Except the air that we breath.

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

Tyron wandelt met een relaxte, zelfverzekerde tred het voor hem volkome nieuwe gebied van Blue Moon Horses in. Hij had op zijn weg naar het gebied wel het een en ander gehoord en tot nu toe beviel hem elk woord wat er over het gebied werd gesproken uitermate goed. Tyron had net zijn eigen kudde gelaten voor wat het was, overgedragen aan zijn 4 jarige zoon waarvan hij al het vertrouwen had dat het goed zou komen. Het was misschien een rare zet van hem geweest, een 8jarige hengst in de bloei van zijn leven die zijn kudde nalaat aan zijn zoon en zelf voor een nieuwe weg ging.. Het was iets dat Tyron tekende, het telkens meer willen, nooit leek de hengst te beseffen wat hij daadwerkelijk al bezat. Tyron was goed in het vooruit dromen, bedenken wat hij graag zou willen hebben, wanneer hij gelukkig zou kunnen zijn. Tyron was ook uitermate goed in terug kijken, wanneer hij gelukkig wás, wanneer hij had wat hij wilde maar op het moment zelf leek hij het niet te kunnen waarderen.

Dat was dus een van de redenen waarom de bruin brindle gekleurde hengst naar het gebied van Blue Moon Horses was gegaan, om opzoek te gaan naar hetgeen dat hij graag wilde hebben en heel misschien zou hij het ditmaal wel kunnen waarderen op het moment dat hij het bezat.. Misschien ook niet.

Tyron was een knappe vertoning, zijn lichaam compact en zwaar gespierd als dat van een Quarter Horse, zijn hoofd had een grote witte aftekening die vanaf zijn neus doorliep tot aan zijn rechteroog waardoor deze helder blauw was. Aan de andere kant was zijn hoofd niet wit getekend rond zijn ogen en was daarom ook daar zijn oog donkerbruin, bijna zwart. Hij had linksvoor tot over zijn knie een witte aftekening maar het waren niet deze aftekeningen die de hengst zo bijzonder maakte, het waren de brindle strepen over zijn gehele lichaam dat hem een bijzondere look gaven.

Tyron zet zijn compacte, zwaar gespierde lichaam in een halt wanneer de kudde van Blue Moon Horses voor zijn neus opdoemt. Een vrolijke grijns siert zijn lippen en hij schut zijn manen los van zijn gespierde hals. Het was een fraai gezicht, alle paarden die daar lippen in een dikke van witte sneeuw. Het eerste wat Tyron opviel aan de kudde was dat hij groot was. Zijn ogen scande de omgeving en inderdaad aan de buitenzijdes stonden verschillende leiders de wacht te houden terwijl de kudde zich daarbinnen centreerde.

Een paard leek zich los te maken uit de kudde en zijn richting op te komen draven, natuurlijk wist Tyron niet of het paard zich naar hem toe bewoog of naar iets waar hij toevallig tussen stond maar Tyron vond het een prima gelegenheid om het dier aan te spreken. Een speelse grijns vormt zich om zijn lippen, een grijns waarvan hij wist dat het hem vrolijk, aantrekkelijk maakte en hij zocht met zijn 2 verschillende kleuren ogen de ogen van het paard op. 'Hallo daar' Spreekt hij terwijl hij enkele passen in de richting van het paard zet.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

. V A N I T Y .

Vanity stond rustig tussen de andere paarden van de kudde, op zoek naar gras. Haar neus friemeld zachtjes een gaatje in de sneeuw, maar te vergeefs, onder de bevroren regen was niks meer te vinden van gras. Enkel twee miezerige sprietjes die werden opgeknabbeld door Vanity. Ze was niet van plan hier te blijven en te verhongeren terwijl er misschien verder veel meer te eten viel. Vanity was al het een en het andere afgevallen door het weinige eten dat er nog te vinden was.

Met een soepele en gracieuze draf beweegt ze haar grijze lichaam voort. Enkele andere paarden hieven hun hoofd omhoog en keken wat ze van plan was, toch bleven ze gewoon op zoek gaan en bleven ze dus staan waar ze stonden. De aftekeningen op haar vacht waren ondanks haar dikke wintervacht nog steeds goed zichtbaar. Ze had een hekel aan die aftekeningen, altijd geloofde ze dat deze normaal waren, tot ze hier kwam, dan pas zag ze de realiteit onder ogen. Jarenlang heeft ze samen met haar ouders geleefd en nooit met andere in contact gekomen.

