Haar doel in leven was duidelijk, en pijnlijk nog ook. Ze zou als speeltje worden gebruikt, de schimmen zouden haar ziel nooit met rust laten, tenzij ze zichzelf naar rang vier wist te slepen, een altijd bijna onmogelijke opgave voor een oud partner, zoon, dochter, vader, moeder, broer of zus van een schim. De gehele nabije familie van een schim werd in een diep dal gesmeten waar ze wellicht nooit meer uit zouden komen. Veracht en vernietigt was het niet bij hun lieve schimmie familie dan wel door de omstanders. De kuddepaarden die in elk wezen dicht bij een schim gevaar zagen. Ja Faylice’s lot was bezegeld samen met de keuze van haar vader. Zacht slikte Skyfall en keek de grijze merrie aan. Haar diepe ogen brachten iets van verdriet los in de bruine merrie. Faylice was nog zo jong. Had nog zo weinig van de wereld gezien. Maar genoeg om te weten dat de wereld haar niet los zou laten uit de dodelijke greep. Maar mocht Faylice zichzelf verliezen in de fouten van haar vader. En mocht dat gebeuren, zou Skyfall er zijn als rots in de branding en de merrie beschermen.. Haar woorden klonken ver weg in de oren van Sky en ze knikte even afwezig. ”Hij was dus voorgelogen..” Bracht ze als standpunt op en keek Faylice aan. Tenminste, als haar bedenkingen juist zouden zijn betekende dat dus dat er iets aan hem was wat de schimmen graag hadden gewild. Natuurlijk had Triumph iets dat Avanti wou. Waarom anders was hem het onsterfelijke leven gegund. Avanti wist wie hij moest kiezen en was streng. Enkel de beste konden zich voegen bij de schimmen. Ayana was sterk, snel en manipulatief. Achilles had kennis van elk paard dat rondzwierf over de vlaktes van BMH. Maar Xariv en Triumph, die twee Skyfall nog niet weten te ontcijferen. Die twee waren nog een raadsel maar ze hadden vast en zeker iets dat van belang was voor Avanti. Zijn leger was oppermachtig. ”Swift as a deer. Quiet as a shadow. Fear cuts deeper than fangs. Quick as a snake. Calm as still water” Sprak Sky langzaam en keek Faylice recht aan. ”Enkel als je vreest voor een lot als dat van je vader zal je dat lot verkrijgen jonge grijze.” Ademde Sky langzaam uit en draaide zich weg van Faylice haar opnieuw wenkend. ”Kom nu voor je kou vat.” Ze glimlachte nogmaals even en stapte uit de golven recht in de branding om uiteindelijk op het strand te wachten met de warme zomerzon op haar huid. ” Oh, my sweet summer child, what do you know about fear? Fear is for the winter, when the snows fall a hundred feet deep. Fear is for the long night, when the sun hides for years and children are born and live and die all in darkness. That is the time for fear, my lady, when the Shades move through the woods coming closer to your body day by day.” Haar stem klonk wat sterker en terwijl ze neerkeek op Faylice. Haar groene ogen brandend op de grijze vacht van de merrie wellicht iets van arrogantie te zien in haar houding. Maar het maakte niet meer uit. Faylice zou het laatste deel van de test ondergaan en daar hoorde warmte en vriendelijkheid niet bij.

Code:

[table align=center cellpadding=0 cellspacing=0 background=http://oi50.tinypic.com/im2xdw.jpg width=550 height=480][tr][td width=480][/td][td valign=top]<div style='padding-right: 20px; margin-top: 75px; margin-right: 385px; margin-bottom: 20px; margin-left: 25px; width: 315px; height: 375px; overflow: auto; text-align: justify;'>[font=Georgia]
[color=#090c05][size=11]
Tekst
[/size][/color][/font]</div>[/td][/tr][/table]

"Kom op het is niet zo eng!" Riep de donkerharige jongen met rode puntjes vrolijk uit en staarde naar iedereen om uiteindelijk zijn ogen iets langer op jou te laten vallen. "Iedereen.." Ademde Aeron nogmaals zacht uit en zorgde er voor dat er een kriebel over je schouderbladen liep.

De zwartharige jongen zuchtte even geiriteerd en gleed onderuit met zijn handen achter zijn hoofd. "Niemand vind jouw spelletjes leuk Aeron. Zelfs Allen niet."

Woest staarde Aeron terug naar Avanti en trok Allen onder zijn gespierde armen om over zijn hoofd te wrijven. "Natuurlijk vind hij het wel leuk. Toch Allen.." Zoals gewoonlijk was Aeron weer eens aan het dreigen het zou ook niet anders. Meestal schreeuwde iedereen door elkaar als we samen waren.

"Ik vind het niet zo erg het is eigenlijk een best leuk idee van Aeron." Opperde jij zachtjes om vervolgens woest aangekeken te worden door de bruinharige jongen Ossyrok en uitgelachen te worden door de donkerharige jongen met witte puntjes in zijn haren. "Ach hou toch je mond Vengeance." Zuchtte jij zacht en richtte je op Aeron. "Laten we nou maar beginnen.."