Niet geheel zonder trots stap ik door de barre kou heen op zoek naar eventuele paarden in Ferelden. Zoals gewoonlijk is het gebied weer eens volledig uitgestorven op een paar paarden na dan. Het ergste is misschien nog wel de akelige stilte die heerst. Het enige wat je kan horen is het huilen van de wind of het gekraak van de sneeuw die onder je hoeven breekt. Dit weer is helemaal niets voor mij, totaal niet zelfs. Het is beter dan de hitte van de zomer, maar dan leefde ik nog liever in de herfst of de lente. Niet koud en niet warm er precies tussen in als het even kan. Ik glimlach lichtjes bij het denken aan de lente waarbij alle bloemen in Ferelden in bloei staan wat het geheel echt adembenemend maakt. Bovendien ruikt het naar de dennebomen en de verschillende kleurrijke bloemen die in Ferelden bloeien. Er is naast Ferelden waarschijnlijk maar een gebied waar er mogelijk meer soorten en kleuren bloemen groeien en dat is in de derde rang: Anderfels waar er meer bloemsoorten groeien als bomen. Een rilling van de wind doet me uit mijn gedachten halen en zet me in een krachtige draf. Tegenwoordig stond ik niet veel meer stil en was ik qua vet ook de nodige kilo's verloren. Mijn lichaam had ze tenslotte nodig om op temperatuur te blijven en voor de vele inspanningen. Ik kijk peinzend naar de horizon haast speurend naar een paard in de eindeloze sneeuw. Ik was toe aan een conversatie, was de eenzaamheid zat en wilde weer eens iets anders doen als voor me uit staren naar de eindeloze sneeuw. Serano was de laatste tijd ook al nergens te bekennen, nee voorlopig stond ik er alleen voor hier in Ferelden. Juist bij die deprimerende gedachten komt een sneeuwstorm aanzetten. Eerst nog dwarrelende vlokjes die vrolijk een zich vrolijk een weg naar beneden dansen, maar daarna een hevige storm die je zicht met 90 procent verminderd. Het duurt niet lang meer voordat ik ergens moet gaan schuilen, in dit weer is niets te bereiken en bovendien zal het verspilde moeite zijn. Zou er uberhaubt nog een paard op de open vlakte zijn in dit weer? Nee zelfs de schimmen en de leiders zijn hier niet tegen bestand. Ik bries de sneeuwvlokken mijn neus uit en baan me een weg naar de bomen. Het allerliefste zocht ik nu een grot op om daar in te schuilen maar voorlopig zou dit ook voldoen. Eenmaal tussen de dicht bezette bomen kan ik weer normaal zien en lopen. Ik grimas en schud mijn lichaam een paar keer uit. Fijn, doordat mijn lichaam zo warm is geworden smelt nu alle sneeuw, waardoor ik binnen een mum van tijd kletsnat ben. Ik bries nogmaals en zucht vervolgens. Gefascineerd door de waterdamp wolkjes volg ik ze met mijn ambere ogen naar boven. Het is op dat moment dat mijn oren een zwak zacht hinnikje opvangen. Meteen schieten mijn ogen omlaag en gallopeer ik terug de sneeuwstorm in. Meteen trekt de wind weer aan mijn manen en vacht, en dwarrelen de sneeuwvlokken mijn ogen binnen. Met vernauwde ogen gallopeer ik in de richting van de hinnik. Uiteindelijk weet ik een vlek te onderscheiden en naarmate ik dichterbij kom een silhouette van een paard.

Met dampen om mijn lichaam heen duw ik mijn warme neus tegen haar lichaam aan en knik in de richting van de bomen. Je moet richting de bomen! Je valt dadelijk nog om van de kou! roep ik boven de storm uit, mijn ogen in de hare proppend. Waarom is deze merrie nu in dit weer op de open vlakte, in Ferelden nog wel? Deze merrie behoorde zeker weten niet tot mijn rang en wat ze hier dan ook doet is voor mij een groot vraagteken. De meeste paarden en dan voornamelijk de merries verzamelde zich bij hun eigen kudde waar ze allemaal hutje mutje op elkaar stonden om de kou te trotseren. De enkeling die daar niet bij zat vond zich wel een grot om in te schuilen. De merrie leek me zeker niet dom genoeg om dit weer te negeren, waarom dan toch? Wat de reden ook mogen zijn langzaam maar zeker beginnen mijn snorharen te bevriezen en voel ik de uiteinden van mijn oren branden. Ik duw mijn borst tegen haar lichaam aan in de richting van de bomen, mijn neusgaten wijd van inspanning. De merrie voelde ijskoud aan en ik weet zeker dat heel haar lichaam moet branden van de kilte. Tussen de bomen zouden we tijdelijk beschutting vinden daarna zou misschien een grot beter zijn, waar de wind haar niet kon raken, zodat ze opdroogde en langzaam weer warm werd. Bemoedigend druk ik nogmaals mijn warme neus met hete adem tegen haar wang aan. Kom op, fluister ik, maar de woorden worden opgeslokt door de wind.
*slecht volgende word hopelijk iets beter >.<

