Aleydis zocht haar zusje. Waar was Alezna? Snuivend hief ze haar hoofd even wetend dat ze toch echt hier moest zijn. De goud bruine merrie was er wat later achtergekomen dat ze eerder losgelaten was door haar geliefde ouders dan haar zusje. Iets wat nergens op sloeg als je het haar vroeg. Maar het was omdat ze wijs was whatever dat dan mocht betekenen. Misschien omdat ze toevallig ouder was maar ja dat maakte toch niet uit? Ze waren een tweeling per slot van rekenen. En dit maakte de jonge merrie iet wat depri.

Maar het was geen tijd om depri te zijn. Ze zou haar zus vinden. En deze ochtend nog wel! Het moest gewoon. Die twee hadden een mentale connectie dus het zou toch niet moeilijk moeten zijn? De gouden merrie stapte wat vrolijker dan voorheen rond. Naar alles kijkend om haar heen. De wereld die ze al haar hele leven kon leek anders door volwassen ogen. Waar ze vroeger zo op iemand af stapte wist ze dat ze nu de verantwoordelijkheid droeg om voorzichtig te zijn. En niet te snel van stapel te lopen zoals ze zo graag wou. Het liefste was ze nu meteen naar Minanter gerend om Allen op te zoeken. Maar dat moest nog even wachten. Ze wist zeker dat haar vader het niet op prijs zou stellen als ze meteen als een gek overal heen ging zonder dat ze wist van welk gevaar dan ook. In stilte lachte ze even maar schudde ook weer haar hoofd. Nee nee ze moest niet weer in de wolken gaan lopen. Het was tijd om serieus te worden. Iets wat haar moeder zo vaak tegen haar en haar zusje had gezucht. En dat moest ze nu dus maar een keer doen he? Volwassen worden. Het klonk zo saai.


Wat niet saai was was de geur van Alezna die er in haar neus kwam. Van blijdschap gooide ze haar voorhand omhoog en stormde in de richting van haar zusje om vervolgens de afstand verkeerd in te schatten en bijna over de merrie heen te struikelen. "Zussie!!" Riep ze lachend uit en duwde haar neus tegen Alezna aan. "Waar was je?" Hijgde Aleydis nog even uit terwijl haar ogen begonnen te glimmen.


-Lol miss leuk als dit hele fam reunie word x'D
Met Ther en Kay en As en dan vraag ik Gabs voor Hunter :3

De goudkleurige merrie begon te lachen bij de woorden van haar zus. Dat wist ze toch al dat hun lieve ouders haar langer vast hadden gehouden. Even schud ze haar lichte manen heen en weer. Vroeger als veulen waren haar manen zowel als die van Alezna veel langer geweest. Of lag dat nou gewoon aan haar? Ach ja wat maakte het ook uit. Korter stond iets stoerder bij hen. En tja daar ging het toch ook om? Wellicht dat ze later als langer terugkwamen en wellicht ook niet. De toekomst zou het zeggen.

Op de vraag van haar zusje of ze het leuk vond buiten begon Aleydis te grijnzen. Ze hadden toch nooit iets anders als buiten gekend? Ze waren niet geboren in een mensenhuis zoals hun vader hun had verteld. Dus tja. Het was eigenlijk een domme vraag maar Aleydis begreep meteen waar Alezna het over had en ze knikte zacht. "De wereld is schitterend." Sprak ze zacht en glimlachte nogmaals. Eventjes schoof ze met haar oren voor ze weer naar Alezna keek. "Zussie, naast mama en papa hebben we toch ook andere familie?" Begon ze zacht en schudde even met haar manen speels heen en weer. Ze was nog diep in haar hart een jong speels beest dat maar wat graag de wereld wou ontdekken. "Wat zeg jij er van als we hun gaan zoeken?" Ze gooide uit voorpret haar voorbenen half in de lucht om ze zo voorzichtig mogelijk op de rug van Alezna te laten vallen. Precies zoals ze altijd deden als veulens. Al zou dit waarschijnlijk iets meer gewicht op de rug van Alezna opbrengen.