Morax draafde met ruime passen vooruit en hinnikte luid. hj had vaak genoeg uit gesteld en nu werd het eens hoog tijd dat Morax van zijn woorden, daden maakte. Al gauw ging hij over in een snelle galop en keek haastig rond. Al gauw stopte hij abrupt en zuchtte diep. Waar was hij aan begonnen? Hij zou zijn biologische vader nooit vinden in dit eindeloze gebied. Waar moest hij beginnen. Hij haalde zijn voorbenen van de grond en steigerde kaarsrecht. Weer verliet een luide en krachtige hinnik zijn keel. zijn hoeven klauwde in de lucht en hij schudde wild met zijn hoofd.
Hij had zijn best gedaan dit alles te vergeten en enkel nog maar te denken aan zijn leventje dat hij nu leidde. Niet meer denken aan degene die hem op de wereld hadden egzet om hem vervolgens achter te laten. Maar deze gedachten moest hij wel wegstoppen. Het bleef zijn bloedeigen vader, ook al had hij hem nooit leren kennen. Wel nu stond zijn besluit vast, hij zou de friese hengst opzoeken en eindelijk zou hij weten hoe zijn vader echt was. Iedereen kon zeggen wat ze wilde, dat hij arrogant was een alleenheerser, maar hoe kon Morax dit allemaal zomaar geloven?
Hij begon te twijfelde aan zichzelf, vele hadden hem vergeleken met zijn vader. Altijd had hij zich verzet tegen die uitspraken, maar wie weet hadden ze gelijk. Hij wou wel eens weten met wat hij werd vergelijkt. Een glimlach sierde zijn lippen. Fonkels vormde zich in zijn ogen en kort haalde hij zijn voorbenen van de grond, als een laag sprongetje. Misschien was dit toch geen goed geweest, zijn vader gaan zoeken. Na een tijdje naar de lucht te staan staren en te denken wist hij het. Hij zetten zijn bruine en gespierde lichaam weer in een vlotte galop. Na een tijd galopperen riep hij luidkeels naar Amor III. Hij wist al te best dat dit een hopeloze zaak was, toch liep hij verder, enkel riep hij nu niet meer.
Van al het rennen werd hij dorstig en draafde uitgeput naar het riviertje iets verderop. Morax liet zijn neus in het verkoelende water zakken en werkte kalm het koele water naar binnen. Wanneer hij zijn hoofd weer ophief zag hij in de bossen recht over het meer een stevig gebouwde friese hengst staan. De hengst die zijn moeder op een sluwe manier had verleid, zoals vele zeide. Voorzichtig bracht hij zijn donkere benen door het water en met zijn stevige bouw, was dit geen probleem. Nu werd het hem wel heel duidelijk weer zijn enorme bouw vandaan kwam. Zijn vader was een fries, dat wist hij wel, maar nu wist hij ook echt dat zijn bouw daar vandaan kwam.
Eenmaal dichter bij Amor verliet een zacht en stille hinnik zijn lippen. Hij twijfelde, maar nu was het bijna onmogelijk om nog terug te keren.
"Vader?" Hij wist wel dat Amor III zijn vader was, maar herkende hij Morax nog wel? Een aanmoedigende bries werd uit zijn neusgaten geblazen. Morax probeerde zich altijd opnieuw wijs te gedragen, gewoon om te laten zien dat hij wist waar hij mee bezig was. Nu was het tijd om ontspannen te doen doen tegen zijn eigen vader, euhm... Papa.
"Papa?" De woorden kwamen er stotterend uit, omdat hij geen idee had wat het was om zich ontspannen en relaxed te gedragen.
~ Amor IIIGrinmir-stock - Spot-Stock
