Still searching

**Profile** Number of posts : 743

Ik zie in haar ogen dat ze zich schaamt en wanneer ze haar blik afwend bevestigd dat het des te meer. Zonder woorden maakten ze keihard duidelijk dat het nooit haar bedoeling geweest was om zo in slaap te vallen, iets wat me aan de ene kant gerust stelde, maar aan de andere kant toch wel raakte. Ik vond Im geweldig lief, maar ik kende haar net en ik had geen diepe gevoelens voor haar, maar dat ze deze nacht, zonder echt dat er wat gebeurd was, zag als een fout maakte toch wel dat me een onplezierig gevoel gaf. Zelf had ik tot dusver geen bijbedoelingen gehad, maar spijt had ik evenals niet, ik had heerlijk geslapen en de warmte van een ander paard gevoeld, iets wat lang geleden was. Of het nou lichamelijke of hartelijke warmte was, lang het ik geen van beide niet meer gevoeld.

Wanneer ze opstaat volg ik al snel, mijn blik de andere kant op even de hare ontwijkend. Ik schud me uit en voel hoe het zand van me afvalt en mijn manen langs mijn hals warrig hun plek opzoeken. Even laat ik mijn blik over de zee glijden, maar vervolgens zoek ik haar ogen op. 'Lekker geslapen?' vraag ik vriendelijk en lach even kort. Ik gedroeg me alsof er niets gebeurt was, alsof ze een meter verderop had gelegen, dit leek me het beste. De blik in haar ogen zei voldoende en om het voor haar makkelijker te maken zouden we doen alsof het nooit gebeurd was, terwijl er in werkelijkheid ook niks gebeurt was. Op deze manier kon ze het waarschijnlijk makkelijker laten rusten.

Gast **Profile**

Imagnetrix

Oh wat voelde ze haarzelf dom, ze kon de ogen die op haar gericht waren voelen. Ze voelde hoe de blikken brandend in haar rug, ze kon nu al voorspellen wat de roddels zouden zijn als iemand haar had gezien. Eerst verliefd op een schim, daarna gerotzooid met een leider en nu een hele nacht in de 'hoeven' van weer een andere hengst gelegen. God, ze kon haarzelf wel slaan. Dit was helemaal niet hoe zij normaal in elkaar zat, ze moest normaal gezien niks van hengsten hebben. Wat was er mis met haar. Het liefste wilde ze het hele gedoe gewoon weg lachen en doen alsof er niks was, en dat is blijkbaar ook wat Patriot denkt. Ze glimlacht vriendelijk naar hem en schraapt haar keel.

Ze had heerlijk geslapen, beter dan ze in tijden had gedaan. Het warme lichaam van Patriot had haar een veilig gevoel gegeven en er voor gezorgd dat ze zich alleen maar zorgen hoefde te maken over lekker slapen. En dat had haar goed gedaan, zo ontzettend goed. Maar dat ging ze hem natuurlijk niet vertellen, oh god, nee wat moest hij dan wel niet denken. Wat moest hij uberhaupt van haar denken, een merrie die tegen elke hengst aan kroop. Ze zucht en probeert een oprechte lach op haar lippen te krijgen. 'Prima, en jij?'

I have a tale to tell about a girl whose soul was screwed, She was born into a life with everything to lose. Her father sold her to the trade when she was just a child, She was young and never ever learned to smile. She took a bullet and she blew out her brains, She didn't say goodbye, she just went away. And now who's missing her? I wish she was here, Her name was Angel and she'd had a bad year.

Still searching - Pagina 3 Imagnetrixwqwhhe

**Profile** Number of posts : 743

Enkele secondes denk ik dat ik dankbaarheid zie ik in haar ogen. Dankbaar voor een heerlijke, vriendelijke nacht of dankbaar voor het feit dat ik doe alsof er niks gebeurd is. Was het wel dankbaarheid wat ik zojuist gezien had. Ik glimlach even kort en wend mijn blik vervolgens weer af. De zee lag er rustig bij, maar toch was er iets anders vandaag, iets wat niet met vannacht te maken had. Ik hoor haar woorden en zoek haar blik weer op. 'Ja, goed hoor.' antwoord ik wat afwezig. Iets gaf met het gevoel dat er iets niet klopte en het leidde me af van alles waar ik net nog mee zat. Maar lang mag het niet baten, want na enkele secondes is me er nog niks opgevallen wat anders is en richt ik mijn blik weer vriendelijk op de hare, weer volledig heeft ze mijn aandacht.

Mijn blik glijd vluchtig over haar heen. Zelfs half onder het zand en haar manen nog in standje goedemorgen leek ze te schijnen, iets waar ik bewust niet lang mee bezig wil zijn. Ik zoek haar ogen weer op en glimlach vriendelijk. 'Ik heb dorst, jij ook?' vraag ik alvast, bang voor de stilte en ongemakkelijkheid die zometeen komen gaat. Hier gaf ik haar de kans om weg te gaan als ze dat wou, om haar eigen pad verder te zoeken of om met mij naar een andere plek te gaan en de dorst te stillen, want zee water was al niet te drinken. Afwachtend en met een vriendelijke blik kijk ik haar aan, ik wou niet dat ze zich verplicht voelde tot iets.

Gast **Profile**

Imagnetrix

Ze kon hem niet meer dankbaar zijn dat hij er maar weinig aandacht aan schonk, misschien was dit wel helemaal niks raars voor hem. Misschien was hij het wel gewend om vaker samen met merrie's een nacht te delen, misschien vond hij haar wel helemaal niet ordinair of ongepast. Nee, het was allemaal gewoon een stomme fout, en Patriot wist blijkbaar heel goed hij ze de confrontatie konden ontwijken. Ze lacht en de spanningen in haar lichaam vloeien weg. Haar ogen fonkelen vrolijk, en ze schud haar slanke hals zodat er wat zand uit haar manen op stuift. 'Oke, ja klaar om een beekje te zoeken' Ze lacht vrolijk en geeft hem een duw tegen zijn hals aan. 'Je snurkt weet je dat' Ze grijnst breeduit en haar ogen fonkelen plagend. Ze zet haar lichaam in een ruime galop en gaat Patriot voorbij richting het meer.

Alles zou goed komen, ze hoefde zich nergens zorgen over te maken. Zij en Patriot konden gewoon door gaan met vrienden blijven. Ze betrapte haarzelf er op dat ze het vreselijk zou vinden als ze hem kwijt zou raken, misschien dat ze daarom zo in de ontkenning was gegaan. Was er iets in deze hengst dat haar aan trok, dat maakte dat ze opnieuw een nacht met hem wilde delen? Een blos zou op haar wangen verschijnen als paarden dit konden. Ze richt even haar blik op Patriot naast haar, het was een bizarre gedachte. Naast Rixan was er in de afgelopen 8 jaar niemand geweest die haar hart had gestolen. En daarnaast was ze waarschijnlijk ook een beetje ouder dan dat Patriot was. Toch kon ze niet ontkennen dat haar hart een sprongetje maakte als de hengst naar haar lachte, of haar bekeek met die blik alsof hij haar schoonheid waardeerde. Alsof ze een lust voor het oog was. Dit had ze nooit gewaardeerd van welke hengst dan ook, maar de blik van Patriot was anders geweest, vriendelijk en oprecht. Ja ze was onder de indruk van zijn karakter, hij leek goudeerlijk en altijd even lief. Ze zou een moord begaan om verliefd te worden op een hengst als hem. Echter had ze Rixan al, haar ontzettend lieve Rixan die op het punt stond alles op te geven om met haar een veulen te krijgen.

Ze laat haar ogen naar Patriot glijden. 'Ik hoop niet dat ik genante dingen heb verteld toen ik half in slaap viel. Dat is me wel vaker over komen' Met welke vrienden? Dacht ze direct er achter na, Patriot was dit jaar de eerste geweest die ze had aangesproken, en hij had direct haar hele blik veranderd. Ze was de depressie zat en stond open voor de lente, en hoopte dat deze snel kwam.

