Alone on the mountains ~Cupidos

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

. V A N I T Y .

Met vlotte passen draaft ze door het besneeuwde gebied van minanter. Ze leefde hier nu al een tijdje en had haar eerste blauwe maan overleefd. Wel met wat geluk, maar ze heeft het overleeft. De wonde op haar hals was redelijk goed genezen, maar als ze te wild was, zou de korst elk moment weer kunnen openscheuren. Haar hoofd draagt ze niet te hoog, net op de juiste hoogte. Met veel moeite komt ze door de al redelijk hoge sneeuw, dikke witte vlokken vallen op haar rug als teken dat de winter nog lang niet voorbij was en dat het dus al maar moeilijker zou worden om door de sneeuw te komen. Het landschap voor haar was enkel wit, net of ze hadden de hele prent zwart-wit gemaakt. Enkele paarden die op zoek waren naar gras doorbraken deze gedachten. De winter was en is prachtig, maar zo koud en Vanity weet gewoon dat het heel gevaarlijk is. Op weg naar hier heeft ze nog een veulentje geholpen dat het koud had, dat kwam vooral omdat hij door het ijs was gezakt. Nu is hij weer bij zijn ouders. Hij was niet meer zo jong, maar dat maakte geen verschil. Ze had het haar benen en haar hele lichaam er niet makkelijker op gemaakt. Namelijk stond ze met deze gedachten boven op een berg. Ze was helemaal aan het wegdromen, denkend aan de mooie momenten van het leven, maar ook de slechte. Vier gaatjes stonden in haar schouder en waren nog steeds rood en haar manen zagen ook nog steeds helemaal rood van het bloed dat uit de wond kwam toen Torak haar daar had vastgepakt en haar op de grond had gesmeten.

Haar blik glijd over de bomen van die de vallei een bescherming bieden. Haar oren draaien aandachtig rond op andere geluiden, toch hoorde ze niet veel, enkel het geluid van de wind. Genietend van de winter en in het algemeen, genietend van de natuur. Ze was graag alleen, dat is ook best wel begrijpelijk als je weet dat ze tot dat ze naar hier kwam enkel en alleen heeft geleefd met haar ouders, toen ze hoorde dat ze een broertje of zusje kreeg is ze weg gelopen en dus is ze zo in Blue Moon Horses gekomen. Voor even sluit ze hoor ogen en laat zich meedrijven, voor even had ze zelfs het gevoel dat ze zweefde, zweefde op de geluiden van de natuur en op de gure wind winter, dat het net zo luchtig maakte. Toch voelde ze duidelijk dat dit niet waar was. Haar hoeven stonden nog steeds in het koude deken dat over het landschap lag en de planten en gras bedekte tot het lente was en ze waar konden bloeien. Nog steeds waren haar ogen gesloten en haar oren lagen genietend en rustend naar achter gekanteld. Enkel aan het luisteren naar de natuur en naar niks anders, gewoon genieten.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

Langzaam bracht ik mijn gespierde, andalusische lichaam voort. Mijn voskleurige vacht werd onderbroken door sneeuwvlokken die smolten in mijn warme vachten. Een laagje zweet lag op mijn hals. Blegh, wat had ik een hekel aan de winter. Alles was nat, koud en vochtig. Nee, Cupidos had liever de Lente, of de zomer. De seizoenen van de bladeren en merrie’s. Zijn gedachte hingen bij Darlica, een merrie die hij nog eens zou willen gebruiken. Ze was zo makkelijk en haar lichaam was ook niet mis. Zijn ogen gleden naar de laatste herfst bladeren die zweven, mee werden gevoerd door de wind.

Ik bracht mijn lichaam voort. In mijn hoofd speelde het liedje dat ik van mijn moeder had gehoord toen ik nog evueln was, het was een lied dat ik altijd bij me zou dragen, altijd mee zou nemen. Soms lijken al je dromen als spoken vermomd, de griezeligste tijd lijkt de tijd die nog komt. Ach kom, het loopt wel los. Tijd om verder te gaan, de tijd gaat als een droom voorbij, dat merk je later pas, en niets blijft als het was. Dagelijks als het door zijn hoofd spookte vroeg hij zich af wat er mee bedoeld werd. Wat hij er mee moest doe. Tijd om verder te gaan, wat sta je nog te staan als spoken niet bestaan... Ging het verder in zijn hoofd.

