Only reconnaissance #

**Profile** Number of posts : 637 Status : Active

Skull

SKULL
The sweetest stallion you ever see

Verkennen was nu nog het enige dat hij deed. Het enige dat hij nog hoefde te doen in dit nieuwe gebied. Het was een enorme witte vlakte vol dikke sneeuw. Gekraak klonk onder de grote brede hoeven van de hengst. Het was een enorme Fries en het kon zijn dat hij nog groter dan 1m80 was. Hij kon zichzelf niet meten, maar was vaker groter dan de rest. Hij was ook niet als andere Friezen. Het leek wel alsof zijn ras gemaakt was om te moorden. Behalve hijzelf en zijn moeder. Zijn vader ook, maar hij had alles van zijn moeder geërfd. Hij snoof zachtjes bij die gedachte en stapte rustig verder over de witte vlakte. Hij had gehoord dat het hier veel mooier was in de lente omdat dan alles vol stond met prachtige bloemen. Dat kon hij begrijpen. De hengst was niet zo dik. Hij had ook niet zo'n hele dikke wintervacht. Zijn lange manen wapperden even mee met de wind die in zijn tegenrichting kwam. Hij draaide zijn ene oor opzij en de andere richtte hij nog naar voren. Alles moest je in de gaten houden, waar je ook was. Hij had alles geleerd van zijn moeder en vader. Alles nog niet omdat hij weg moest. Zijn vader was echt stom. Hij vond de aard belangrijker dan het leiderschap. Moorden vond hij ook belangrijk, maar Skull deed daar niet aan mee. Hij was vertrokken omdat hij de kudde moest overnemen, maar nee. Hij wilde geen moordende paarden onder zich hebben. De hengst schudde met zijn lange manen en liep verder. Iets verderop was een dicht bos te vinden en daar was hij van plan heen te gaan. Hij briesde zacht om zijn neus te verwarmen en liep verder door. Hij zigzagde even tussen de bomen door en merkte een hert op. Het hert hoorde de sneeuw kraken en ging ervandoor. Hij schrok er niet van. Wie zou er nu niet van zo'n reus gaan lopen. Hij maakte ook nog eens veel geluid natuurlijk door zijn grote hoeven. Even gleden zijn bruine ogen over de witte omgeving, maar hij richtte ze al snel weer strak voor zich uit. Zijn dikke staart sloeg tegen zijn flanken aan en zijn spieren stonden gespannen. Hij had het nog steeds enorm fris, maar koud had hij niet. Hij had het nog redelijk warm voor deze temperaturen. Het was vast -5° of nog meer zelfs. Hij stopte met lopen en bekeek de omgeving even. Hij stond nu midden in het bos dat redelijk dichtbegroeid was. Hij snoof de geuren eens op en merkte op dat je amper wat rook. De heerlijke bosgeuren waren bedekt door de sneeuw. Hij draaide zijn ene oor opzij en luisterde naar de geluiden, die er ook niet waren. Hij bleef rustig staan en heel even sloot de reus zijn ogen. Hij zette zijn achterbeen op rust en viel in slaap..