I have a tale to tell about a girl whose soul was screwed, She was born into a life with everything to lose. Her father sold her to the trade when she was just a child, She was young and never ever learned to smile. She took a bullet and she blew out her brains, She didn't say goodbye, she just went away. And now who's missing her? I wish she was here, Her name was Angel and she'd had a bad year.

**Profile** Number of posts : 743

Ik merk dat ze op mijn aanbod ingaat, het idee dat ze blij is dat ik haar de kans geef om er niet over te praten krijg ik gelijk. Koud laat het me niet, maar al snel komt de Imagnetrix waar ik de afgelopen uren mee opgetrokken heb naar boven en vergeet ik het. Ik voel een duw in mijn hals en krijg meegedeeld dat ik snurk. Ik ben te lachen en brede grijns siert mijn lippen. Al snel vertrekt ze in een galop en met een enorm sprong galoppeer ik achter haar aan, schuin achter haar blijf ik hangen en laat haar het tempo bepalen. Ik merk echter gelijk dat mijn spieren nog koud en stijf zijn en erg soepel gaat het dan ook niet, iets waar bij haar niks van te zien is.

Wanneer na enkele passen mijn spieren wat losser zijn versnel ik mijn tempo iets om naast haar plaats te nemen. Echter ging het nog niet zo soepel als het gisteren ging, ik was nog eenmaal geen ochtend paard en volledig wakker en helder stonden mijn ogen ook zeker niet. Ik kijk even opzij en met een warme blik in mijn ogen glimlach ik naar d'r, om vervolgen mij ogen weer naar voren te richten en op haar tempo naast haar mee te galopperen. De nacht was heerlijk geweest, de warmte die ze me gaf, de warmte van haar lichaam, maar ook van haar hart hadden me pleziert. Ongetwijfeld was de warmte onbewust en vooral vandaag was te merken dat ze er niks mee had bedoelt, maar toch kon het niet maken dat ik ervan had genoten en het altijd zou herinneren. Ik genoot als ze lachte, als ik naar haar keek en het deed me echt wat toen ze gister over haar verleden sprak. Ik wou er voor haar zijn en het contact niet verliezen, iets waarvan ik niet gedacht had dat ik dat zou voelen voor een paard in de korte tijd dat we elkaar kende. Het was ook de reden dat ik niet op vannacht was ingegaan en deed alsof er niks was gebeurd.

Ik voel hoe haar blik naar me glijd en hoor haar woorden. Ik twijfel of ik het moet zeggen, misschien moest ik ook dit haar besparen, maar iets verteld me dat het oneerlijk geweest zou zijn. Het risico dat het de sfeer zal verpesten neem ik. 'Je vertelde over je vader.' vertel ik kort en richt mijn blik op haar, haar reactie afwachtend. Ook vertelde je dat je me lief vond, maar dit zijn de woorden die ik inslik. Ze zouden geen waarde hebben en het waarschijnlijk nog ongemakkelijker maken dan het was. En ook dit had ze waarschijnlijk verteld terwijl ze half lag te slapen.

Gast **Profile**

perfectperfection schreef:

Imagnetrix

Haar blik verstrakt en haar oren gaan plat in haar nek, een muur trekt ze op en haar ogen staan plots kil en haast vijandig. Niet zozeer naar Patriot toe, nee meer naar de gedachtes die nu in een stroom haar hoofd over nemen, en beelden van vroeger, scheuten van pijn vullen haar hoofd. Ze schud haar hoofd en de kwetsbaarheid die ze heeft word plots zichtbaar als ze met een noodrem tot stilstand komt. Haar lange witte manen vallen voor haar gezicht, en ze wend haar hoofd bij hem vandaan. De pijn die het verleden haar deed maakte dat haar benen sidderde, dat haar hart zwaar voelde. Haar ogen vulden zich met tranen en ze schud nogmaals haar hoofd en fluisterende verlaat 'nee.. nee..-' haar lippen. Een druppel glijd over haar wang en blijft aan haar kaak hangen, ze knijpt haar ogen samen, en opnieuw verlaten enkele tranen haar ogen. Volledig in zichzelf op gegaan blijft ze daar staan, haar leven vervloekend. De muur die ze had opgetrokken zorgde er voor dat Patriot nu een paard was dat ze niet langer vertrouwde, niet nu op dit moment. De gedachte dat ze in haar meest kwetsbare moment bij Patriot was geweest maakte dat ze bijna kokhalsde. Alles wat die hengst met haar gedaan zou kunnen hebben.. Ze voelt hoe haar lichaam zwaar word, en haar benen ijskoud aan voelen.. Ze wist zich geen houding te geven, ze wist niet wat ze moest..

I have a tale to tell about a girl whose soul was screwed, She was born into a life with everything to lose. Her father sold her to the trade when she was just a child, She was young and never ever learned to smile. She took a bullet and she blew out her brains, She didn't say goodbye, she just went away. And now who's missing her? I wish she was here, Her name was Angel and she'd had a bad year.

**Profile** Number of posts : 743

Met een wat ongemakkelijke blik wacht ik haar reactie was, maar wanner haar oren naar achter schieten en haar ogen kil en afstandelijk worden weet ik dat het niet goed is. Deze kant van haar had ik nog niet gezien en spijt staat in mijn ogen. De noodrem die ze onmiddelijk gebruikt, maakt dat ik op mijn kont ga zitten en een slidingstopt inzet, met een ruk draai ik me om, maar haar hoofd is afgewend en ze let totaal niet op mij, ze zondert zichzelf van me af. Ik zie hoe een traan haar wang vervuild en ik lijk zacht de woorden nee, nee, nee... te horen. Wat had ik gedaan, stomme zak die ik was, ik had een risico genomen, maar nooit geweten dat het zo zou uitpakken. Ik wou haar niet zo zien, die prachtige merrie was nu een klein hoopje, een hoopje verdriet en woede en het deed me pijn haar zo te zien. Godverdomme, klootzak, dacht ik in mezelf en als het kon had ik mezelf nu ontzettend gestraft.

Enkele secondes kijk ik naar haar, even niet wetend wat te doen. Ik wil mijn woorden terugnemen, verder galopperen als net en wat drinken. Ik wou dat ik had gezwegen, ik wou dat ik al haar pijn af kon nemen en ze net zo kon genieten als gister, maar ik weet van binnen dat dit niet meer kon. Ze had pijn en dat was duidelijk te zien, of dit het van vandaag had verpest of dat dit alles tussen ons had verpest voortaan weet ik niet, maar ik hoopte dat het alleen voor vandaag gold. Zo niet, en ze zou mij met de pijn assoceren, was dit misschien ons laatste moment en dat mocht niet zo eindigen. Ik doe rustig een stap in mijn richting, grote kans dat ze het niet eens zou merken. Even twijfel ik, grote kans dat ze niet op mijn aanraking of help zat te wachten, maar ik hoopte van wel, ik hoopte dat ze dacht aan gister, vannacht en vanochtend en wist dat ik niks van d'r wou zolang zij het niet wou en dat ik hier nooit wat mee zou doen, zo was ik niet. Ik sta dichtbij en strek mijn hals, mijn neus zacht in haar hals duwend.

Gast **Profile**

Imagnetrix

Het liefst was ze zo ontzettend boos op hem geworden, ze vervloekte haarzelf dat ze hem had verteld over haar verleden, waarom moest precies hij er achter komen wat voor verleden ze had gehad. Ze wilde tegen hem schreeuwen en boos worden, maar dat kan ze niet, zoals ze dat nooit had gekund. Als Patriot dan ook dichterbij komt en zijn neus uitstrekt zet Imagnetrix snel enkele stappen naar voren en vleit zich tegen het grote lichaam van Patriot aan, ze verbergt haar neus onder zijn manen en drukt haar tranen weg. Ze wilde zich niet aan stellen, dat had ze nooit gewild, maar het deed haar na al die jaren nog zo veel pijn. En zelfs nu lukte het haar niet altijd om een goede nachtrust te krijgen, zachtjes snikt ze en drukt haar rillende lichaam tegen het zijne aan. Zijn warmte was troostend en zijn stem was fijn en vertrouwd.

