HappyBoy_SilverJet
Profile
Number of posts : 3079
Status : Active
Contact
|  Onderwerp: Leave me alone! zo 16 sep 2012 - 4:20 | |
|  Anyma stond op een lage heuvel, niet ver van het hartje van Minanter. Ze keek wat twijfelachtig rond, hoe moest ze dit gaan aanpakken? Beide maanogen speurde het gebied af, op zoek naar een aanwijzing, van wie of wat dan ook. Deze gedachten had Gazardiel blijkbaar ook gehoord. Een drukkende wind, kracht drukt tegen haar borst aan. "Keer terug, ..." Anyma keek wat verward. Wat bedoelde hij hiermee. "Ik wil niet dat ook jij slachtoffer word van de schimmen." Bij het woord schimmen voelde ik zijn kille en koude adem over mijn lichaam glijden. Ze begon hier stilletjes aan een serieuze hekel aan te krijgen. Met soepele passen draafde de albino merrie verder. Ze was vastberaden met iemand te praten, op zoek naar Shylar en om haar gedachten bij Gazardiel weg te krijgen. De palomino hengst leefde in haar voort, echter niet alleen in haar hart. Ze hoorde Gazardiel zachtjes naast haar hinniken en ze kon een liefdevolle glimlach niet onderdrukken. Een frisse hinnik verliet haar roze lippen en vervolgens sloot ze kort haar ogen. Het was prachtig hier in BlueMoonHorses. Jammer genoeg heeft iedere schoonheid ook een nadeel. Dit natuurwonder had nu eenmaal te kampen met schimmen.
Voorzichtig, maar toch vlot bewoog ze zich voort. Haar blauwe ogen knipperde enkele keren om haar gedachten over de schimmen uit haar hoofd te zetten. haar witte manen dansen op het ritme dat de wind bepaald. Ze hield van Gazardiel, maar dat hij haar voortdurend volgde, vond ze net iets minder. Plots voelde ze zich heel vrij... te vrij. Ze keek even rond. "Gaz?" Een opgeluchte zucht verliet haar lippen en al gauw ging ze over tot een stevige galop, waar veel snelheid achter stond. Na een tijd galopperen houd ze halt en luistert alert. Niet veel verder hoorde een riviertje waar ze eventueel uit zou kunnen drinken, want het rennen zorgde ervoor dat haar mond droog stond. Ze had gelijk. Wanneer ze haar hoofd om de boom draaide zag ze een riviertje kabbelen, niet ver van haar verwijdert. Haar mondhoeken krulde omhoog terwijl ze naar het water toeliep. Langzaam liet ze haar roze neus in het water zakken en slokte ze het koele water naar binnen.
~ Sorry, moet er bij haar echt nog inkomen, ze is best moeilijk en moet haar nog wat ontdekken.
~ Open voor iedereen. |
|
WazBeer
Moderator
Profile
Number of posts : 1413
Status : Active
Contact
| | Onderwerp: Re: Leave me alone! za 29 sep 2012 - 16:52 | |
| Ayana “Listen closely for it might be the last words you'll ever hear" De beelden van haar geschiedenis werden vervaagd afgespeeld voor haar ogen. Herinneringen veranderde in iets wat niet van haar leek te zijn. Alsof ze naar een film keek, niet vanuit haar eigen ogen, maar vanaf een afstandje. Ja, ze herinnerde zich alles nog goed, maar de afstand werd steeds groter. Emoties van die tijden braken al helemaal niet meer door tot haar huidige staat. Herinneringen zonder diepgang, simpelweg beelden zonder bepaalde emoties. Nog een bevestiging voor het feit dat ze een monster was en niet een normaal paard. Dat lag ver in het verleden. In het heden stond ze al tijden aan Avanti's zijde, een plaats die ze maar al te graag innam. En toch, de laatste tijd. De beelden waren duidelijker als ze normaal waren geweest, alsof er iets aan de hand was. In eerste instantie besloot Ayana er niet verder op in te gaan, maar de tijd was gekomen om precies uit te pluizen wat haar zo stoorde.
Puur toeval dat de blauwe maan haar plannen dwarsboomde. Althans, het was tijd om angst te zaaien en haar tanden in het vlees van de levenden te zetten, geen tijd om dingen uit te zoeken die met haarzelf te maken hadden. Nu de onheilspellende blauwe maan boven haar de lucht in was gerezen, was het tijd om Vyrantium te verlaten, zoals Avanti en zijzelf dat verlangde. Er was niets dat hen nu nog kon stoppen, want het blauwe licht was als een omgekeerd effect van het normale zonlicht. Het gaf hen kracht en ontnam het niet. De prijs hiervoor was dat iedereen haar zou herkennen als schim. De blauwe stralen haalde het ware beest in haar en de rest naar boven. Haar werkelijke uiterlijk als schim. Haar manen en staart warrig langs haar lichaam hangend, hoektanden onder haar lippen vandaan komend en de oogkleur uit haar normaal groene ogen gesijpeld. Wat over bleef was een diep zwart, poelen waarin je zou verdrinken mocht je er te lang in kijken. Het was tijd om aan het werk te gaan. De adrenaline die door haar lichaam pompte stuurde haar voorwaarts. De valkkleurige merrie had de kreten van angst en pijn van de afgelopen dagen met een glimlach mogen aanhoren. Iedereen was gevlucht voor de brand en nu was het tijd om de tweede slag te slaan. Zonder nog al te veel na te denken, stormde ze met ongekende snelheid richting Minanter. Het land van de paarden uit de eerste rang.
Het duurde niet lang voor ze hier aankwam en met een lichte grijns rond haar lippen om zich heen tuurde, op zoek naar haar slachtoffer. Ayana had net als iedere andere schim verscherpte zintuigen, dus bij het horen van 'Gaz' in de verte, was haar aandacht ook meteen getrokken. Ze vroeg zich direct af of dit de bijnaam van Gazardiel was, een paard die zij samen met Avanti en Achilles had mogen vermoorden. Haar interesse was gewekt en dus stoof de merrie achter de ander aan, nog buiten zicht. Eens de merrie had stilgehouden bij een beek en daar wat van dronk, kwam Ayana tussen de bomen vandaan gelopen. Nonchalant wandelde ze met een rustige stap op het water af, waar ze stilhield om de merrie met een glimlachje aan te kijken. 'Hallo daar, ik hoorde je net wat zeggen. Wie of wat is 'Gaz'?' vroeg ze op een zoete toon. Dit was het eerste wat ze wilde weten, wanneer het antwoord eruit was zou het spelletje pas echt kunnen beginnen.
Shade // Avanti's Right-Hand |
|