Ze beweegt verder, verder weg van de kudde. Richting een plek waar ze hoopt gras of ander voedsel te vinden. De bomen waren al helemaal kaal. Soepel en elegant draaft ze verder. Vanity was altijd een vriendelijke merrie en dat zal ze ook altijd blijven. Wanneer ze voorbij een paard komt vertraagt ze haar pas, maar blijft doorlopen. Pas wanneer ze een stem hoort houd ze halt. ”Hallo,” Ze knikt en buigt zachtjes door haar benen. ”Vanity is de naam.” Ze knikte vriendelijk, nogmaals. Deze hengst had ze hier nog nooit eerder gezien. Dus hij moest nieuw zijn. ”Kan ik je misschien helpen? Je lijkt me nieuw en nu het winter is, is het moeilijk je te oriënteren.” Ze glimlachte en keek rond, zelf had ze ook moeite zich te oriënteren tussen alle kale bomen die er allemaal hetzelfde uitzagen.

Tegenover deze gespierde en toch wel grote hengst voelde Vanity zich net een muis tegenover een tijger. Haar blik gleed over zijn speciale vacht, haar blik was verleidelijk met een speelse fonkel erin, dezelfde ogen als altijd dus.

**Profile** Number of posts : 279 Status : Active

Tyron laat zijn ogen in vogelvlucht over het apart getekende lichaam van de merrie vallen, natuurlijk was Tyron niet in de juiste positie om te mogen oordelen over 'apart' aangezien zijn eigen lichaam brindle bruin was en dat ook niet classificeerde voor een standaard kleur, toch was de vacht van de merrie wonderlijk te noemen. De merrie leek muisrijs maar over haar rug, buik, hals, benen en zelfs haar hoofd liepen scherpe, donkere aftekeningen die hem nog het meest deden denken aan uitvergrootte stengels stug gras.. of de hoektanden van een schim. De bewegingen waarmee de merrie zich voortbewoog waren gracieus, haar lichaam leek moeiteloos door de sneeuw te dansen en het gaf haar iets schitterends, iets dat ervoor zorgden dat je ernaar bleef kijken gewoon om te kijken hoe ze daar door de sneeuw danste.

Wanneer de merrie tegen hem begon te praten toen hij de merrie begroette vormde er een scheve grijns rond zijn lippen, zijn bruine en blauwe oog glom geamuseerd terwijl de merrie zichzelf voorstelde en direct daarop haar hulp aanbood. Tyron schut even zijn tweekleurige manen los van zijn royaal gespierde hals en vestigt zijn ogen opnieuw op de ogen van de merrie. 'Ik ben inderdaad nieuw, Tyron is mijn naam.' Tyron laat zijn blik even vluchtig over de omgeving glijden, ze had een punt alles was wit, alles was hetzelfde maar dat was het al sinds hij zijn kudde had nagelaten aan zijn zoon en elders naar een nieuwe uitdaging was gaan zoeken. Een goed gevoel voor richting was een van de dingen waar de hengst mee was gezegend vanaf zijn geboorte, maar toch zou hij de hulp van de merrie niet afslaan, al was het maar omdat ze de eerste was die hij hier tegenkwam. 'Een appelboom vol met appels, een rijpe weide vol met vers gras, een klaverlandschap vol met kruidige planten.. Ja dat zou aardig zijn' stelt de hengst terwijl een plagerige grijns zijn lippen siert 'Als dat niet gaat lukken, misschien een rivier om mijn dorst te lessen'

De merrie was klein van stuk, misschien niet heel klein maar kleiner als Tyron was, althans ze deed in ieder geval kleiner aan. Het was niet dat Tyron zozeer hoog was maar door zijn compacte, zwaar gespierde bouw deed de hengst heel massief aan en voegde er een paar fictieve centimeters aan toe. Centimeters die niet met een meetlat konden worden gemeten omdat ze er niet waren, maar die er wel leken te zijn door de zware bouw van een Quarter hengst.

OOC: Jeej, ben nog beetje aan het uitvogelen hoe hij precies gaat worden maar tot nu toe gaat het aardig xD

**Profile**

» Breath [open]
» The Moments That Takes Our Breath Away ~ Kayleigh

Except the air that we breath.

Except the air that we breath.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen