HappyBoy_SilverJet
Profile
Number of posts : 3079
Status : Active
Contact
|  Onderwerp: Re: KADERTJES AANVRAGEN by happyboy_silverjet & pipvl za 7 jul 2012 - 21:11 | |
| |
Met een toch wel twijfelachtige blik draaft Vanity over een lage heuvel richting de open vlakte van Minanter. Het liefst zou ze haar aftekeningen onder een laken steken, dat niemand ze zich. Altijd heeft ze gelooft dat ze normaal waren, tot dat ze in dit ging overleven. Bijna geen enkel paard had hier een speciale vacht of rare aftekeningen. Op weg naar hier had ze al een merrie gezien, maar al gauw had ze door dat zij haar niet kon zien. Wanneer ze de vlakte elegant op draaft, bekijken haar ogen het gebied en de paarden die erop aan het grazen waren aandachtig. Waarom deed ze eindelijk zo flauw? Ze was wie ze was en niemand zou daar iets aan veranderen. Elegant en met hoog kniewerk beweegt ze zich verder. Een paar arrogante blikken bekijken haar, toch maakte het haar niets uit en draafde ze rustig verder. Haar ademhaling klinkt meer als een wederkerend bries, die gelijkmatig met het ritme va haar draf word uitgeblazen. Haar manen dansen op de beat van de wind en haar staart danst er de tango mee.
Zonder enige twijfel voelde ze zich goed in deze kudde en wou ze hier niet meer weg, niet meer terug naar de kudde waar de enkel leefde met haar vader en heer moeder, dus eindelijk niet echt een kudde. Toen haar zusje of broertje eraan kwam was ze het beu. Ze wou avonturen meemaken en haar liefde vinden, niet voor eeuwig aan haar moeders zijde blijven lopen die haar waarschuwde voor gevaar. Zelf moest ze leren wat gevaar was en dat kon je het best leren door het mee te maken. Vanity had al geleerd dat hier veel gevaar was. Eén maal in de maand was elk paard op zijn hoede. Voor ze dit gebied betrede heeft ze lang zitten kijken hoe het er hier aan toe ging en wat er allemaal gebeurde. Die heeft ze een maand gedaan en dus wist ze van de angstaanjagende schimmen en ook wist ze dat ze een veulen hadden ontvoerd en een hengst hadden vermoord. Misschien had ze wel schrik, ja, maar welk paard had dat niet. Je kan nog zo stoer en zo dapper zijn, elk paard heeft schrik van beesten die je elk moment het leven kunnen stelen.
Vanity is een wijze merrie voor haar leeftijd en voor wat ze nog maar heeft meegemaakt, nou eindelijk heeft ze nog niets meegemaakt en dus was het bijna onmogelijk. Toch wist ze veel van het leven op deze aardbol. Door haar jarenlange hechtenis waar ze bijna niks kon doen heeft ze natuur geobserveerd en weet ze nu zelf de kleinste gevaren van de deze toch wel verschrikkelijke aarde. De vele dieren die je kunnen vermoorden en de giftige planten. Een rilling liep over Vanity’s rug als ze er nog maar aan dacht.
Haar lichaam bewoog zich verder en verder in het gebied. Verder weg van haar hatelijke verleden. Haar ouders hier haar steeds aan het lijntje hielden en haar niets lieten doen. Ze haatte het, maar gelukkig is het nu voorbij en was ze er vanaf. Nu kon ze doen en laten wat ze wou, haar ouders waren misschien wel ongerust, maar dat liet ze achter zich. Ze was een volwassen merrie en dat wilde ze overduidelijk niet accepteren. Door dat ze zo was opgegaan in haar gedachten van hoe de wereld ineen zat en haar verleden was ze helemaal vergeten dat alle paarden haar vacht zagen. Haar grijze vacht met zijn bijzondere zowel vader als moeder had het ook, maar nu ze hier was en meer van de wereld had gezien, wist ze dat ze anders was en aftekeningen. Ze dacht altijd dat ze normaal was, niet het normale dat ze altijd dacht te zijn.
Haar hoeven veren op de zachte aarde van Minanter en in de verte hoort ze een beekje kabbelen. Haar streelde haar oren, het voelde als donsveertje van een vogeltje. De vogeltjes die in de bomen voor haar mooie liederen zingen, ja, de natuur deed haar deugt. Het was zowat haar leven geworden. Vanity leek niet echt bepaald een natuurliefhebbende merrie door haar uiterlijk, haat grijze tint en haar puntige aftekeningen. Toch wis ze een echt natuurliefhebber. Haar leven lag in de natuur zijn handen en natuurlijk in de handen van de leiders van rang1. Altijd heeft ze tussen de bomen en het leven van de natuur gewoond en daar wou ze niks aan veranderen doordat ze in een kudde woonde nu.
