Daar lag ze dan,genietend van de warme zon in het hoge steppe gras wat rond haar lichaam boven haar uit torende. Nu genietend van de omgeveing, de omgeving van Orlais die zo verraddelijk was met zijn Kliffen die de omgeving van de stand en zee sierde. En dat niet alleen, de gevaarlijke dolhoven die er binnen in bevonden waar je snel in verdwaalde.. Behalve als je haar met je mee had. ze kende de dolhoven al te goed. Ze sluit haar ogen even als ze de zeegeluid hoord dat door de lucht werd meegenomen. Ze hoorde ook hoe enkele meeuwen krijsde , krijsde om voedsel maar het stoorde haar totaal niet. Nee gek genoeg genoot ze ervan.

Ze opent haar ogen weer naar enkele minuten,langzaam recht ze zich wat en kijkt net boven het gras uit. haar blauwe ogen staken af van het gras maar stonden samen als team met de helder zeeblauwe lucht. Even verlaat een zucht haar keel en zet ze haar benen onder haar lichaam om op te staan. Wat ze wilde met haar leven was voor haar nog niet echt duidelijk.. Wilde ze echt voor altijd hier blijven en ooit weer binden. Het sierde even haar lippen, de vermaakte glimlach. Ja enkel met de hengst waarvan ze nog steeds te weinig van af wist. Ragnarok, ze kende hem eigenlijk helemaal niet maar hij liet haar warm voelen en mitch overduidelijk vergeten. Ookal was die frieze hengst deels verbannen uit haar leven,toch bleven de mooie herrineringen van hun twee regelmatig voorbij waaien als ze weer van die jonge veulens zag spelen. Sommige momenten vergeleek ze zichzelf met een nog net volgroeide jonge merrie die nu al dacht dat ze zich moes binden aan een hengst. Pff wat was ze stom geweest. Vooral haar manier van handelen toen ...

Zehlia wordt uit haar gedachtes getrokken als ze een stem hoord die niet ver weg moest zijn, ze keek op maar als ze de onbekende hengst gevonden had wisselen haar oren van voren naar haar nek en weer terug. Wat moest hij, en hoe wist hij dat ?? Ze snoof was hard want ze was echt niet gedient om zo genoemd te worden. Onderzoekend flitsen haar ogen snel rond de hengst, dan volgen haar ogen naar de omgeving. Rustig komt ze tevoorschijn. ' Hoe durf je ' Haar stem zacht sissend want dit was een draadje die geraakt was. vooral zo in het openbaar .... ' Ik ben niemands liefje. onthoud dat goed jonge man. ' Misschien had ze helemaal niet moeten reageren en rustig verder moeten genieten van de stilte ...