No sorrows ~ Open

**Profile** Number of posts : 628 Status : Active

Ik wilde altijd al in de lente naar Anderfels. Ik hoorde van andere paarden hoe prachtig het was om te zien hoe de natuur in bloei stond in Anderfels. Ze konden het moeilijk in woorden uitdrukken hoe ze zich daarbij voelde. Ik luisterde altijd aandachtig naar de verhalen over andere moedige paarden die elk plekje hebben ontdekt en gezien. Dat wil ik ook. Ik wil ook verhalen vertellen over dingen die ik heb gezien en meegemaakt. Dan kijken de paarden ook een keer naar mij op.

De zon brak door en de winter was nu verleden tijd. Niets kon me tegen houden om Anderfels te bezoeken. Ik galoppeerde met mijn Arabische benen door het lange gras. Ik genoot van de wind die met mijn lange witte haren speelde. Ik hield mijn staart hoog en snoof de geur van het gras op. Daar zag ik Anderfels liggen. Een uitgestrekte vlakte dat rust en vrede uitstraalde. Ik kon niet wachten en mijn hart begon sneller te kloppen. Ik bewoog mijn benen zo snel als ik kon door het veld. Ik zag een klein heuveltje en ging er bovenop staan om de vlakte goed te bekijken. Ik zag bloemetjes in de mooiste kleuren en vogeltjes die druk bezig zijn met het maken van een nest. De meeste dieren maakte zich klaar om kindjes te krijgen. Ik moet daar nog niet echt aan denken. Ik wil nog zoveel dingen doen voordat ik daaraan begin. Maar het is wel leuk om te zien hoe andere hun kleintjes opvoeden en verzorgen. En ja dan komen mijn moeder gevoelens ook eventjes naar boven.

Ik voelde een blaadje tegen mijn rug aankomen en ik hapte het ervan af. Het was een zacht roze blaadje dat lekker rook. Ik keek verder om te ontdekken waar het vandaan kwam. Ik merkte een paar roze bomen op die deze roze blaadjes verloren. Het ziet er echt prachtig uit! Ik sprong van het heuveltje af en sprong door het veld. Ik hapte naar de blaadjes en ik had de grootste lol. Ik voelde me net weer een veulentje. Zo zorgeloos.

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

S H Y L A R

Net als altijd was Shylar op doorreis door BMH. Ze kon niet meer op één plek blijven zoals ze vroeger had gedaan. Ze wás ook niet meer dan hoe ze in het begin was. Na de dood van Gazardiel was alles in haar ogen verandert. De bloemen zagen er misselijkmakend uit, net zoals de zon. Liefde zei haar niks meer, de enigste paarden waar ze nog iéts om gaf waren Siberia en haar zusje Vanth. Ze zuchtte, Vanth en Kyali waren samen vertrokken en zij? Zij mocht het uitleggen aan de rest. Maar ach, na hun vertrek was ze inmiddels ook weggegaan om daarna weer naar de twee opzoek te gaan.

Vanth was inmiddels al aangekomen en schim geworden - what a suprise -, maar Kyali? Goddamn waar zat dat kleintje.. En ja, Shylar kon nog dingen voelen, iets waar ze de laatste tijd meer en meer aan twijfelde. Ze mistte hun beiden, ze voelde haat, pijn, verdriet. Maar als de liefde van je leven voor je ogen sterft zouden anderen toch ook chaggrijnig worden? Zo chaggrijnig dat de wereld kon ontploffen en je er niks om gaf? Dat waren haar gevoelens op dit moment. Ze kon er geen raad meer mee en zou dat ook niet meer kunnen.

Het voskleurige arabierenlichaam bewoog zich voort in Anderfels het o zo kleurige, nooit stervende Anderfels. Ze herkende de rooskleurige bomen, verderop zouden de heuvels zijn om daarna weer in een 'prachtig' bloemenveld te veranderen. Shylar háatte het, ze haatte vrolijkheid en kleurige dingen. Als ze nu dood zou neervallen, kon dat iemand schelen? Vast niet. Met haar goudkleurige ogen speurde ze de omgeving af opzoek naar een boom waar veel schaduw was, eenmaal die gevonden draafde ze ernaartoe en met een plof ging Shylar eronder neerliggen. Een dutje kon geen kwaad, eenmaal haar ogen dicht waren hoorde ze de vogels vrolijk fluiten. Vanbinnen liet het haar niet onberoerd, dat mooie gezang. Ze spitste haar oren toen ze een geluid van een paard iets verder van haar afkomstig was. Wie het ook mocht zijn, ze wou slapen. Amen.

*flutpost <3
& vlug even wat verzonnen c:

Happy is the heart that still feels pain
Lonely the one that was left behind~

**Profile** Number of posts : 628 Status : Active

~Ik ga even experimenteren met de ik en zij vorm..

Luna denkt soms nog steeds terug aan haar verleden. Het grootste gedeelte kan ze nog steeds niet herinneren. Ze weet alleen dat Vanth haar jongere zusje is.

