However butterflies fly so perfectly, they're still easy to catch.

**Profile** Number of posts : 112 Status : Active

Storyline, my life has a superb cast, but I can't figure out the plot

Het was een lange nacht geweest. Het was koud en telkens als Illicite dreigde te ademen werd ze vergezeld door een wolkje rondom haar neus, geproduceerd door haar eigen ademhaling. Illicite had zojuist haar pleegfamilie - de roedel wolven - vaarwel gezegd. Het is tijd om mijn eigen verhaallijn te beginnen schrijven, zei ze dan altijd. En gelijk had ze. Illicite wou aan een nieuw leven beginnen, het oude vergeten. Niet dat ze al heel haar leven nattigheid kenden. Ze werd net zoals alle anderen geboren en had een moeder en een vader. Illicite's vader had nu wel geen idee van haar bestaan en Illicite's moeder had haar voor godweetwat achtergelaten als veulen, maarja.. dat even ter zijde. Illicite was altijd van het principe geweest dat alles voor een reden gebeurde, en dat leek tot voor kort ook zo te zijn. Ze werd gevonden door een roedel wolven die haar uiteindelijk, in plaats van te verslinden, hebben opgevoed met veel liefde en tederheid. Een -lucky charm- werd ze ookwel genoemd, dé merrie met het oneindige geluk. Illicite zelf voelde zich allesbehalve zo. Ze was eerder iemand die het glas half leeg zag dan half vol. De tegenslag in haar leven, in haar ogen, had dat gevoel enkel maar versterkt, en zo zijn we bij de Illicite van nu gekomen.

Haar lange donkere manen maken een sleepspoor in de sneeuw. Lang zullen ze haar aanwezigheid echter niet opmerken gezien de donkere lucht die deze tijd vol sneeuwvlokjes zat, op uitbarsten stond. Het was een mooi plaatje, maar ergens paste Illicite er niet in. Sneeuw kon zo vredig zijn, zo sereen, terwijl Illicite alles behalve dat was, nuja langs de buitenkant gezien misschien wel, maar vanbinnen woede er een oorlog. Steeds meer begon Illicite wraakgevoelens te koesteren tegenover haar familie, haar échte familie dan. Om nog maar te zwijgen dat ze eigenlijk geen familie had, aangezien ze uit een aanrading was voortgekomen.

Een getergde zucht verliet haar duistere lippen, ze betrapte zich er altijd op dat ze weer eens te veel aan het nadenken was en dat maakte haar alleen maar kwader. Voortaan zou ze haar hoofd afsluiten, voor alles en iedereen. (...)

**Profile** Number of posts : 1162

Kratos
Maybe it was only a childish infatuation
or maybe it was a brief moment of insanity.

Dit was Kratos' eerste blauwe maan. De eerste keer dat alles zo duidelijk werd. Hij had niet meteen de touwtjes aan elkaar kunnen knopen en werd in het begin alleen maar gek, maar na enkele uren vond hij vrede met zijn nu nóg scherpere zintuigen. Hij kon het bloed door de aderen van de paarden horen stromen, het gaf hem rillingen maar maakte hem bloeddorstig tegelijk. Een hele nieuwe ervaring en god, hij hunkerde naar een beetje oorlog, een beetje pijn, een beetje wraak. De koude dagen hadden hem enkel onrustiger gemaakt maar nú, nu kon hij in actie schieten.

En zo gebeurde het dat hij, met het ego dat hij had, doorheen de kudde paradeerde. Niemand wist zijn naam, hij had zich nooit echt vertoond of met paarden gesproken. Dat kon zowel in zijn voor als nadeel werken, sommigen zouden hem niet meteen vrezen, bij anderen was dat misschien goed - hij kon dan zonder veel tegenstribbelen toeslaan. Wolkjes stoomhete adem ontsnapte uit zijn neusgaten en het leek alsof hij uren had gelopen: hij was nat van het zweet. Hij had echter niet gelopen, de adrenaline gierde gewoon door zijn lijf alsof het uit zijn lichaam wou schieten.

De witte merrie die in de verte stond, was de eerste die hem direct in het oog schoot. Hij aarzelde geen seconde, de hengst doemde op uit de duisternis achter haar en liet een diepe lach horen. Hallo daar, de smerige grijns was niet van zijn gezicht te vegen, de zoetigheid droop er als suikerwater vanaf maar dat maakte het des te akeliger. Kratos had echter niet de angstaanjagende blik van de vele paarden, de schrik-aanjagende stem.. Hij had een gelaat dat pure goorheid uitstraalde, pure waanzin en honger. Het zweet dat dampte op zijn lichaam maakte het plaatje compleet.

**Profile** Number of posts : 112 Status : Active

Storyline, my life has a superb cast, but I can't figure out the plot

De donker, mysterieuze gloed van de blauwe maan had nu stilaan ook Illicite's lichaam bereikt. Wat is dat nu weer.. Een armzalig geluid was te horen terwijl ze het prachtig spektakel aanschouwde. Illicite was hard veranderd tijdens haar verlijf hier in BMH. Ze voelde zich alleen.. vond geen vriendschap én allesbehalve paarden die haar nog maar een blik gunden. Nuja, die blik kon ze krijgen dankzij haar uitzonderlijke kleur van vacht. Maar dan was er nog meer spot dan goed te bekennen.

Maar aan alle miserie leek een einde te komen toen Illicite -De wonderen van het vrouwenlichaam- ontdekte. Ze bemerkte dat als ze haar verleidende, charmante blik opzette de paarden zo naar haar toe kwamen trippelen. Gevangen in haar eigen fantasiewereld van aandacht besefte Illicite helaas niet dat ze niet meer dan een hoertje in andermans ogen was. Simpel van geest, makkelijk te manipuleren.. Nu mocht Illicte wel zo aanzien worden, zichzelf helemaal geven deed ze niet, all the way was niet in de orde bij haar aangezien ze slechte ervaringen had gehad. Nee, bij haar ging het gewoon om het verleiden, de lust in de hengst hun ogen zien, maar niet krijgen waar ze op uit zijn.

Wanneer een individu haar silhouette naderde, hoorde ze hoe hij haar aansprak. Zijn gelaat was smerig, pure corruptie was te bespeuren over zijn hele lichaam. Illicite zou in haar vorig leven ineen gekrompen zijn, maar haar zicht op paarden was zodanig veranderd dat ze iedereen zag als een potentiële 'vriend'. Kort gezegd lag de merrie enkel met zichzelf in de knoop, maar ze was haar zelfrespect totaaal verloren. " Gegroet " Sprak Illicite teder, haar ogen aanlokkelijk in de zijne geplakt. Alsof ze hem wou hypnotiseren met haar schoonheid, hem hypnotiseren met de lust van elke hengst. " Wat doet iemand als jij, hier zo alleen ? " Illicite bracht haar fluwelen neusje bekorend naar zijn oor toe " Moet jij geen hulpeloze merries gaan beschermen?" Illicite speelde een gevaarlijk spelletje, al was ze zich van geen kwaad bewust. (...)

**Profile** Number of posts : 1162

Ik kan nu niet antwoorden, maar ik wil alvast ezggen, dat ik niet kan wachten om op dat bericht te antwoorden hahahah :d moet er nu vandoor :3

**Profile** Number of posts : 1162

Kratos
Maybe it was only a childish infatuation
or maybe it was a brief moment of insanity.

Wanneer de merrie een poging doet om zich op haar charmanste op te stellen, kon kratos' grijns alleen maar breder worden. Ik ben toch niet alleen? opperde hij, zijn stem warm en kil tegelijk. Ik word namelijk vergezeld door een wel erg bloedmooie jonge merrie. Met deze woorden naderde hij Illicite tot hij met zijn schouders zijdelings tegen de hare stond. Misschien ben jij wel de hulpeloze merrie die bescherming nodig heeft, zijn woorden waren slechts een fluistering aan haar oor. Vluchtig liet hij zijn tong overheen haar hals glijden waarne hij bijna meteen de afstand weer vergrootte.

De merrie wou overduidelijk een spelletje spelen. Het mooie was dat je kratos nooit in zijn eigen spel zou kun en verslaan. Hij maakte van de stilte gebruik om zijn donkerbruine - haast zwarte - ogen in de hare te boren. wil je spelen? net zo snel als zijn woorden verleidend waren geworden, klonken ze nu weer ijzig kil, een luchtige waarschuwing dat illicite op haar tellen moest letten.

**Profile** Number of posts : 112 Status : Active

Storyline, my life has a superb cast, but I can't figure out the plot

-Hangt er vanaf of ik bereid ben te blijven of niet- Ze draaide haar lichaam nu stevig om zodanig ze even tegen het zijne kon schuren - 't is maar hoe je het bekijkt-. Het geval dat de hengst op Illicite's intense handelingen in ging liet haar meer en meer het beste in zich naar boven halen. - Nu niet overdrijven lieverd - Zei ze vervolgens kort. Haar wellustige ondertoon gleed langzaam haar mond uit, waarna het zijn gehoorgang uitdagend binnendrong. Het deed je huiveren. Illicite leek nooit echt te beseffen waar ze mee bezig was, het leek alsof ze in een soort trans was. Enkel paarden die haar waardigheid verlosten, wisten haar werkelijke identiteit boven te halen. Helaas waren er meer individuen die liever misbruik van haar maakten dan er werkelijk moeite in te steken. Illicite greens smoothly bij zijn woorden, al veranderde deze al snel in een gefakte neerslachtige gezichtsuitdrukking - Je hebt gelijk.. Ik ben een hulpeloze merrie.. Ik weet niet waar ik naartoe moet- Haar stem werd zo zielig mogelijk nagedaan, al was haar echte bedoeling dat ze aan role-playing zouden doen. -Wil jij mijn redder op het witte paard zijn?- Niet dat de uitspraak op iets sloeg, maar het ging om het gebaar. Een zoetige uitdrukking overtrok haar gelaat waarna ze ook haar ogen diep in de zijne begroef. - Let the game begin- (...)

**mwhuah Illicite, waar is ze toch mee bezig :33

**Profile** Number of posts : 1162

Kratos
Maybe it was only a childish infatuation
or maybe it was a brief moment of insanity.

Een geamuseerde grijns plakte eindeloos op kratos gelaat en bij haar woorden kon hij niet anders dan eens hardop te lachen "de keuze of je vertrekt of blijft ligt vandaag niet in jouw handen." de grijns veranderde in een zoete glimlach en hij kwam opnieuw dichter tegen illicite aan staan. Zijn borst drukte hij tegen de hare, zijn hals gekruld zodat zijn voorhoofd tege het hare drukte. Haar warme lichaam liet kratos even huiveren, hij had een voorkeur voor koude, zoals het zijne. "Ik, jou redden?" zijn stem klonk gespeeld verbaasd, nog steeds fluisteren terwijl kratos zo tegen haar aan stond gedrukt. "krijg ik daar ook wat voor terug?"

De fries maakte zichzelf los van haar lichaam. Hij bekeek haar van kop tot teen en likte even over zijn lippen. Haar vermoorden zou zonde zijn, maar hij nam haar graag mee om haar even gevangen te houden, te spelen,... Al was het niet duidelijk wat kratos' definitie was voor spelen. "spelen he..." weerklonk zijn roestige stem weer. "speel maar met me..." hij hunkerde om zichzelf weer tegen haar aan te drukken, haar bloed te ruiken, te horen stromen... Te proeven. Met een bruusk gebaar schoot hij naar haar toe maar remde weer even snel af als hij was vertrokken. Zijn tanden schuurden overheen haar schoft, uiterst zacht al had hij moeite om dat vol te houden.

**Profile** Number of posts : 112 Status : Active

Storyline, my life has a superb cast, but I can't figure out the plot

Illicite's ogen vergrootte zich met de seconden. - Ohh, so we got a badboy over here, hmm?- Haar ogen waren nog steeds gedrild in de zijne. Haar mierzoete stem hing nu helemaal rondom zijn gehoorgang. Al snel in dromenland, voelde ze hoe de koude van zijn lichaam tegen het hare drukte. Ze voelde hoe haar spanning steeg, begeleidt door een onhoorbaar zachte kreun. Langzaam aan geleide ze haar flinterdunne strengen van haar staart onder zijn buik heen. Ze streelde hem, vlijde zich tegen hem aan en spreide uitdagend weer wat afstand tussen hun. - Spelen.. - herhaalde ze - een spel van kussen en van minnen, een spel van zoete lust- Ze liet haar nectar zoete lippen nog steeds rondom zijn oren slieren. Toen hij vroeg wat hij ervoor in ruil kreeg lachte ze zachtjes, met een ondertoon zo nevelig. -Dat, mijn vriend, zul je zelf moeten ontdekken- Ze keek hem strak aan nadat ze haar fluwele neus bij zijn oren verwijderde. - Ik zal je een hint geven - Ze rukte haar blik los van de zijne en begon langzaam, maar uiterst sierlijk om hem heen te lopen. - Beminnen zal ik, niet alleen met mijn ogen. Er zullen zich zweetdruppels vormen, als klein parels in het zonlicht. Een spel, een dierlijke drang- Illicite ratelde zwoeltjes verder. Ze rilde bij elke aanraking die hij deed, alsof haar lichaam reageerde op het ritme dat hij aangaf. (...)

**Profile** Number of posts : 1162

Kratos
Maybe it was only a childish infatuation
or maybe it was a brief moment of insanity.

Een harde, schrille lach doorbrak de zwoelheid van het moment, kratos tanden die voorheen zachtjes aan haar schoft hadden zitten knabbelen sneden nu doorheen het vlees aan haar schouder. Onverwachts beet hij zich vast en trok een lelijke wond overheen haar lichaam. Je hebt de verkeerde gekozen om te bespelen, mylady, schaterlachte hij. Het bloed dat van zijn lippen gleed likte hij voorzichtig op en hij kon het niet laten om een zachte maar zelfvoldane kreun te laten ontsnappen. Met een sierlijke boog, alsof het korte horror tafereel van zonet nooit had plaatsgevonden, keerde hij haar de rug toe.

Maar hij bedacht zich al snel, keerde opnieuw om en drukte zichzelf wederom tegen haar aan. Het spijt me, mooie dame, maar je bloed ruikt suikerzoet en ik... Hij onderbrak zichzelf door over haar schouder te likken Ik kan je niet weerstaan. Wie had ooit gedacht dat zijn dorst zo hevig zou zijn. Zijn hartslag ging als een sneltrein, de adrenaline gierde door zijn aderen. Je smaakt bijna even zoet als je eruit ziet...

**Profile**

» Come and catch me, if you can.
» Gotta Catch 'em all.
» Making hard work easy || MORROW

However butterflies fly so perfectly, they're still easy to catch.

However butterflies fly so perfectly, they're still easy to catch.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen