Devantium liep al weer een tijdje door het nieuwe bmh. Hij had verschillende paarden al leren kennen. Zoals calliope. En axis, maar die kende hij nog van een klein veulen. En nu was hij opgegroeid tot een trotse en grote hengst. Hij was leider van rang 4 en devantium vond het super voor hem. Devantium begon steeds meer op zijn oudere broer te lijken. Zijn naam was darkness. Darkness die er al tijden niet meer was, en eigenlijk in stilletjes is overleden aan ouderdom, leek zich bijna wek geplaatst te hebben in devantium. Alleen was Devantium wel anders, en zag je ook wel het verschil. Devantium was breder gebouwd, paar centimeter groter. En zijn behang was voller.

Toen devantium een rondje aan het lopen was bracht de wind hem een bekende geur. Devantium snoof eventjes en stak weer zijn zwarte neus in de wind. Rook hij het nu goed? Devantium draafde aan. Met grote passen denderde hij achter de geur aan en stond in eens bij een oudere zwarte frieze merrie. " glow !!" sprak devantium uit. Hi kende haar nog van de oude bmh. Maar wat was ze oud geworden. Devantium was veranderd. Na dat hij zijn kudde had verlaten om bepaalde redenen is hij sterk verbeterd in zijn omgang met andere. Hij was gemoedelijker, vriendelijker en wijzer geworden. Devantium zijn oren stonden enthousiast omhoog. En zijn ogen keken de frieze merrie voor hem vriendelijk en warm aan.

Devantium kreeg van glow love een warm welkom. Zijn oren gingen omhoog hij vond het fijn oude bekende tegen te komen. Devantim drukte zijn warme neus ook tegen die van glow. Toen hij de vraag kreeg wat hij hier deed, kwam er een grijnsje op zijn zwarte lippen. " ik dacht ik ga eer rondje lopen, en ik kwam jou geur tegen,niet dat je stinkt, helemaal niet zelfs. Meer ik herkende je aan je geur. Die ben ik gevolgd tot hier " sprak devantium vriendelijk uit tegen de zwarte merrie. Ze was echt veranderd, alles was veel ouder. Ne zoals bij devantium. Devantium brieste eventjes en keek weer warm en een vriendelijk in de ogen van glow. 

Toen hij de vraag kreeg waar devantium is geweest keek hij even naar de grond. Maar keek glow toen even serieus aan in haar ogen, en besloot haar gewoon de dingen rustig uit te leggen, ze verdiende het. " goed glow, is een heel lang verhaal, maar zal het kort houden. Het begon allemaal toen ik een tijdje de leider was van rang 3. Zoals je weet was ik piep jong. En kreeg voor mij doen te vroeg zoveel macht. Darkness was pleite, maar goed. Ik begon merries te verkrachten, hengsten te vermoorden. En een leider hoort dat niet te doen. Een leider moet dominant wezen en status uitstralen. Maar dat deed ik niet. Maar toen ben ik weg gegaan van blue moon horses. Alleen weg gegaan om puur me zelf te laten ontwikkelen, volwassen worden, en zonder dat ik er problemen mee kreeg. " vertelde devantium en keek glow aan die ondertussen een rondje om devantium liep en dat ze naar hem keek. Toen ze zei dat devantium er goed uitzag draaide hij even verlegen met zijn oortjes, maar dat was een seconde tijd. Het was heel knap als je dat gezien had. Devantium liep op glow love af. " jij mag er ook wezen ." sprak hij toen terwijl zijn ogen in die van de merrie hangen. Een glimlach op zijn zwarte lippen.

" en hoe is het verder met deze schone merrie? " vroeg devantium toen op een charmante manier en liep dit keer een paar rondjes imposant om de merrie heen, waarna een paar rondes hij zijn achterhand omgooide en weer voor de merrie stond. En wachtte af

Devantium luisterde naar de zwarte merrie voor hem. Een hele oude bekende. Een bekende waar devantium zich wel fijn bij voelde. Glow love was ook een van de weinige paarden die hij zich nog heel goed herinnerde. De bijdehande maar spontane merrie. Devantium greens speels naar glow love die een opmerking maakte dat hij het speelse nog niet verleerd was. En ze had gelijk. Hij was wat volwassener geworden meer zich zelf geworden. Niet mee de verwarde devantium, die alles verkrachten en alles vermoorden wat hem in zijn weg stond. Nee devantium had zijn leven op de goede manier opgepakt. Je kon wel eens zeggen dat hij misschien wel hulp van boven heeft gehad. Een soort van ingeving noemde hij dat.

Oppeens voelde devantium twee benen tegen zijn lijf op komen en keek glow speels aan. " nee k zie het. Pas maar op, straks word k nog bang voor je " sprak hij speels terwijl hij een vriendelijk knauwtje terug gaf in haar hals. Toen hij zich omdraaide en een speelse bok gaf voelde hij haar tanden in zijn kont. Het was zachtjes en speels. Hij draaide zich steigerend om en wierp een vriendelijke en warme blik in die van haar, waarna hij even omzich heen keek. De lente was begonnen. Eindelijk naar die koude kille winter was er warmte. De sneeuw was als sneeuw voor de zon verdwenen. Het verse gras begon al heerlijk te groeien. Een heerlijke lucht van bloeiende bloemen reikte zijn reukvermogen. Ja devantium was helemaal n zijn sas. En genoot er van. Er zullen veel veulens geboren worden dit jaar. En misschien mocht devantium er ook een verwachten. Samen met calliope die hij heeft ontmoet. Die tijd dat hij samen met haar vocht tegen die ene schim. De ene schim die devantium zijn kont en calliope haar hals had getekend voor het leven met zijn vlijmscherpe tanden. Even wierp devantium een blik op de littekens. Gelukkig was het haar er overheen gegroeit. Maar nu ze allemaal aan het verharen zijn dekte de glans van zijn gezonde vacht de littekens. Ja devantium was erg aan het verharen. Zijn wolle vacht verloor hij. En zijn stralende zwarte vacht glom mooi in het voorjaars zonnetje. Helaas waren nog niet alle plekken uit het winterhaar. Maar de plekken waar hij bij kon met schuren wel. En dat was al een groot deel van zijn lichaam.

Devantium wierp weer een blik op glow love. De merrie die hem ontdeugend nog stond aan te kijken. Devantium beet speels in haar schoft waarna hij ook even steigerde en zijn benen tegen haar schouder opgooide. " laat maar eens zien wat deze oude dame in petto heeft " greens hij en zette zich schrap. Want hij wist dat glow meer kon dan dat ze eruit zag.