Het beekje trok toch de meeste aandacht. In een elegante en sierlijke galop bewoog ze zich richting het beekje dat rustig voort kabbelde. De oevers waren bedekt met hoog riet en in het water staken een paar kleine rotsen uit. Enkele lelies maakte het plaatje kompleet. Ze wandelt wat op en neer tot ze een plekje vind waar ze door het riet kan gaan. Ze liet haar neus zakken, maar nog voor haar neus het water raakt heft ze hem weer omhoog. Hoe kon ze nou van zo’n mooi plaatje drinken? Ze liet haar neus dan toch in het water zakken en nam een slok van het koele water. Na één slok deed ze haar hoofd weer omhoog. Dit kon ze niet doen. Het water voelde nog verfrissend in haar keel. Wanneer het riet tegen haar achterbeen aankietelt trekt dat been op en plooit haar hoofd er naar toe om er eens zacht aan te knabbelen voor de jeuk weg te krijgen. Vredig kijkt ze weer voor haar uit. Ze zucht eens vredig wanneer ze nog eens naar het prachtige plaatje kijkt dat hier voor haar neus ligt. Hoe kon het toch mogelijk zijn, zoiets moois en ze wist zeker dat ze het niet droomde.
Ze zou wel verder wandelen en ergens anders een plek vinden om te drinken. Haar lichaam bewoog zich weg van het riviertje, toch draait ze haar hoofd nog eens om, om de prachtige plek in haar hoofd op te slagen. Toch stopt ze nog eventjes. Wist ze wel zeker dat ze niet droomde. 100% zeker? Het zal wel zo zijn en als ze droomde zou ze heel Blue Moon Horses afzoeken tot ze het zou vinden. Dan zou dit toch een teken moeten zijn, niet? Ze zet haar lichaam in een soepele draf en nog voor ze voor zich kan kijken botst ze tegen een ander paard aan, dat wel duidelijk breder was als haar. Nu was ze er zeker van dat ze wakker was. Nog voor ze sorry zegt, kijkt ze achterom. Ja, ze had gelijk, deze magische plek was geen droom, neen, hij was echt. Vanity kijkt weer voor haar en stamelt een beetje. ”Euhm.. Het spijt me enorm, ik had voor me moeten kijken.” Vanity is een kleine merrie en dus kijkt ze lichtelijk omhoog, naar het paard dat voor haar staat. Haar ogen vol spijt. Wat was dat weer dom van haar. Het was weer zoiets voor haar. Te gefascineerd door de natuur en niet meer kijken naar waar ze op moet letten. Ander paarden, ze was het niet gewoon. Voor haar was dit een rare situatie, zelf een ongewone situatie. Nog nooit was ze tegen een paard opgelopen, behalve toen ze een veulen was, toen was ze tegen haar moeder gelopen, maar dit paard kende ze zelfs niet eens. Vroeger was er geen optie om tegen een ander paard aan te lopen. Het enige tegen wat je kon aanlopen waar bomen. Moesten paarden kunnen blozen zag ze nu al knalrood. Haar hoofd buigt ze langzaam wat naar beneden van schaamte. Ze zet een paar passen achteruit en kijkt het paard voor haar nogmaals aan. Daar ging haar plan dus wel om aan drinken te komen, nu moest ze wachten tot haar visite weg was en tot ze weer alleen was en een plekje kon vinden om te drinken, zonder prachtige plekken te beschadigen of vissen te doen schrikken.
Vanity keek rond, zoekend naar een oplossing om deze benaderde situatie te omzeilen. Ondanks dat ze nooit in aanraking is gekomen met andere paarden hebben haar vader en moeder haar beleefd opgevoed en zo als het hoort. Je altijd verontschuldigen als je in de fout bent gegaan en nooit opgeven. Een stevige wind komt opzetten en zowel haar manen als staart waaien allemaal naar één kant en golven als de zee. Ze draait haar hoofd weg van de wind en sluit haar ogen tegen vuiligheid. Wanneer de wind weer gaat liggen kijkt ze voor zich uit en zet nog een stap naar achter. Haar manen lagen verward over haar hals. Gekruist, over manen die aan de foute kant lagen, je zag het nu allemaal bij Vanity. Haar paar plukken van haar staat lagen dubbel, zelfs een deel van haar maantop lag achter haar ogen. Nou, dit maakte de situatie er niet bepaald beter op. Een zucht verlaat haar keel. Oja, dit moest weer nu net gebeuren. Normaal houd ze hartstikke veel van de natuur, maar op dit moment haatte ze de natuur. Nou, dit zou het eerste paard zijn dat ze zou ontmoeten naast haar ouders, ze vond het best wel spannend eindelijk.
♥ SHYLAR, GAZARDIEL
|
- Code:
-
[table align=center cellpadding=0 cellspacing=0 background=http://i49.tinypic.com/2wnctpf.png width=500 height=800][tr][td width=357][/td][td valign=top]<div style='padding-right: 5px; margin-top: 515px; margin-right: 30px; margin-left: 30px; margin-bottom: 30px; width: 420px; height: 250px; overflow: auto; text-align: justify;'>[font=Times New Roman][color=#c49ebb][size=11]
TEKST
[b][font=Times New Roman][size=11][color=#c49ebb][right]♥ SHYLAR, GAZARDIEL[/right][/color][/size][/font][/b]
[/size][/color][/font]</div>[/td][/tr][/table] |
|
mischatjeh
Profile
Number of posts : 2338
Status : Absent
Contact
| | Onderwerp: Re: KADERTJES AANVRAGEN by happyboy_silverjet & pipvl zo 8 jul 2012 - 12:19 | |
| |
|