Ik weet nog hoe ik aan het spelen was en de kudde ineens werd aangevallen door wolven. Vreselijk. Ik en Vanth probeerde te vluchten. Ik zag dat een wolf zich richtte op Vanth en ik heb de wolf een schop verkocht met mijn silveren hoefjes. De wolf liet het er niet bij zitten en sprong bovenop mij. Zijn nagels schuurde langs mijn vacht en ik viel op de grond. Ik dacht echt dat het voorbij was. Tot de wolf in één klap van mij af was. Ik keek omhoog en zag mijn vader. Hij zei dat ik moest rennen en Vanth mee moest nemen. En dat heb ik gedaan. We zijn de wouden ingetrokken. Een merrie kwam ons verzorgen, maar ik vertrouwde haar niet en luisterde haar af. Ik kwam erachter dat ze een schim was en ons kwaad wilde doen. Ik ben gevlucht om Vanth te waarschuwen maar de schim was me te snel en heeft me van de rots afgeduwd. Vanaf dat moment werd ik wakker niet wetende wie ik was. En nog steeds weet ik dat niet helemaal, maar ik heb ermee leren omgaan.

Luna heeft daar vaak genoeg aan gedacht en wilde nu verder gaan met haar leven. Daarom wil ze graag de wereld zien. Ze wil de wereld ontdekken maar ook zichzelf. Luna sprong als een zorgeloos welpje door het veld de bloesemblaadjes achterna. Haar witte haren waren gebonden in bloemen zodat ze er niet overheen kan struikelen. Zonder dat ze op de omgeving lette rende ze door. Voordat ze het in de gaten kreeg belande ze net voor een voskleurige Arabische merrie die vredig onder een bloesemboom lag te dutten.

Ik keek geschokken en zag de merrie op kijken uit haar slaap. 'Oeps sorry!' zei ik vlug. Ik draaide me zo snel mogelijk om om een sprint te maken. Ik schaamde zich dood. Ik verstopte me verlegen achter mijn lokken.

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

S H Y L A R

Voor Shylar het wist stond de merrie voor haar, onwetend dat ze hier lag. Altans, dat dacht ze. Langzaam opende ze haar ogen om haar aan te kijken. Waarom had ze het gevoel deze bruine merrie met lange manen te kennen. Ze droeg de geur van Vanth mee en.. Kyali? 'Oeps sorry!' zei de kleine merrie vlug, als teken van verontschuldiging. Shylar kon het even niet laten om te glimlachen. 'Ach geeft niet, ik kon toch niet in slaap raken.' zei ze zacht. Het gevoel dat ze haar kende bleef over haar hoofd hangen, als een donderwolk waar regen uit kon vallen.

Met moeite probeerde Shylar recht te staan, wat niet handig was met een veulen in je buik. Een veulen van een loner, maar zou ze er minder van houden? Nee. De vosse merrie had na Gazardiel's dood ook voor haar eerste dochter Siberia gezorgt, en zou nu weer voor een klein wonder zorgen. Eenmaal ze rechtstond bleef ze de merrie van hoef tot hoofd bekijken. 'Het klinkt misschien raar, maar iets zegt me dat ik jou ken..' Shylar onderbrak even haar woorden om met haar goudkleurige ogen te knipperen. 'Is jou naam toevallig Kyali en is Vanth je zusje?..' zei ze half-fluisterend.

Ze móest het gewoon weten, Shylar had Vanth nog niet gesproken, maar eens dat ze haar kleine zus zag, zag ze familie. Geen schim. Ze was ook van plan haar zus te gaan zoeken tijdens blauwe maan. Haar veulen zou geboren zijn, veilig bij iemand dat ze kon vertrouwen, weg van de schimmen en de tocht kon beginnen. Maar nu stond dit eerste prioriteit. Ál haar verloren familie vinden om weer een band op te bouwen. That's all.

*Flut & Laat D:

Happy is the heart that still feels pain
Lonely the one that was left behind~

**Profile** Number of posts : 628 Status : Active

De merrie zei dat het niets uit maakte en stond wat moeilijk op. Luna keek even over haar rug heen en ziet dat de merrie zwanger is. Luna stond op het punt om de benen nemen, maar ze heeft het gevoel dat deze merrie te vertrouwen is. En anders zou ze alsnog weg kunnen rennen, want deze merrie zal haar niet bij kunnen houden in deze staat. Luna draaide zich om en keek de merrie in haar goudkleurige ogen aan. 'Deze merrie doet me aan iemand denken... Donkere vacht, lichte manen.. en ze ruikt bekend.' dacht luna. De merrie keek luna aandachtig aan net zoals luna dat bij haar deed. 'Het klinkt misschien raar, maar iets zegt me dat ik jou ken..' zie de merrie en ze onderbrak even haar woorden en knipperde haar ogen. 'Is jou naam toevallig Kyali en is Vanth je zusje?..' zei ze half-fluisterend.

Kyali was even van haar stuk gebracht. En een stilte volgde even. vragen dwaalde door Luna's hoofd. 'Hoe weet de merrie dat ik Kyali heet... alleen Vanth weet dat of paarden van mijn verleden.'dacht ze. Weer probeerde Luna zich haar verleden te herinneren maar alleen vage stukken kwamen naar boven. "Uhm.. ja ik ben Kyali." zei ze wat onzeker. Ze keek naar de grond en schoof met haar silvere hoefje over het gras. Weer volgde een stilte. Luna dacht nog steeds diep na en besloot het toch maar te vragen. Ze keek de merrie weer aan en haalde haar witte pluk uit haar gezicht zodat haar beide heldere ogen goed zichtbaar werden. "En wie ben jij?" vroeg ze op een zuivere toon.

**Profile**

» You can't win (open)
» Open - For the sea is all I need.
» So this is It? (OPEN)
» Where am i? [open]
» From there to here [Open]

No sorrows ~ Open

No sorrows ~ Open

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen