Devantium was al in het noorden geweest het zuiden, en nu was het strand aan de beurt. Hij had alles snel doorzocht, grotedeels kende hij al, dus hij was eigenlijk puur opzoek naar contacten. En hij had er wat gevonden, nieuwe paarden maar ook oude bekende. Devantium was nu weer nar het strand toegekeerd. Zijn favoriete plekje van heel bmh. Devantium stak zijn zwarte neus in de lucht en rook het zeewater. Hij priemde zijn zwarte oren en hoorde het zeewater tegen de waterkant op botsen en schuimen. En keek voorzich uit. Maar nee hij zag geen water. Duinen, dat was wat hij nu zag. Maar vaak achter de duinen is het stille water. Deamon leunde op zijn achterhand en gooide zijn voorhand omhoog. Zijn voorbenen maaiend door de lucht waarna hij alles in zijn hele lichaam kracht zette om zo snel mogelijk naar de duinen te galloperen. Zijn manen dansde in de wind. Zijn oren vooruit en zijn ogen vooruit. Toen hij boven op de duinen stond hield hij weer snel halt. En snoof hij even weer het frisse zeelucht in en ademde uit. Met een rare bokkende beweging kwam hij in beweging en gallopeerde richting het koude water. Het kon hem allemaal niet schelen. 

Met zijn grote hoeven splesjte hij het water omhoog voor even was hij een speelse veulen. Op een of andere manier is hij zo blij dat hij weer terug is op bmh. Hij kon het iet geloven. Even stond hij stil en keek hij naar de verbrede horizon van het water het was prachtig. Helemaal in de vroege ochtend zoals nu. De zon die langszaam opkomt. En je kunt zeggen of denken wat je wil. Maar als de wind weg is en het is helder, en de zon schijnt volop, dan kon je al zeker merken dat het voorjaar er aankwam. 

Devantium stond even lekker uit te puffen van het uitrazen van zo net en sloot even zijn ogen terwijl hij even genoot van het voorjaars zonnetje wat vanachter het water omhoog kwam. De vacht van devantium veranderde dankzij deze zon even van kleur. Hij leek nu meer oranje maar dat kwam natuurlijk door de gloed van de zon. Devantium legde zijn lichaam in het koude zand. En vanaf hier gingen zijn gedachte's verder. Over hoe bmh was. En wat er misschien van gaat worden. Een diepe zucht verliet zijn keel. En rustig lag hij daar in de zon. Op het strand.