Taiyou - don't get distracted by my golden shine ...

Mijn kleine hoefjes droegen me zo vlug als ze mij konden. mijn neusgaten stonden opengesperd om zoveel mogelijk lucht naar binnen te krijgen. Mijn oren staan gericht op wat achtermij komt ... als het al komt.
mijn groenblauwe ogen kijken voor zich uit, om het pad voor mij te zien dat ik aflegde.

Ik rende al dagen en was enkel gestopt in de nacht om te rusten. toch had ik soms moeten doorlopen, vrzend dat zij achter mij aan zouden komen. had mijn moeder did ook allemaal gehad toen zij van die kudde wegvluchte? toen zij mij achterliet?

Ik kon niet meer, mijn longen deden pijn, mijn neusgaten voelden ijskoud aan. Ik was bezweet and mijn goudkleurige vacht glom ervan in de zwakke zon die opkwam aan de horizon. Ik remde af, mijn benen weigerde nog verder te lopen. ze voelden stram, mijnlijk en het leek alsof ik er iedere seconde door kon zakken.

Ik kon mijzelf nog naar de rivier spelen en me in de bosjes verbergen achter vlug wat gedronken te hebben. in de schaduw van de struiken verborg ik mijzelf om op adem te komen. Ik kon enkel hopen dat ze zich niet zover van hun gebied zouden wagen en mij ook hier zouden achtervolgen. Het mocht gewoon niet, ik was doodop ...

al vlug had de slaap zich rond mij gehuld en kon mijn vacht eindelijk opdrogen. Mijn goudwitte manen lagen over mij heen als een deken terwijl ik mijn benen onder me had gevouwd. Ik hoopte enkel dat niemand mij zou vinden nu ik hier zo kwetsbaar lag te slapen.