Aleydis zocht haar zusje. Waar was Alezna? Snuivend hief ze haar hoofd even wetend dat ze toch echt hier moest zijn. De goud bruine merrie was er wat later achtergekomen dat ze eerder losgelaten was door haar geliefde ouders dan haar zusje. Iets wat nergens op sloeg als je het haar vroeg. Maar het was omdat ze wijs was whatever dat dan mocht betekenen. Misschien omdat ze toevallig ouder was maar ja dat maakte toch niet uit? Ze waren een tweeling per slot van rekenen. En dit maakte de jonge merrie iet wat depri.

Maar het was geen tijd om depri te zijn. Ze zou haar zus vinden. En deze ochtend nog wel! Het moest gewoon. Die twee hadden een mentale connectie dus het zou toch niet moeilijk moeten zijn? De gouden merrie stapte wat vrolijker dan voorheen rond. Naar alles kijkend om haar heen. De wereld die ze al haar hele leven kon leek anders door volwassen ogen. Waar ze vroeger zo op iemand af stapte wist ze dat ze nu de verantwoordelijkheid droeg om voorzichtig te zijn. En niet te snel van stapel te lopen zoals ze zo graag wou. Het liefste was ze nu meteen naar Minanter gerend om Allen op te zoeken. Maar dat moest nog even wachten. Ze wist zeker dat haar vader het niet op prijs zou stellen als ze meteen als een gek overal heen ging zonder dat ze wist van welk gevaar dan ook. In stilte lachte ze even maar schudde ook weer haar hoofd. Nee nee ze moest niet weer in de wolken gaan lopen. Het was tijd om serieus te worden. Iets wat haar moeder zo vaak tegen haar en haar zusje had gezucht. En dat moest ze nu dus maar een keer doen he? Volwassen worden. Het klonk zo saai.


Wat niet saai was was de geur van een merrie bij haar in de buurt. Ze trok even met haar oren en draaide haar gouden hoofdje om. Haar bruine oogjes staarde door de bossen. "Hallo?" Klonk haar stem zacht en vragend terwijl ze nog even glimlachte. "Wie bent u?" Vroeg ze uiteindelijk toen ze een witte gestalte zag aankomen. De merrie was werkelijk schitterend! Haar parelwitte vacht zorgde er voor dat Aleydis even minderwaardig naar haar gouden vacht keek met haar zilveren lokken. Misschien was ze dan toch niet zo mooi zoals haar moeder en vader spraken. Misschien waren zij en haar zuster maar gewoon.. Normaal in vergelijking met sommige schoonheden.

KHEDIJA

Haar witte vacht zorgde er voor dat Aleydis haar bruine ogen wat dichter bij elkaar trok en haar mond nogsteeds half open hing. Het was natuurlijk naief en dom van haar geweest om te geloven dat een merrie zoals zij echt schoonheid uitstraalde. Want zelfs haar jongere zusje met die schitterende bruine vacht ging haar al ver teboven op het lijstje van 'mooi zijn.'

Desalniettemin had Aleydis toch altijd geleefd in het waanbeeld van geliefd zijn. Aanbeden, het was allemaal zo'n mooie leugen geweest die er weer bijgezet kon worden. The wise one. Eerder de gene die fictie niet van non fictie kon onderscheiden en leefde in een wereld van plezier en vrijheid.

Dit had ze allemaal al veel langer geleden ondervonden bij haar ontmoeting met het hengstje Allen. De jonge merrie was zich van geen kwaad bewust tot ze later te horen kreeg wat er precies mis was met dat jochie. Zijn vader.. Zijn vader was gestoord, had zijn moeder verkracht en haar zo alleen achtergelaten. Aleydis had het nooit begrepen tot haar vader haar uitlegde dat Allen nooit een vader zou hebben zoals zij had. Dat hij nooit op zou groeien zoals zij, en dat ze hem vreselijk veel pijn had gedaan met aannemen dat iedereen zoals haar leefde. En dat was wat haar nu zo veel pijn deed. Hem pijn doen..

De witte merrie liet me echter weer opkijken en ik glimlachte zacht terwijl ik met mijn oren trok. Ik had haar nog nooit gezien toch? Misschien was ze nieuw. Misschien kon ik haar helpen dan zou papa vast trots op me worden! "Hallo!" Sprak ik nogmaals en begon te grijnzen. "Mijn naam is Aleydis eigenlijk Aleydis the Wise One maar noem me maar gewoon Aleydis hoor. En u"

Aleydis mocht de witte merrie nu al. Ze wist niet wat het precies was maar iets in de beweegredenen van de merrie, iets in haar manier van kijken en haar manier van lachen zorgde er voor dat ze automatisch ook begon te lachen. "Zeg maar gewoon 'je' hoor. 'Aleydis', herhaalde ze. Mooie naam. Ik ben Khedija." Aleydis begon breder te lachen. "Khedija.." Herhaalde Aleydis zacht de stem terwijl ze even met haar lippen tuitte en haar bruine ogen op de blauwe van de merrie richtte.

Toen ze het neusje van de merrie tegen haar neus voelde begon ze wat breder te glimlachen terwijl ze even terug duwde tot de merrie haar hals weer terugtrok. "Het is fijn je te mogen ontmoeten Khedija." Haar stem was in een keer al veel volwassener geworden en het 'wijze' gedeelte van haar kwam naar boven. "Bent u.." Begon ze voor ze haar hoofd schudde en haar zilveren manen heen en weer van haar gouden hals schudde. "Ben jij hier al lang?" Klonk haar stem zacht en ze glimlachte wat breder voor ze de schitterende merrie stil aankeek.

-Haha ik moet af en toe ook nog een beetje in Aleydis komen ze is zo verschillend zo vaak x'D-