ambrellaa
Profile
Number of posts : 1776
Status : Active
Contact
|  Onderwerp: Quicer di 28 feb 2012 - 22:56 | |
| 
Oorsprong afbeelding: Alimarije (DeviantArt: perfectperfection)
Naam paard: Quicer
Geslacht: Hengst
Rang: 1
Karakter: Onvoorspelbaar || Moordenaar || Vals || Onbetrouwbaar
Verleden: Ik werd geboren in een gebied hier heel ver vandaan. Altijd ben ik gevoelig geweest voor gemoedstoestanden. Als geen ander kon ik voelen hoe een ander zich voelde, als zat ik in een ander lichaam. Zomaar opeens konden die gevoelens mij overvallen, het ene moment kwam het mij al beter uit dan het andere. En zelfs als veulen van enkele minuten oud, voelde ik dat de 'liefde' van mijn ouders voor mij niet oprecht waren. Het was alsof ik daar gewoon gaandeweg gedropt was, en geen betekenis voor hen had. Daarom gedroeg ik me één jaar schijnheilig tegenover hen, vertelde niets over mijn 'gave', laat staan over mijn toekomstige plannen. Een jaar lang deed ik krachten op, voedde mij zodat ik goed rond stond en wat spieren had gekweekt. Dan confronteerde ik hen ermee, en vertrok zonder ook maar een woord te zeggen. Zelfs een kleine boodschap liet ik niet achter. Ze lagen sindsdien volledig in mijn verleden.
Het lukte me aardig om op mijn eigen benen te staan. Twee jaar lang ben ik gewoon doelloos van plaats tot plaats gereisd, zonder contacten met anderen te leggen. Daar hield ik me helemaal niet mee bezig. Nee, ik joeg op wild om mijn lichaam wat spieren en vechttechniek bij te brengen. Inmiddels was ik drie jaar oud, en volgens mij sterk genoeg om terug te keren naar mijn ouders die ik toen zonder aarzelen had verlaten. Ik verraste hen, proefde hun bloed, zag hun ogen dof en levenloos worden. Dit was wat ze van mij hadden gemaakt. Een moordenaar. Mezelf nam ik helemaal niets kwalijk, want zij hadden dit daadwerkelijk gewild. Ze moesten zich schamen.
Pas daarna leerde ik mijn eerste sociale contacten leggen. Via de eerste leerde ik er snel een hele hoop kennen. Hij had mij zogezegd al langer in het oog gehouden, en had gezien hoe ik als jong dier op mijn eentje was weggegaan en opgegroeid. Hoe ik mezelf had getraind, en mij had voorbereid op het koelbloedig uitmoorden van mijn ouders. De hengst verzocht mij om me bij zijn groep te voegen, we zouden allemaal in het daglicht van één hengst in het bijzonder staan. Zijn bevelen zouden we gewoon moeten opvolgen, in ruil voor een zekere positie en eer. Dat leek me wel wat, en daarom stemde ik er meteen mee in. Mijn 'gave' kwam me goed van pas, want ik had voor het eerst in mijn leven een oprechte interesse in mijn bestaan gevoeld.
Ik vorderde snel en kreeg aanzienlijk veel respect van onze leider. Opdracht na opdracht werd met succes volbracht. Zo herinner ik mij er nog wel één van, het was er één waarvan ik ongelofelijk veel genoten heb. We werden erop gewezen zo voorzichtig mogelijk te zijn, er mocht niets uit de hand lopen. En dat is wat ik deed. Even nauwkeurig als altijd, zocht ik ons doelwit op. Het was een zekere leider met een pracht van een dochter. Haar moeder was bij de haar geboorte overleden, maar dat hoorde ik pas achteraf. We drongen de schuilplaats binnen, dreven alle paarden in een hoekje en rokken het niet te lang. Alles moest snel gebeuren, opdat we zo snel en zo onopgemerkt mogelijk weer weg zouden kunnen sluipen. Net wanneer ik de laatste hengst onder handen neem, de leider in kwestie, komt een andere hengst de grot ingelopen. Ik kijk hem dreigend aan, en zie het ongeloof dat zo in zijn ogen af te lezen staat. Medelijden had ik niet, intégendeel. Wanneer de hengst onder mijn hoeven met enige moeite nog wat heeft uitgebracht, druk ik met mijn rechterhoef zijn keel toe. Het duurde niet lang of ik stond met mijn vier hoeven volledig in het bloed ondergedompeld. Wanneer ik opkeek, was de laatst opgedoken hengst al gevlucht. Een brede grijns hing rond mijn lippen. Hij zou mij beter mijden, want een tweede ontmoeting zou hij niet overleven.
Nu volg ik nog steeds de bevelen van onze leider op. Ik ben er gelukkig, heb er de nodige contacten en macht. De blik die de hengst in zijn ogen droeg laten me nog steeds niet los, evenals de schoonheid van de dochter van de hengst die mijn hoeven bevuilde. Ik wacht gewoon op mijn orders, en zal ze opvolgen van zodra ik ze krijg..
Naam Speler: Amber (Ambrellaa)
|
|
|
|
|
|
