Het was weer die tijd waar hij zo naar verlangt had. Blauwe maan. Bloed was waar hij naar verlangde. Nog hoger komen was zijn primere doel komende manen. In stilte likte Achilles zijn lippen af terwijl zijn zwarte poelen de omgeving afzochten. De ogen van een haai werden ze wel eens genoemd voor hun zielloosheid. Achilles lachte er om. Wetend dat zelfs de grootste haai als een klein visje voor hem zou wegzwemmen.

Toch wist de al wat oudere schim zijn plaats. Hij wist dat hij naast Ayana de enigste was die Avanti kon vinden zonder dat zijn meester hem daarbij hielp. Het woord meester kwam ook enkel uit Achilles' mond. Voor het feit dat hij meer respect had voor Avanti dan welke schim dan ook. Opnieuw wellicht op Ayana na. Dit respect had hem ook in leven gehouden. Dat was iets waar Achilles zeker van was

Maar genoeg. Terug naar zijn doel. Hij liep naast de schitterende Schimmen merrie, de rechterhand van zijn heer en meester Ayana. Samen hadden ze net nog Morax mentaal vernietigd. In stilte begon hij te grijnzen terwijl hij op nou ja neerkeek op de schimmenmerrie en zijn hoofd in een bepaalde richting wenkte. Voor hij het wist waren ze al uit de begroeien en staarde hij naar degene die hij zojuist geroken had. Zijn grijns werd bloeddorstig terwijl hij Ayana's schitterende stem aanhoorde. "Weetje waar ik vandaag echt geen zin in heb.." Begon hij zacht terwijl zijn grijns verging en hij in stilte naar de merrie staarde. "Slechte actrices zijn een schandvlek vind je niet Ayana?" Hij begon weer te grijnzen terwijl hij zijn hoofd schuinheid en in stilte zo bleef staan terwijl zijn tong nog een keer over zijn lippen gleed waardoor zijn vlijmscherpe hoektanden ontbloot werden..

Achilles begon te grijnzen terwijl hij de woorden aanhoorde van de merrie ze had een doodswens he? En Ayana dacht exact hetzelfde. In stilte luisterde hij naar haar woorden en knikte zacht met een grijns. "Arm meisje kan schijnbaar haar gevoelens niet goed onder controle houden. Meisje zou toch echt moeten leren haar mondje te houden tegen de grote paardjes vind je niet Ayana?"

Ogen zwart en zielloos als een maanloze hemel staarde naar de merrie terwijl Ayana opnieuw sprak en het enigste wat Achilles kon doen was zacht grijnzen waardoor zijn vlijmscherpe lange hoektanden ontbloot werden de hengst zou er toch niet meer op letten.

Achilles was een monster met monsterlijke charmes. Tenminste als je van ondood hielt met rottende wonden over z'n gehele lichaam. Zijn ogen waren rond deze tijd nog donkerder dan ze normaal waren allemaal dankzij de blauwe maan die op hem neer straalde. De kracht van de duivel die hij door zijn aderen kon voelen stromen. Als je niet de plakkerige wonden op zijn rug en flanken kon zien zou je zowaar denken dat zijn bloed zwart zou zijn.

Om Ayana haar te horen vragen waar ze bang voor was begon Achilles te lachen. "Mijn Ayana, die vraag kan ik je wel beantwoorden, ze is doodsbang voor zowel mij als jou, ze weet dat haar ogen het daglicht niet meer zullen ontmoeten. Nou ja, als ze slim was had ze dat bij nu door." Hij gromde zacht en schoot naar voren om zijn tanden bijna in haar hals te laten slaan maar hielt zich nog net tegen voor hij zijn hoofd ophief om boven haar uit te toornen. "Of heb ik het fout?"