Met mijn passen om de maat van de muziek liep ik naar de bosrand. Mijn ogen priemde door de hoge, grote, oude en wijze bomen.Wat zag hij? Boom, boom, boom, boom, boom, paard, boom , boom, boom , boom , boom Hmm. Zuchte hij teleustellend, niet veel interessants dus. Huh wat zei ik nou? Sprak hij tegen zichzelf. Boom, boom, paard! Een hinnik verliet zijn lippen zodra hij het raaadsel had opgelost. Snel gingen zijn ogen door de bomen. Ahha, daar was ie. Een grijze merrie bewoog zich soepel door de hoge bomen. Zijn tanden werden lichtjes ontbloot wanneer hij de glimlach oefende. ”Wie is hier knap?” Vroeg hij zichzelf terwijl hij in het ijs keek naar zijn spiegelbeeld. ”Ik ben knap” Grinnikte hij. Mar krachtige passen liep ik naar haar toe. Mijn ogen gleden nonchalant over haar lichaam. Hmm, deze kon noch is interessant worden.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

. V A N I T Y .

Met een iets wat geërgerde blik keek ze de hengst aan. Toch gaan al gauw haar oren naar voor en glimlacht ze eens lief. Dikke sneeuwvlokken bleven in haar grijze manen plakken, maar deze worden er gauw uitgeschud. Ze zweeg en haar blik bleef op de vallei onder haar hoeven gericht. haar oren gaan weer genietend naar achteren hangen. Bij deze hengst ging ze het woord niet nemen, ze zou wachten op zijn woorden, tot hij haar naam zou vragen. Toch kon ze het niet laten haar ogen over zijn lichaam te laten glijden, hij was knap, gespierd en groot. Net het tegenovergestelde van Vanity. Ze was klein, te apart en niet al te gespierd. Het enige wat misschien in haar voordeel zou kunnen vallen was dat ze zo speciaal was, qua vacht dat vele haar enkel wilde gebruiken om ook een speciaal veulen te hebben, maar Vanity liet niet met zich sollen en liet zich zeker niet gebruiken.

Waar keek ze voor zich uit. Een rilling loopt over haar rug wanneer de ogen van hengst over haat lichaam gleden en door de koude. Ze stond hier al een tijdje en begon het aardig koud te krijgen.

Vanity was een door en door natuur liefhebber en dus was ze voor pure liefde en geen ik-gebruik-je-liefde. De helft van haar gedachten was bij de lente en bij de nieuwe veulens die de harde wereld zouden ontmoeten en die zouden weten hoe het er in het echte leven aan toe gaat, niet enkel in de veilige en warme buik van hun moeders. De vogels die fluiten en de sneeuw die oplost en plaats maakt voor het zachte gras. Dieren die wakker worden uit hun winterslaap en nog vele andere prachtige dingen is deze wereld. Ze keek er al zo naar uit. Enkel niet naar dat ene moment waar ze zich dan liever zou opsluiten in een kleine plek, waar geen hengst bij kon. Ze haatte het als ze hengstig was. Nooit eerder was ze in de buurt geweest tijdens deze periode bij een andere hengst als haar vader. Vanity weet van zichzelf dat ze dan graag hengsten uitdaagt, zelfs haar vader, dan heeft ze zichzelf helemaal niet in bedwang.

Ze word uit haar gedachten weggetrokken door krakende sneeuw onder het gewicht van de twee paarden. Zonder dat ze het zelf nog maar beseft kijkt ze recht in de ogen van de voskleurige andalusiër hengst. Ze schud haar hoofd en draait het weer voor zich uit.

Ze knipperde eens lief naar de hengst en spreekt volgende woorden zacht uit. "Zal dan maar naar je nam vragen. Hoe mag deze toch wel aardig knappe hengst noemen?" Vanity zou een, paard nooit knap noemen, omdat ze zelf nog niet helemaal weet wat ze net knap vind. Ze draait zich om en wandelt langzaam weg. Ze kon daar nu eenmaal niet blijven staan als ze gezelschap had. "Kom je mee een wandelingetje maken?" Weer klonk haar stem honingzoet en als een engel die in je oren fluistert. Ondanks dat het winter was, stond nog steeds dezelfde speelse fonkel in haar ogen en de toch wel verleidelijke blik die ze steeds heeft staan. Vanity deed het helemaal niet expres, toch was deze telkens aanwezig, behalve als ze kwaad was. Haar benen bewogen zich wel niet zo hoor en soepel als anders, maar dat kwam door de koude die in haar hele lichaam zat. Weer gaat een koude rilling over haar rug. Vragend kijkt ze de hengst aan, vragend en zoekend naar een warme plek om tegen te staan. Heel lichtjes klapperen haar tanden en haar achterbenen beginnen ook zachtjes te schudderen als er plots een koude en gure wind komt opzetten.

