ambrellaa
Profile
Number of posts : 1776
Status : Active
Contact
|  Onderwerp: Yrdaice vr 18 mei 2012 - 11:35 | |
|
Oorsprong afbeelding: Alimarije (perfectperfection @ deviantart.com)
Reference: Click.
Naam paard: Yrdaice
Geslacht: Merrie
Rang: 1
Karakter: Aardig || Wantrouwig || Gevoelig || Moederfiguur
Verleden: Ik werd geboren en vrijwel meteen door mijn ouders afgestoten. Het enige wat ik me van hen herinner, is dat ik ze beiden ongelofelijk mooi vond. Mijn moeder - dat weet ik nu - zag er uit zoals ik nu ben. Mijn vader was een volledig palominogekleurde hengst, met voor- en achteraan even lange, witte sokken. Mezelf kon ik op dat moment niet bekijken, dus ik wist niet wat er van mezelf zou worden. Uren heb ik daar gelegen, terwijl de ruige wind zich rond mijn natte lichaampje wrong. Ik rilde van de koude, wist bovendien ook niet wat er allemaal gebeurde. Ik dacht dat mijn ouders op zoek waren naar voeding, of het van de daken zouden gaan schreeuwen dat ik geboren was. Niets, na uren keerde geen van beide figuren terug. Sukkelend met mijn lange beentjes sprong ik uiteindelijk overeind, en hield schuil in het bos waar de wind tegengehouden werd door de bomen. Het was er veel warmer. Ik zocht een klein vijvertje op om het bloed van mijn lichaam weg te wassen, ik was immers niet vergeten wat mijn ouders me hadden aangedaan en wilde op geen enkele manier aan hen herinnerd worden. Ook al was ik klein en had ik een enorme honger, ik wilde hun bescherming en warmte niet meer. Laat staan de melk van mijn moeder.
Vijf jaar lang zwerfde ik rond van plaats naar plaats, zonder enig doel voor ogen. Ik zorgde steeds voor voedsel en probeerde mezelf wat spieren bij te brengen voor in het geval ik ze nodig zou hebben. Het woord 'liefde', dat kende ik niet. Deels omdat ik het nooit zelf gekregen had, deels omdat het me gewoonweg niet boeide. Maar lang heeft het niet geduurd vooraleer mijn hart in vuur en vlam stond voor die ene bijzondere hengst. Een zwarte rabicano, spierwitte slierten in zijn zwarte manen, mooie amberkleurige ogen waar ik zelfs met tegenstribbelen in verdronk. Ik was sindsdien niet meer van hem weg te slaan, ik durfde hem niet alleen te laten uit vrees dat een andere merrie hem van me af zou nemen. Toch wilde ik niet bezitterig zijn, en gaf hem af en toe een momentje voor zichzelf. Want daar had ik ook nood aan, ik had soms even de tijd nodig om de dingen op een rijtje te zetten en mezelf af te vragen wat ik in hemelsnaam aan het doen was. Ik had mezelf altijd voorgenomen nooit een ander lief te hebben, en nu leek ik aan de zijde van E'vesdar te kleven. Vastgekleefd, onverbreekbaar. Zijn verafschuwende blik trok me meer naar hem toe, dan dat het me wegjaagde. Opeens maakte hij een eind aan ons samenzijn. Ik bleef alleen achter, maar ik was gewend om alleen te zijn en besloot hem de tijd te geven om alles op een rijtje te zetten.
Op een bepaald moment kwam hij terug, en verklaarde ik hem mijn diepe gevoelens. Gevoelens die ik al zo lang diep vanbinnen met me meegedragen had. Gevoelens die nog niemand anders van me had verdiend. Voor mij was zijn terugkeer een teken van liefde. Eerst verleidde hij me, nog nooit had ik hem zo liefdevol naar me zien kijken. Maar het leek allemaal schijn, want hij leek me nog meer te verafschuwen dan voordien. Maar uiteindelijk verloor hij zichzelf in mijn beeldschone lichaam. E'vesdar dekte me, maar ik voelde dat het niet voortvloeide uit liefde, eerder uit wraak voor wat ik hem had aangedaan. Wat had ik hem aangedaan? Dat ik hem liefhad? Het duurde geen minuut voor hij uit het zicht verdween, mij achterlatend met zijn veulen en ongelofelijk veel verdriet. Waarom was ik zo verdomd naïef geweest in zijn verleiding te trappen, waarom had ik me zo ten prooi gegeven aan zo'n achterbakse hengst?
Mijn veulen werd 8 maanden later geboren. Een maand te vroeg, maar dat was er niet aan te zien. Een hengstje, E'rayhon. Nog nooit had ik zo'n prachtig figuur gezien, zo verfijnd en zo egaal palominokleurig. Ik besliste al mijn liefde aan hem te geven, de liefde die een veulen verdient. Na nog een jaar besefte ik dat ik geen hoop meer hoefde te hebben. Een tweede terugkeer moest ik duidelijk niet verwachten. Meneer E'vesdar had zijn beslissing gemaakt, en ik probeerde me daar bij neer te leggen. Ik besliste met mijn zoon naar een gebied te reizen waar ik al veel over had horen zeggen, BMH. En zo ben ik hier gekomen, vastberaden hier rust te vinden, samen met E'rayhon.
Naam Speler: Ambrellaa = Amber
|
https://2img.net/r/ihimizer/img207/4867/yrdaice.png |
|