Oh wat wilde ze graag dat Rixan haar zo behandelde, wat had ze graag gewild dat hij hier nu was. Maar het was de witte Patriot die haar nu troostte, en daar nam ze genoegen mee. Meer dan genoegen zelfs, ze voelde zich raar genoeg volledig op haar gemak bij hem, en haar woede van even hiervoor is al snel weer gekoeld. Wanneer ze stopt met snikken en de rillingen in haar lichaam weer onder controle krijgt durft ze weer op te kijken, en richt haar blik in de bruine ogen van Patriot, ze waren warm en vriendelijk. Iets dat ze zo fijn aan hem vond, een zachte zucht ontglipt haar en het liefst verontschuldigd ze haar zelf omdat ze zo tekeer was gegaan, maar ze laat het, ze had geen fut meer. Ze krult haar hals dichter tegen de zijne aan, en legt haar hoofdje tegen zijn wang aan, haar ogen gesloten. 'het spijt me' het was niet veel meer dan een fluistering, maar het was oprecht en haar stem brak wanneer ze het zei.

I have a tale to tell about a girl whose soul was screwed, She was born into a life with everything to lose. Her father sold her to the trade when she was just a child, She was young and never ever learned to smile. She took a bullet and she blew out her brains, She didn't say goodbye, she just went away. And now who's missing her? I wish she was here, Her name was Angel and she'd had a bad year.

**Profile** Number of posts : 743

Ietwat aarzelend drukt mijn neus zich in haar zachte vacht, afwachtend of dat ze aanraking zal beantwoorden of zal weigeren. Vol overtuiging schiet ze echter naar voor en drukt haar lichaam tegen het mijne. Ik voel hoe ze rilt en zich verbergt in mijn manen. Zachtjes druk haar tegen me aan en wil vandaag haar rots in de branding zijn. Zacht kriebel ik met mijn tanden door haar vacht, om vervolgensmijn hoofd weer tegen haar lichaam te laten rusten. Ik wat zeggen, zorgen dat ze zich beter voelt, maar ik weet niet wat ik moet zeggen. Wat kon je nou zeggen om de pijn te verzachten? Niks, gelooofde ik. Wat ze meegemaakt had was iets wat je altijd zou achtervolgen en ondanks dat ik haar pas zo kort kende zou ik willen dat ik altijd die rots kon zijn. Ik besef ineens hoeveel ik haar in zo'n korte tijd ben gaan waarderen.

Ik voel hoe ze opkijkt en ook ik hef mijn hoofd om mijn blik in de hare te leggen. Die prachtige ogen, vervuild door de tranen en de pijn in haar ogen. Haar wangen nog nat, maar de stroom van tranen was in ieder geval gestopt en met een soort bemoedigend lachje wil ik haar moed in praten, maar het enige wat ze waarschijnlijk zieet is een lompe grijns en ietwat beschamend went ik mijn blik weer af. Haaf hoofd bij mijn wang, een lichte rilling door mijn lichaam, haar warmte en geur. Het spijt me hoor ik zacht en gebroken en weer sta ik met een open mond, niet wetend wat ik moet zeggen. Daarom blijf ik staan in de omhelzing, wetend dat ik er voor haar wil zijn. Het zou haar niet moeten spijten, maar hem. Hij dit dit haar heeft aangedaan en als iets kan doen op haar pijn te verzachten dan zou ik dat zeker doen. Langzaam trek ik mijn hoofd weg om haar blik op te zoeken, geen woorden, maar ogen die genoeg vertellen en zacht druk ik bemoedigend mijn neus tegen de hare.

**Profile**

» Devantium is searching for you!!
» [ENG] Don't Stop Searching
» Searching: Little present for Kato

Still searching

Still searching

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen