I think i'm cold enough to be a shade..

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Vanth liep met die ijskoude blik, die bijna altijd in haar witte ogen stond, op zoek naar Avanti. Ze was het gewone leven zat en wou paarden lastig vallen en de bange blik in hun ogen tegemoet lopen. Haar kille ogen staren strak voor zich uit. Haar ranke donkerbruine lichaam zet zich in een soepele galop nog steeds op zoek naar Avanti. Waar kon die schim uithangen. Hij mocht geen paarden vermoorden dus hij moest in het schimmenbos zijn. Haar lichaam beweegt zich sneller en sneller. Ze moest hem zo snel mogelijk bereiken om een einde te maken aan haar miserabele leven en te beginnen met datgene waar ze al zo lang van droomt. Het leven van andere paarden zuur maken.

Ze staat abrupt stil en steekt haar hoofd in lucht en kijkt rond. Vanaf de berg waar ze zich op bevind was dat heel gemakkelijk. Ze was het zat. Kon die hengst zich nu niet gewoon laten zien. "Avanti!" Roept ze. het was kort, maar zeker niet arrogant of opdringerig. Haar lichaam beweegt zich verder tot ze aan de rand van het bos stond. Haar voorbenen komen laag van de grond en het lint aan haar voorbeen wappert in de wind. Het was een onweerachtig weer en de stevig rukwinden waaien haar manen op. Ze had vaak het gevoel dat ze zich krachtiger voelde tijdens het onweer en dus kon ze niet wachten tot de eerste bliksem door de lucht raasde.

Sorry dat ik van tijd wissel. (Gereserveerd!)

AVANTI
Sure you want to know me ... even before you're dead?

De cadans van zijn grote zwarte lichaam was inmiddels door iedereen gekend. Iedereen die de voorbije week op het gebied was geweest kende de regelmatigheid van zijn tred, de regelmatigheid van zijn adem. De geur, die als een gordijn van mist over ieder paard heen sluimerde maakte je onrustig. Vele paarden keken nerveus op naar de bossen. Het feit dat er geen blauwe maan was stelde ze min of meer gerust. Toch was het niet iets om gerust op te zijn want nooit stopte de jacht van diegene met het eeuwige hart. De stilte die zijn lichaam meebracht deed de kudde weer opkijken, de cadans was weg. De ogen die ze langs hun lichaam voelden strijken deed ze heen en weer wiegen tot de kleine kudde langzaam maar toch weer zo snel deed verder kruipen over de vlakten.

Daar in het bos stond hij toe te kijken. Zijn paarse ogen gefixeerd op ieder wezen die voor hen wegliep, gefixeerd op het bloed dat door hun aders kroop. Een zekere tevredenheid kroop door zijn lichaam, ze vergaten niet wat hij kon, wat zijn kudde kon en dat gaf voldoening. Te zien hoe ieder paard angstig wegwandelde als zijn geluid, zijn geur hun zintuigen bereikte. Hij wendt zijn hoofd af en blik naar de lange gapende wond over zijn rechterschouder, maar ook daar zag hij de voldoening, hoe slecht de wond er ook aan toe was want hij wist dat diegene die hem dat had aangedaan nu onder de grond lag te rotten. Eender ander paard was dood door de infectie maar Avanti bleef gewoon verder leven, zijn lange gezellige leventje. Hij verplaatste zijn bebloede benen en wandelde langzaam weer verder. De geur die zijn aandacht had vastgenomen bracht hem dieper het bos in.

Als zijn naam weerklinkt als een melodie uit een ver verloren lied spannen al zijn spieren in enkele seconden. De wond die zo triomfantelijk op zijn schouder pronkte liet wat bloed vrij door de plotse stop van zijn lichaam. Automatisch brengt zijn lichaam zich naar de kilheid van zijn naam, automatisch maakt hij zich los van het duister om nog meer duistere zaken te doen. Er stond een merrie voor hen, zijn paarse ogen gleden naar de lucht waar een felle bliksemflits de helemaal verklaarde. 'Boe!' Klonk zijn stem van achter de merrie. Hij grinnikte en wandelde langs haar heen om zijn dodelijk paarse ogen door haar ziel te boren ...

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Haar witte kijkers kijken de hengst voor haar strak aan. Hij had een wonde, waar langzaam bloed gesijpelde, aan zijn schouder en de rest van zijn lichaam was bedekt met bloed. Zijn paarse ogen keken haar aan, ze geven haar een kleine rilling. Zo kil en zo emotieloos, zelf Vanth haar spierwitte ogen hadden meer leven in zich. Vanth besefte maar al te best dat dit Avanti was, de meeste gevreesde schim van allemaal. De leider van de schimmen, toch verzette ze geen stap. "Ik ben niet van plan om rond de pot te draaien, ik zou me graag bij jouw kudde aansluiten als schim." Haar stem van vlak en bleef op een en dezelfde toon en ook haar decibels bleven heel de tijd dat ze sprak hetzelfde. Haar ogen weken geen seconde van de hengst af. Ze was hier misschien wel om zich bij zijn kudde aan te sluiten, maar dat wilde niet zeggen dat hij te vertrouwen was. Ze zwaaide eens met heer donkere manen die een blauwe schijn bevatte. Vanth zat vol met woede sinds ze door haar hengst was afgeranseld en voor zijn daad zal elk paard boeten. Vanth had geen medelijden meer, ze wou dat elk zou voelen wat zij had gevoeld op die dag, pijn en zelfs angst.

AVANTI
Sure you want to know me ... even before you're dead?

Hij glimlachte kort vals om haar woorden. 'Ik hou niet van paarden die rond de pot draaien dus plus één voor jou.' Hij grinnikte en nam haar kort onderzoekend op. Hij had wel honderd punten voor je kon voldoen aan zijn normen en als ze hier bij nog maar eentje had binnen gehaald dan had ze nog een enorme weg te gaan. En ze was een merrie dat vroeg om een extra inspanning van haar kant. Maar ze wou bij hem in de kudde komen, hij had haar al gezien in de kudde, ze had zijn zeldzame aandacht gehad. 'En waarom zou ik jou in mijn kudde willen? Omdat je er gevaarlijk uit ziet? ...' Hij zweeg even snoof de dodelijke geur van de omgeving in voor hij het heel langzaam weer liet ontsnappen. 'Of omdat je niets meer hebt om voor te leven?' Hij grinnikte weer. Ja, zijn grenzen waren enorm verstrakt, deels omdat de helft die zich bij hem aanbood niets meer had om voor te leven ...

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Vanth keek Avanti uitdagend aan. Ze had nog veel om voor te leven, dus daarvoor deed ze het niet, het is gewoon zielig als je daarvoor een schim wil zijn. "Omdat ik het gewone leven beu ben en omdat andere paarden zullen boete voor wat mijn eerste liefde me heeft aangedaan." Die hengst was op dit moment als een daas die ze het liefst vermoorde met één klap. Niet dat dat van haar een veel betere reden was dan die van andere, toch vond ze deze geldig. Ze was niet van plan zich te laten doen door de schim die voor haar stond. De stevige en gespierde Avanti, de hengst waarvan iedereen schrik heeft. Moest Vanth hier niet staan met een taak, had ze misschien ook een beetje schrik gehad, maar ze stond hier met een duidelijk doel en een duidelijke boodschap. Avanti zou een merrie als Vanth goed kunnen gebruiken, nou dat is toch het gene wat ze denkt. Haar ogen gleden eens over de hengst. Vanth wou het zelfs niet weten van hoeveel verschillende paarden die wonden in Avanti's vacht hadden gezet en van hoeveel paarden er bloed werkelijk op zijn vacht hing. Toch zou zij dat ook hebben. Vanth zou niet snel overgaan tot doden, paarden laten lijden en de pijn in hun ogen zien. Ze in de weg lopen en de angst in hun ogen zien als ze nog maar voor hun staat. Vanth genoot van de gedachte, toch liet ze niet zien aan Avanti dat ze niet mee op hem letten. Tuurlijk letten ze nog steeds op, of dat ze nu voor een doel kwam of niet. Avanti bleef een schim, en niet zomaar een schim, de leider.

AVANTI
Sure you want to know me ... even before you're dead?

Haar reactie stelde hem tevreden, in hoever je deze hengst tevreden kon stellen. 'Je veralgemeend, rekt het uit naar de hele omliggende wereld, goed goed.' Hij grinnikte en zette zijn lichaam in stap, dieper het bos in. De mist die nooit leek op te stijgen wijkte wat voor de beweging van zijn lichaam. De geur die zo doordringend aanwezig was gleed als een tapijt over de mist heen. Onder zijn hoeven hoorde je zo nu en dan iets kraken en het was een genot, te weten wat daar kraakte, het lichaam van een dood paard. 'Ik ben niet zo heel mals met wraakacties dus ik heb liever dat je het uitrekt net als ik door ieder paard te doden dan je specifiek speciaal bij mij te dienen om dat ene paard te vermoorden. Vind je ook niet?' Hij keek met zijn dodelijke blik over zijn schouder. Zijn paarse ogen lichte zachtjes op, dat terwijl de rest van zijn lichaam amper te zien was in het donker. 'Wat verwacht je van het schim zijn?' Vroeg hij dan bot weg ...

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Vanth volgde het zware zwarte gestalte dieper het bos in. Her kraken van de skeletten deed haar Avanti eens raar aankijken, maar al gauw negeert ze het geluid en wandelt rustig verder. Haar oren naar hem gericht, om zijn woorden goed te horen. Ze liet enkel een bevestigende knik zien. Wat ze verwachtte van het schim zijn, niet zo heel veel. Het enige was dat ze Avanti wou dienen door normale paarden de stuipen op het lijf te jagen zo zijn macht te versterken. Iedereen zal huiveren bij het zien van zijn kudde. "Jou dienen en je kudde. Zorgen dat alle normale paarden huiveren bij het zien van jouw en jouw kudde. Misschien kik ik er ook wel om andere paarden te zien lijden." Verder zei ze niks. Haar ogen keken die van Avanti aan en ze wachtte geduldig op zijn antwoord. Deze kon verwoord worden met woorden of met daden.

