Enkel Hope was iemand die haar bezorgdheid verdiende. Zij was zijn mentor geweest en het was niet alsof hij niet voor zichzelf kon zorgen, maar het bleef haar dwars zitten.
De merrie met de witgrijze vacht en de aardbeiblonde manen en staart schudde haar hoofd zachtjes. Het had geen zin om nu aan anderen te denken. Focus on your ultimate goal and shut out everything else! Ze herhaalde het zinnetje zachtjes in haar hoofd, waarna ze haar ogen op het woeste water richtte. Haar slanke, doch gespierde lichaam bracht zich in een rustige draf naar de rand van de zee. Af en toe sloeg er een grote golf om, waardoor het water haar benen raakte. De merrie was rustiger gaan lopen en kwam uiteindelijk tot stilstand. Hier bleef ze staan, starend naar de horizon. Haar ogen gleden even naar beneden, naar haar eigen lichaam, naar het zwarte teken dat op de linkerkant van haar borst stond. Iets waaraan je Serah en haar ook kon herkennen. Bij het geluid van hoeven in het zand schoten haar oortjes iets naar achter, maar zich verplaatsen deed ze niet.
[Voor Serah] RANK 1 |
|
Michelle
ǤØÐ ÂßØVЄ ÂĿĿ
Profile
Number of posts : 6870
Status : Active
Contact
| | Onderwerp: Re: How are the others? ~ Serah za 30 jun 2012 - 16:53 | |
|  Make my wish come true, let darkness fade to light
Show me there's still hope, show me it's not over
Battles we can win, our struggle lies within
Love will not leave you, hate will not heal you
Nieuw of herboren, de tijden hiervoor waren allemaal snel gegaan. Waar was Lightning? Waar was haar zuster? Ze voelde zich niet helemaal op haar gemak zo alleen en haar licht roze manen dansde op de wind. Ze was niet de grootste, kleiner als haar zuster zelfs maar toch voelde ze zich wel goed. Haar licht creme kleurige vacht glimde in het zonlicht en Serah sloot haar ogen. Zo alleen maakte af en toe ook niet uit. Het voelde wel goed zo af en toe. Toen ze haar hemelsblauwe ogen echter opende vond ze zichzelf aan de bosrand. Ze staarde uit over de immense vlaktes. Vroeger in hun oude kudde was alles droog geweest. Hadden ze moeten vechten voor een beetje gras.
De gedachte aan haar oude kudde deed haar zuchten en ze liet haar neus over het kleine hangertje rond haar hals glijden. Snow.. Ze slikte en knipperde een enkele traan weg. Daar was het nu geen tijd voor. Daar moest ze nu niet aan denken. Niet aan hem, niet aan zijn vader. Niet aan Vanille, Fang of Hope. Ze moest overleven samen met haar zus. Haar zus had voor hen gekozen en was samen met haar gevlucht. Al kon Serah enkel innig hopen dat Vanille en Fang hetzelfde hadden gedaan. Of Hope was ontkomen durfde ze niet eens te bedenken. Te bang dat hij het niet gehaald had. Het teken dat op haar voorbeen stond was net zoals dat hangertje een enkele herinnering aan vroeger. Een teken waarmee ze geboren was. Wat haar kudde had eigen had gemaakt. Elk paard van hun kudde had zo'n teken gehad. Fang op haar rechtervoorbeen. Vanille op haar achterwerk. Hope vlak bij zijn rechterhoef en Light op haar borst. Snow had hem midden op zijn been gehad.. Het was altijd grappig geweest om die reus te zien. Ze had zich veilig met hem gevoeld en nu.. Nu wist ze niet eens of hij eigenlijk ooit wel te vertrouwen was geweest.
Opnieuw zuchtte Serah, zat ze nou toch weer terug te denken? Snel schudde ze haar hoofd en werkte ze een lach rond haar lippen. Ze wou Light weer zien, het was nu een paar dagen geleden en Light had haar volledige vrijheid gegeven om het nieuwe gebied te ontdekken. En nu, nu zocht ze haar zuster om zich weer bij haar te voegen. En lang zoeken hoefde ze niet. Alsof ze altijd wist waar Light was wist ze haar zus te vinden. De jonge merrie bevond zich in het gebied dat de merrie Omniel had aangeduid als Orlais. En de iets lichtere vacht van haar zus en haar iets donkerder roze manen waren makkelijk herkenbaar. Ze hinnikte zacht en duwde zodra ze binnen aanrakingafstand was haar neus tegen de schoft van Light. Haar warme glimlach was oprecht en ze duwde haar neus nog maals even tegen die van Light. "Claire." Bevestigde ze met een glimlach. Of haar zus het nou leuk vond of niet. Niemand was in de buurt en voor haar was haar zus altijd nog dat kleine veulen wat het op nam voor haar tegen jongens als Noel-lol- Claire was Claire en Lightning was ze in het openbaar, dat was de deal die Serah met haar gemaakt had.
|
|
