Oorsprong plaatje: Gemaakt door Angie
Naam: Hades
Ras: Fries X ...
Geslacht: Hengst
Ouders: Avanti X Mohana
Karakter: Nerveus|Snel kwaad|Stem in zijn hoofd|Actief|Slechte instelling

Verleden:
Hades een naam met een verdoemde betekenis als god van de onderwereld, dat waren ook de bedoeling toen hij werd geboren. Hades werd geboren, het was donker en kill in het bos. De koude buitenlucht deed een rilling over zijn natte vacht lopen. Naast hem stond een bruine merrie, zijn moeder Mohana van zijn vader was geen spoor bekend. Mohana leek angstig, bang dat er iets haar op de loer lag, ze zei de hele volle week niets, geen woord kreeg het jonge veulen van haar. Nadat die week verstreken was hadden ze al kilometers gelopen, Hades was moe en uitgeput maar de angst van zijn moeder dreef hem vooruit. Hij dronk, sliep en keek naar de omgeving, maar spreken kon hij niet want hij had het nog nooit gehoord.

De dag van haar dood was het warm, ergens in de zomer. Hades genoot van de frisse lucht, hij had zichzelf nog nooit gezien. Hij kon al redelijk vast leven op gras en water. Toen hij werd aangelokt tot de rivier leek zijn moeder onrustig te zijn, bang dat het veulen zichzelf te zien kreeg. hades bewoog zijn donker bruine lichaam richting het water en keek naar zichzelf. Dat moment dat hij de blik van zijn ogen gevangen kreeg verstijfde ook zijn moeder. De jacht die deel op haar maakte verscheen in onmerkelijke snelheid uit het bos en daar stond een jonge hengst. Gitzwart met over zijn lichaam een hele boel witte littekens. Hades leek dit alles niet door te hebben want zijn eigen ogen leken hem niet los te willen laten. Ze waren paars, doordringend paars met een kille valse glans. Achter hem was een gill hoorbaar en draaide Hades zich in een flits om en keek hij recht in de ogen van de hengst. Het doordringende paars was ook bij hem zichtbaar. Aan zijn voeten lag Mohana, dood met de angste blik van al die maandenervoor.

Voor Hades leek het allemaal op zijn plaats te vallen, de angst van zijn moeder, de zwijgzame tochten en de dromen over dood. Hij was nu alleen op de wereld. 'Hades.' siste de zwarte hengst met een plezierige ondertoon voor hem. Het veulen keek op, te klein en te teer om enige vervet te bieden aan de dodelijke klank in zijn stem. 'De dag dat je me nog eens ziet is de dag dat ik trots zal zijn.' Hades leek het allemaal niet te snappen want hij had nog nooit iemand horen praten maar het moment erna voelde hij twee scherpe tanden door zijn hals gaan. Hij gilde het bijna uit maar werd door de hengst stilgehouden. 'Hopelijk ben je het waard. Ik ben je vader, Avanti' siste deze kwaad om dan weer haastig te verdwijnen.

Hades was alleen, twee littekens op zijn hals als erkening van de hengst Anvati die zijn vader was. Sinds die dag had Hades een gevoel van wraak en woede in zijn lichaam, hij jaagde en leerde alles wat hij kon om zijn vader te worden. Hij zag naar de hengst op want sinds zijn geboorte had hij een gevoel van verkeerde macht over hem gehad een gevoel dat slecht was. En zo was Hades, Hades geworden, een hengst die koesterde achter het ergste, koetserde achter het slechtste en hoopte zijn vader ooit nog eens terug te zien...