Ze kende deze hengst nog helemaal niet, maar toch wou ze bij hem al warmte zoeken, paarden moesten elkaar helpen om door deze zware tijden te komen. haar blik beef verleidelijk en toch speels, maar ook vragend en zelfs smekend om warmte.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

De winter was weer snel voorbij gegaan. De lente was weer aangebroken, Zijn tijd . Ik hoopte goed gebruik te kunnen maken van deze lente. Ik besefte me hoelang het geleden was dat ik een merrie onder me had gevoeld.

Mijn diepe amber-kleurige ogen nemen het lijf van de ranke merrie in zich op. Ze was niet mis. Haar lijf was sterk, maar zo elegant. Nee, deze merrie was de moeite wel waard. Langzaam trok ik mijn mondhoeken omhoog. Een charmant lachje sierde mijn lippen. Een zachte grinnik verliet mijn lippen. ”Noem me hoe je wil schoonheid, Cupidos, Cupido, Cuup, Dos wat jij wil” Sprak ik uit. Mijn stem klonk charmant en warm. ”En hoe wil je dat ik deze schoonheid noem? Of mag ik het op schoonheid houden?” Klonk mijn stem oprecht geïntereseerd. Wanneer ze haar vraag stelt duw ik mijn oren aandachtig naar voren. Mijn antwoord is een enthousiaste knik. Ik draaide mijn lichaam naast dta van haar en loop naar voren. Ik zeg niets luister naar de omgeving maar houd vooral Schoonheid strak in de gaten.

Opeens dringt een zoete geur in mijn neusgaten. Één die ik maar al te goed ken. Een zachte hinnik verlaat mijn lippen. Enthousiast loop ik een rondje om haar heen. De spanning voelde ik in mijn benen. Het was lang geleden. Té lang geleden. De aantrekkingskracht was steeds groter om op deze zeer knappe te springen. ”Schoonheid...” Klonk mijn stem, al bijna hijgend, nu al.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

VANITY
No one can promise that they never hurt you, because one at a time or another they will,
the real promise is, if the time you spent together will be worth the pain in the end.

Ik glimlach aardig en was enorm tevreden met een gezelschap zoals deze. Vanity voelde zich op een een of andere manier aangetrokken tot deze hengst en voelde zich er al meteen veilig bij. "Dos, lijkt me wel leuk, kort maar krachtig." Ik had het moeilijk te luisteren naar hem, mijn ogen bleven op zijn gespierde lichaam rusten en wouden het maar niet loslaten. "Vanity, maar noem me maar wat jouw het best in de mond licht." Cupidos? Dus hij noemde Cupidos, drong nu pas tot me te binnen. Mij heeft hij al zeker geraakt door zijn pijl. Wild schudde ik de gedachten uit mijn hoofd en keek neutraal naar Dos zijn ogen, daar haakte ze haar ogen in de zijne.

Plots ruik ook zelf de geur en dacht snel na. Dit is misschien de enige kans die ik heb. Ik ben niet een merrie die zo maar mijn gevoelens bloot legt, ik laat ze merken door een geste of iets anders. Misschien was dit de enige kans die ik heb om van deze prachtige hengst een veulen te dragen en zo te laten zien wat ik voel. Bij zijn woorden en zijn doel draaide ik mijn hoofd toch nog eens twijfelend naar benden en dacht nog een laatste keer diep na. Ik besloot af te wachten en zette een paar stappen naar achteren. en me van de domme te houden. "Wat?" Ik wist maar al te best waarvoor dit was, maar ik wist het eindelijk niet nog zo heel goed. Nog enkele minuten kan ik mezelf inhouden en dan werd ik weer zo, zoals ik altijd was. al sik hengstig ben. Sierlijk en elegant trippelde ik naar dos en draaide een paar keer om hem heen terwijl mijn staart langs zijn lichaam glijd. Dan zou het dus toch mijn plan worden. Wanneer ik weer naast hem stond wrijf ik mijn neus door zijn manen en friemel met mijn lippen plagerig langs zijn kaak terwijl ik mijn staart kort op mijn rug leg, waardoor er weer een lading honingzoete geuren vrijkomt. Nooit kon ik mezelf bedwingen tijdens mijn hengstigheid, ik was een ware flirter en versierder en het leek wel of ik dan ook echt wel elke hengst op mijn rug zou willen hebben., maar wanneer ik werd afgewezen was ik een ware bitch om mee om te gaan. Eenmaal mijn hengstigheid gedaan, was ik terug de liefdevolle en natuurliefhebbende Vanity van altijd.

**Profile**

» Cupidos
» play with me? - Cupidos
» What are you going to do, hitting me with an arrow? ~ Cupidos.

Alone on the mountains ~Cupidos

Alone on the mountains ~Cupidos

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen