Na al die jaren vergeet je noch steeds niet welke schoonheid dit gebied heeft, na al die jaren vergeet je niet welke herinneringen er hier rondlopen en na al die jaren vergeet je niet welke pijn de morgen brengt. Enkel de volharde paarden hielden het langer dan een jaar uit en daar was Axis één van. Hij leefde sinds de eerste dag van zijn leven op BMH en hij was zeker nog niet vergeten welke offers hij gebracht had voor zijn leven veilig te houden. Hij had steeds volhard gevochten, volhard al wat lief was beschermd maar uiteindelijk moest hij het allemaal laten gaan en kon hij niet langer zijn wie hij ooit was. Verbitterd door de pijn en het verdriet bleef Axis alleen over terwijl de rest vluchtte van de blauwe maan. Enkel de beste bleven, hij en enkele lege zeldzame zielen kozen om aan zijn kant te strijden tegen het vervloekte ... de schimmen.

Zijn lichaam stond geschut onder een gigantisch grote denneboom. Zijn wortels kronkelde onder de aarde verder en volstrekte zich van moeder natuurs energie. Zijn taken waren dik en reikten verder dan mogelijk was. De vele dennenaaldjes gaven een aangename geur weer door zijn omgeving. Hier en daar viel er een druppel, resterend van de regen die die nacht gevallen was maar dat had Axis geen last van gehad want de boom beschermde hem. Zijn gigantisch zwarte lichaam doezelde en genoot van het zwakke zonlicht dat de boom doorliet. De grote en krachtigheid van zijn lichaam had hij zeker van zijn vader, het meeste had hij van zijn vader. Enkel de blik in zijn ogen, het ene paarse oog dat nijdig door zijn oogkas rolde verried zijn ware aard. De hengst had veel verloren, ook zichzelf en hij had het noch steeds niets teruggevonden.

De hinnik herkende hij, hij had immers een goed geheugen maar het gaf hem niet meteen een opgewekt gevoel. Glow Love deed hem rechtstreeks denken aan zijn nonkel, Alvaro. Degene die hij eigenhandig had vermoord voor de rest van de kudde rust te geven, te beschermen. Zijn blik gaat opzij als de merrie in zijn gezichtsveld komt en weer luid hinnikt. Uit zijn keel rolde een begroettende grom,hinnik. Het was niet echt een hinnik eerder een laag geluid van herkenning. 'Glow Love.' Gegroette hij haar neutraal, ze zag er ouder uit, veel ouder. Hij was een veulen geweest toen ze nog met Alvaro optrok ... hij had veel van haar gezien maar nooit had hij haar kunnen accepteren om wie ze was. Desniettemin beschermde hij haar ...