AVANTI
Sure you want to know me ... even before you're dead?

Haar woorden stonden hem wel aan. Zijn paarse ogen blikken kort naar een ander stel ogen in donker, ze waren niet langer alleen. Hij hield van de manier waarop ook zijn schimmen naar hem opkeken, hem aanbeden om wat hij was. Ze zouden maar al te graag in zijn hoefsporen treden ookal behandelde hij ze soms gelijk als de kudde. De ogen vermenigvulde zich totdat uiteindelijk sommige schimmige figuren te onderscheiden waren. Avanti stond stil, Ayana zijn rechterhand voegde zich aan zijn zijde en hij blikte kort naar de andere schimmen. 'Heb je hier familie of vrienden?' Vroeg Avanti uiteindelijk ...
° Srr beetje kort

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Even twijfelde ze bij zijn woorden. Waren Tresaure en Vladimir vrienden van haar, of helemaal niet. Toch besloot ze gewoon negatief te antwoorden met een simpele nee. Nu pas had ze door dat ook andere schimmen waren gearriveerd. Misschien voelde ze wel eventjes schrik, omdat ze met veel meer waren als zij, maar dat liet ze niet aan de buitenkant merken. Kort krulde ze haar bovenlip op, maar al gauw liet ze dien weer gewoon vallen. Haar ijzige blik kijkt de schimmen aan, dit kon misschien haar tweede familie worden, dit konden misschien haar vrienden worden, ook al hebben schimmen geen tijd om vrienden te maken en te zoeken en al zeker niet nu de blauwe maan er aan kwam.

AVANTI
Sure you want to know me ... even before you're dead?

Avanti snoof verbitterd. 'Wij zijn erg oplettend Vanth.' Siste hij. De anderen grinnikte donker voor ze zich terugtrokken in het donker. Ze waren er nog, enkel Avanti met zijn uitstekend gehoor hoorde ze geruisloos bewegen. 'Liegen is geen optie, wist je dat?' Hij bleef stilstaan draaide zich half zodat hij de merrie de weg versperde. 'Als ik je iets vraag dan heb je te antwoorden.' Siste hij nijdig. Zijn tanden schoten razendsnel naar de merrie uit en borden zich door haar huid. Het begon hier al goed, de vragen werden niet beantwoord naar zijn zin en daar kreeg hij de kriebels van. Vanuit het duister nam de dreiging met de seconde meer toe. 'Als ik je vraag om Tresaure te vermoorden zou je het doen?' Hij beet weer zonder te raken en dreef haar achteruit. 'En deze keer liever geen leugens.' Zijn paarse ogen fonkelde waarschuwend ...

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Vanth snoof kwaad. Weer krulde ze haar bovenlip op als ze zijn tanden in haar huid voelt. Bij zijn vraag schoten haar ogen open. Ze was stiekem verliefd op Tresaure, maar hij niet op haar of hij had het nog niet laten zien. Dus zo erg zou het niet zijn. "Alles als jij het maar vraagt, Avanti" Ze boog zacht door haar benen als een licht buiging. Tresaure was plots niets maar voor haar. Een liefdevolle blik komt in haar ogen, maar die word direct weggevaagd door pure kilheid en moordlust.

*Sorry Jen, weet ff niks*

AVANTI
Sure you want to know me ... even before you're dead?

De woorden klonken zo zalig in zijn oren. Weer een ziel meer die naar zijn beveel zou luisteren. 'Vraag Ayana wat er gebeurt als je aan mijn gezag weigert.' Meldde Avanti droog. Hij keek de merrie nog eens onderzoekend aan en wandelde dan langzaam rond haar voor hij grinnikte en langzaam knikte. 'Dan is je eerste opdracht om te wissen wat te wissen valt. Is het nou de ene of de andere, je zult voor mij één van de twee hun levens verdoemen. Klink dat goed?' Het was geen vraag, geen voorstel of suggestie, het was een bevel. Als Vanth geen leven zal verdoemen dat ooit met haar te maken had gehad dan zou hij haar persoonlijk vermoorden.

Hij schoot naar voor, boorde zijn scherpe hoektanden met een blauwe maan op de achtergrond in haar slagader en liet het gif vrij dat je onsterfelijkheid bezorgde. Het gif was de ergste pijn dat niets kon evenaren. Zelf Avanti kronkelde pijnlijk over de bosgrond toen het gif zijn bloed verreikte. Hij liet Vanth los, gaf haar een duw en glimlachte donker. 'Welkom in mijn rijk.' Siste hij voor hij in het donker toekeek naar haar transformatie naar schim ...
* Meld dat je schim geworden brengt, is het officieel en kan ik alles overplaatsen. =)

**Profile**

» The Cold Heart Of A Shade ~Mitch
» Shade
» Shade
» Paradise. ~ Shade?
» A shade? [Achilles&Ayana]

I think i'm cold enough to be a shade..

I think i'm cold enough to be a shade..

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen