Zoals een van dagelijkse rituele van haar leven was ontdekken, steeds meer nieuwe dingen en steeds meer dingen die ze weer kon bewonderen en weer verder kon vertellen en laten zien aan haar vrienden en andere paarden. Ze was al redelijk vroeg uit de hoeve gekomen en had even rustig opstartje gemaakt van de dag. Een ronde bij de kudde en wanneer de Betha ook wakker was kon zei even weer een oogje toe doen , wat ze daarmee bedoelde. gewoon dus even op pad gaan want wie zoekt vindt wat. Al vondt ze de ene dag niks vond ze de andere dag weer een schat van omgeving.

Rustig was ze wat rond aan het dwalen in het gebied, genietend van de zacht brandende zon, soms was er een boom die de branding op haar vacht liet breken met de zon maar vaak zat had ze haar lichaam weer in de zon gehad. Nu de zon feller werd zochten meerdere paarden de schaduw op net zoals zei had gedaan. Maar zei was niet lui gaan staan en rustig blijven staan op een willigkurig stuk grond, nee weer was ze op onderzoek gegaan avontuur kon je het ook wel noemen... Al was een nieuwe plekje voor haar al avontuur genoeg. enkel voelde ze hoe haar mond wat droger werd en zodoende ging ze ook opzoek naar wat te drinken.

Na een korte tijd kon ze de smaak van water al voelen op haar tong, en ze volgde haar intuitie en zoals gewoonlijk kwam ze bij haar doel uit. Eerst stond ze voor de grot en keek even om haar heen om dan rustig en even voorzichtig naar binnen te stappen. Haar oren waren ver naar voren gepriemt want ze kon niet weten of er wel of geen gevaar binnen zou loeren. Wanneer ze geen hoef meer voor ogen kon zien kon ze voelen hoe water langs haar hoeven stroomd en het bevestigde haar dat ze dus was aangekomen bij een nieuwe drinkplaats. Eentje die ze nog nooit had ontdekt, rustig liet ze het water de verkoelende werking doen op haar lichaam.Nadat ze weer afgekoeld was dacht ze wel dat ze nog even kon rusten , gewoon even gaan liggen op een afgelegen plaats. en ja wie zou haar hier vinden als ze zelf nog niet deze plaats had gevonden. Maar voor dat ze het wist was ze weg gedoezeld , door de koelte en de rust die haar binnen was gekomen in deze donkere grot.

Ze schrok ineens wakker nadat ze een stoot kreeg en gelijk vlogen haar oren in haar nek, ze rook de geur van een paard en evengoed dat het een hengst was. Snel rechte ze zich en verscherpt ze haar ogen terwijl haar oren nog steeds in haar nek lagen en ze enkele stappen afstand neemt om de hengst in haar op te nemen. ' Je mag gerust pardon zeggen , is ach zo vriendelijk als je tegen iemand oploopt' haar stem was misschien een tikkeltje streng maar zoals gewoonlijk zacht.

Hij negeerde haar volop iets wat haar lichtjes irriteerde maar al gauw hoorde ze zijn fluistering. ze knikte enkel als bevestiging en had haar oren gespitst. Ze was bereid op elke onverwachte beweging op te pakken en misschien zelfs aan te vallen. Ze had de hengst nog niet eerder gezien. Misschien was hij nieuw in de kudde of was toch meer diegene die andere gebieden bezocht of juist eentje die liever wat achter de schermen bleef. Ze zag beweging en niet zn klein beetje, Het werd dan ook bevestigd door het geluid van spetterende water. Ze komt iets dichterbijer en schud haar gehele lichaam als er wat waterdruppels op haar lichaam vallen.

Wanneer hij weer eruit komt houd ze haar lichtblauwe ogen niet van hem af, Hij was zeker een maatje groter dan dat zei zelf was. en dan vielen haar de roodzwarte manen op door de enkele lichtstralen die binnen dringde. Ze hoorde weer zijn stem en glimlachte dan rustig. ' Leuke mannier om aandacht te vragen' zegt ze met een half grappende lach. ' Enkel zie ik niet echt wie je bent maar ik ben in iedergeval Zehlia' Ze glimlachte kort en kijkt hem nog steeds aan, dit keer met haar rustgevende blik die ze eigenlijk altijd wel droeg..