Mijn ogen glijden over de merrie heen die ik zojuist uit de sneeuw heb moeten redden. Ik zucht kort en bekijk de waterdamp wolkjes twijfelachtig. Waarom stond je daar midden in die sneeuwstorm? Je ziet er niet uit alsof je niet meer wil leven. zeg ik dan licht geiriteerd. Haar woorden van zojuist waren tenslotte ook niet respectvol geweest, en dat terwijl ik haar enkel wilde helpen. Ik schud mijn hoofd bij haar bedankje en kijk even van haar weg. Je woorden van zojuist zeiden wel anders, misschien had ik je beter kunnen laten staan. zeg ik ijzig, voordat ik me omdraai en een paar passen van haar weg stap. Wanneer ik 10 meter van haar verwijderd ben stop ik mijn lichaam en zucht ik diep om me vervolgens weer om te draaien en terug te lopen. Als ik haar op deze manier achter laat kan ze misschien omkomen van de kou, vooral wanneer ze op een een of andere manier toch nog gaat pogen om door dit strenge weer te komen. Het spijt me van zojuist, dat had ik niet mogen zeggen. Fluister ik vervolgens, mijn amber kleurige ogen de hare ontmoetend. Ergens verwachtte ik ook een verontschuldiging van haar kant, ergens verdiende ik deze en ergens ook niet. Wat het ook mogen zijn, ik zou haar er iniedergeval niet meer of minder door behandelen. Ik vrees dat we je naar een iets warmere plek moeten verplaatsen wil je weer normaal functioneren zeg ik grinnikend tegen haar, mijn neus bemoedigend tegen haar schouder aanduwend. Bedenkelijk staar ik om me heen, me vluchtig bedenkend waar de dichtstbijzijnde grot was waar ze het mogelijk naar toe zou redden. Een korte stilte valt tussen ons twee terwijl ik er over nadenk, haar veiligheid staat tenslotte boven alles, ook al is ze zeker niet van mijn rang. Wanneer ik een bepaalde grot in gedachte heb ontmoeten mijn ogen de hare weer. Ik heb een plek in gedachte, denk je dat je een korte wandeling tussen de bomen red? Vraag ik haast grimassend niet dat ze eigenlijk echt een andere keus heeft. Ja, ergens vond ik de situatie wel grappig, een merrie zó verdiept in haar eigen gedachtes dat ze nog niet eens gealarmeerd was door een sneeuwstorm. Ik moet moeite doen om niet echt te lachen maar weet mezelf prima in te houden. Sorry hoe onbeleefd van me, mijn naam is Ragnarok, maar je mag me ook Ragnar noemen of hoe je wilt. Afwachtend staar ik haar aan, wachtend op haar naam. Een korte tijd later besef ik me pas dat ze misschien helemaal niet bereid is om haar naam aan mij te geven en geef ik mijn gestaar op. Ik sein de kant op waar we heen moeten lopen om bij de grot te komen en druk mijn lichaam uiteindelijk met lichte tegenzin tegen de hare. Zo'n soort situatie had ik kort geleden nog gehad, enkel met een andere merrie en met iets andere weersomstandigheden.

Ik duw haar met mijn lichaam langzaam richting de plek waar ik haar heen wil hebben, haar ijskoude lichaam langzaam opwarmend met het mijne. Uit welke rang kom je? vraag ik dan voorzichtig, mijn stem lichtjes buiten adem van het werk wat ik moet verrichten om haar in de juiste richting te houden. Speels kijk ik haar vervolgens aan, naja ik wéét dat je niet uit rang 4 komt.. ik grinnik bij die woorden en loop vervolgens weer in stilte verder, mijn ogen gefixeerd op de plek waar we naar toe moeten. Het duurt godzijdank niet erg lang voordat ik de grot al in het vizier krijg en dus knik ik er ook naar om haar te seinen waar we heen moeten. Zweet begint zich langzaam te vormen op mijn hals en flanken iets waar ik me kapot aan erger. Met dit zweetpak aan haren is het ook wel logisch, maar alles behalve handig. Ziek worden is nog wel het allerminste wat ik kan gebruiken. Vooral in de winter is het tenslotte gevaarlijk voor de paarden, ook al zijn ze van rang 4.
*sorry beetje kort, maar ik ben léég xD