You're What!?

**Profile** Number of posts : 62 Status : Active

De glansende koperen vacht van een volwassen hengst stak niet af tussen de bomen. Hoewel zijn forse lijf best opviel. Zijn hoeven maakte zachte plofgeluidjes terwijl hij zich langzaam tussen de bomen door bewoog. Zijn donkere ogen stonden afwezig en zijn hoofd hing laag voor zijn doen. De hengst was normaal krachtig en had zijn hoofd altijd trots geheven, maar alle gebeurtenissen van de laatste tijd hadden hem afgebroken. Even bleef de hengst staan en schudde zich uit, vele bladeren hingen in zijn staart en manen. Maar hij kreeg ze er niet uit, dat irriteerde hem wel behoorlijk. Hij zwiepte even heftig met zijn staart en liet zich toen door zijn gespierde benen zakken. Hij wilde nog even niet verder, hij had ook geen idee waar hij eigenlijk heen ging. Tussen zijn krachtige voorbenen zat een behoorlijk litteken, en dat was niet de enige. Hij had in een dag vele littekens opgelopen op zij lijf, maar hij had er zelf om gevraagd. als hij niet terug was gegaan om de waarheid te eisen, had hem niks gebeurd. Maar wat hij had ontdekt aan de waarheid was iets dat hem toch weer raakte. Al die tijd was hij voorgelogen geweest, en zijn broertje had de waarheid gesproken. De koperen hengst liet zijn hoofd op de grond zakken zodat zijn hals helemaal zichtbaar was. Tegen zijn vader had hij het nooit kunnen opnemen, maar uit pure woede had hij het geprobeerd. Woede dat zijn vader hem tegen zijn eigen broertje had opgezet. Hoewel de band met zijn broertje langzaam was afgebrokkeld, was hij hem dankzij Whisper nooit vergeten. Maar het was ook deels haar schuld geweest dat ze uit elkaar waren gedreven. Langzaam en diep ademde hij uit en sloot zijn ogen. Zijn leven was nu echt een chaos geworden, maar het werd tijd om weer orde te scheppen.

Aleydis

Aleydis the wise one

Show me what it's like
To be the last one standing
And teach me wrong from right
And I'll show you what I can be

Haar vacht glom in de zon terwijl ze zacht glimlachte. In haar jonge leven had ze al enkele schitterende paarden ontmoet. Enkele vrienden gemaakt. Je had de donkere hengst Allen met zijn schitterende lichte manen en rode kleuren er in. Zijn glimmende ogen en zijn vriendelijke lach. Hij was vanaf dat ze twee veulens waren al beste vrienden. Ze hielt van hem en ze zou altijd van hem houden, hij was haar beste maatje en ze had gewoon een gehele andere band met hem gehad als dat ze had met Alezna want hoeveel ze ook van haar zusje hielt was Allen gewoon iemand van buitenaf die haar begreep. Die met haar kon lachen en met haar kon spelen.

Ze had ook nog Diablo iets beter leren kennen hij was zo lief voor haar geweest en dat voelde zo goed vanbinnen. En en.. Khedija de schitterende parelwitte merrie met haar nog mooiere ogen. Ze was zo lief en vriendelijk geweest. En natuurlijk Falcon de schitterende zwarte hengst met gouden poelen als ogen. Het waren drie bijzondere paarden die ze nooit zou vergeten.

Eigenlijk, ze kon nog niet veel andere paarden. Daarom wou ze zo graag ook deze hengst beter leren kennen, hopen dat hij haar in zijn hart zou sluiten en zij hem in de hare kon sluiten. Ze glimlachte zacht terwijl ze nogmaals naar de hengst keek. Hij had haar duidelijk nog niet opgemerkt en misschien was dat ook maar goed ook. Toch besloot Aleydis naar voren te stappen om hem aan te spreken.

Zijn littekens die nu duidelijk zichtbaar zijn houden haar echter even tegen. Wat als hij een of ander op bloed belust monster is? Nee dat kon toch niet, waarschijnlijk had hij gewoon pijn.. "Hallo." Klonk haar zangerige stem zacht terwijl ze een glimlach rond haar lippen toverde en hem aankeek.

**Profile** Number of posts : 62 Status : Active

Terwijl de koperen hengst met gesloten ogen in de stilte lag, merkte hij niet dat iemand hem benaderde. Hij hoorde het ook niet omdat hij te diep in gedachtes was verzonken. "Hallo." Klonk een zangerige stem zacht en de donkere ogen van de hengst schoten open. Terwijl hij zijn hoofd optilde bekeek hij de merrie die daar stond eens goed. Zijn oren schoten even naar achteren maar toen schudde hij even met zijn hoofd. Iets aan deze merrie had iets bekends, maar hij kon het even niet bedenken. ''Hallo,'' klonk zijn antwoord nauwelijks duidelijk genoeg om te horen. Langzaam trok hij zijn benen onder zich en duwde zijn massieve lijf weer omhoog. Hij schudde zich even uit en keek naar de merrie, zijn ogen uitdrukkingsloos. hij wist niet of zij te vertrouwen was of hem ook tot moes zou willen trappen. Hij zette even een stap opzij en zwiepte met zijn staart. ''Wie ben jij?'' Vroeg hij terwijl hij zijn hoofd optilde en zijn voorlok voor zijn ogen wegschoof. Hij keek even om zich heen en liet toen zijn hoofd weer afzakken. Wat er ook zou gebeuren, het maakte hem even niet meer uit. Hij richtte zijn koperen oren in de richting van de merrie en wachtte geduldig de sitatie af.

official fail...

Aleydis the wise one

Show me what it's like
To be the last one standing
And teach me wrong from right
And I'll show you what I can be

Aleydis keek twijfelend naar de hengst, kon ze hem niet ergens van? Langzaam schudde Aleydis even haar gouden hoofd waardoor haar zilveren manen voor haar bruine ogen gleden en ze lachte zacht. "Ik zou u eerder kunnen vragen wie u bent." Begon de stralende schoonheid langzaam terwijl ze naar de hengst keek. "Bent u gewond?" Fluisterde ze zacht terwijl ze de hengst bekeek en even onbeschaamd haar neus tegen een wond aanduwde. Zacht haalde ze haar hoofd weer omhoog. Waarom rook hij bijna zoals haar vader? Geschrokken trok ze even met haar oren en deed een stap naar achteren. "Aleydis the Wise one.." Fluisterde ze zacht maar sprak de namen van haar ouders er niet bij, niet voor ze wist wie deze hengst was..

**Profile**