Name: Tayronn
Gender: Male
Age: Three years
Sexuality: Heterosexual
Season born: Winter
Place of birth: Somewhere far from here.
Herd: Minanter
Rank: One

Bloodline: Sagramenta Clan
Mother: Cicile †
Father: Cameron †
Sisters: Feline †
Brothers: Say †
Grandmother: Lynne †
Grandfather: Arreln †
Others: All dead.
Crush: None.
Mate: None.
Daugthers: None.
Sons: None.

Volledig manip: None.
Egenaar manip: None.
Species: Horse.
Breed: Unknown.
Build: Een vooral fors, breed en gespierde hengst met vele littekens van gevechten over zijn lichaam lopen.
Fur: Licht grijs tot wit.
Eyes: Donkerbruin.

Tayronn is een door littekens betekende hengst die al vele strijden achter zijn rug heeft. Hij heeft een stevige en forse bouw, waardoor hij meestal gezien word als gevaarlijk en vaak niet uitgedaagd word door een gevecht. Hij is vaak groter dan de meesten en is enorm gespierd. Deze hengst is lichtgrijs tot wit gekleurd en heeft donkerbruine ogen. Op zijn zij zit een litteken dat lijkt op een bliksemschicht en op de flank van zijn rechter achterbeen zitten drie littekens dat hij heeft overgehouden aan een aanval van een wolf.

Tayronn is een lichtelijk ambitieuze hengst geworden door de vele strijden die hij achter de rug heeft en de strijden die hij zo vaak gewonnen heeft. Hij kan zo af en toe koud en harteloos zijn en enkel om zichzelf geven. Toch zit er ergens diep vanbinnen een vastberaden, maar stille hengst. Hij probeert zijn verlegen en onzekere zelve te verbergen door bot en kil te doen tegen anderen. Door anderen zwart te maken zodat hij beter lijkt.

Als hij zich wat minder verlegen voelt zal hij niet meer zo kil zijn en kun je zelfs met hem lachen. Vriendelijk kan deze hengst dus wel zijn, al zal hij altijd een beetje ambitieus blijven en overal een wedstrijd van maken.

Hallo, ik ben Tayronn en ik zal je vertellen over mijn verleden. Een verleden waar deels trots op ben, maar deels ook niet..

Ik ben geboren in een kudde genaamd Sagramenta Clan, een kudde van wel dertig paarden met mijn ouders aan de leiding. Ik was dus een alpha veulen, kreeg alles wat ik wilde, alles wat ik nodig had en alle aandacht. Iedereen leek mij aardig te vinden, maar echte vrienden had ik niet. En die zou ik ooit nooit krijgen. Iedereen deed zo vriendelijk tegen mij omdat mijn ouders zo'n hoge rang hadden, maar als het anders was geweest hadden ze mij gewoon behandeld als ieder ander veulen; alsof het niet eens bestond. Al snel had ik een groep vol (nep)vrienden waarmee ik samen veel deelde. Ik dacht dat mijn leven niet meer stuk kon. Totdat ik een jaar werd, alles veranderde plots. De macht die mijn ouders kudde had verdween en andere kuddes kregen steeds minder respect. Op een gegeven moment werden we aangevallen door een nog grotere kudde dan ons. Ze waren sterk, maar wij vochten dapper door. Littekens werden gemaakt die wedstrijd, zowel vanbuiten als vanbinnen. Ik zag hoe mijn ouders werden vermoord, mijn gehele familie zelfs. Ook ik werd aangevallen en ook ik werd gedreigd net de dood. Ik als jonge hengst dacht dat mijn vrienden mij wel zouden redden en vocht dapper door. Maar zij zagen in hoe gevaarlijk dit was en maakten dat ze wegkwamen. Nu wist ik pas wat ik had, niets. Niemand had mij ooit als vriend gezien, ik was gewoon een doodnormaal paard voor hun nu. Uiteindelijk besloot ook ik om weg te gaan, als de laatste. Ik werd achterna gezeten en was al hevig gewond. Maar ik rende zo hard als mogelijk en wist ze uiteindelijk af te schudden. Op dat moment is alles begonnen. Ik werd een koude, kille hengst die zijn angst voor vriendschap wilde verbergen en zo iedereen door bot en kil te doen van zich af schudde. Ik doodde zelfs andere paarden, waar ik nu nog steeds niet trots op ben.

Toen ik uiteindelijk drie jaar werd wilde ik vastigheid. Ik wilde me ergens vestigen en dat deed ik; hier.