Een kleine grijns sierde haar gelaat, blauwe maan… Wát een onzin, ze geloofde er niet in, ze geloofde niet in het spook verhaal rond de blauwe maan en ze geloofde niet in de schimmen die erbij hoorde. Wat was het voor onzin? Wat was het voor onzin dat die schimmen alles beter konden dan andere paarden? Dat ze de angst van andere paarden door hun eigen bloed voelde stromen beter dan welk ander paard dan ook? Ze grinnikte eventjes zachtjes, eerlijk gezegd vond ze het best lach wekkend. Ze keek eventjes raar op toen ze ergens in haar stem iets charmants vond of iets doods, ze kon het niet echt goed plaatsen… Misschien was het wel allebei? Eigenlijk boeide het haar niet zo, het werd inderdaad wel eens tijd voor een nieuwe eigenschap, ze vond haar karakter maar saai en gewoontjes, maar haar karakter was alles behalve gewoontjes. Ze was uniek 'one of a kind' zoals ze dat noemde. Ze tuitte haar lippen, het was lente, geweldig, ze hield totaal niet van de lente, voor haar betekende het 'Hengstigheid' een uitermate ongewenst iets. Het betekende dagen van een stomme geur, hormonen die boven alles wilde dat ze gedekt werd terwijl haar hart het niet wou en hengsten die gek werden door de geur. Ze had er werkelijk waar een hekel áán.


~EN LORRY~