A warrior's heart - Valinor

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Thorin
"the King of Carven Stone"

In stilte bekijkt de jonge hengst zijn spiegelbeeld in het kleine beekje dat hij na dagen door het mulle zand lopen eindelijk was tegengekomen. Al leek het meer op een grote plas water dan op een beekje. Hoe lang was hij wel niet onderweg geweest? Hoeveel kilometers had hij zijn lichaam wel niet voort gedragen? Door welke stormen, landschappen en gevaren had hij moeten gaan voordat hij eindelijk zijn weg naar het gebied van de blauwe maan had kunnen vinden?

Hoelang hij al aan het reizen was wist de hengst al lang niet meer, het enige wat hem op dit moment deerde was het beekje waar hij in keek. Het was niet veel, maar hij kon er in ieder geval zijn dorst mee stillen. Thorin's lichaam was uitgedroogd, hij zag er moe uit, -haast ziek-. Zijn eens zo deftige zwarte manen, hingen nu als zanderige slierten langs zijn nek. Enkel en alleen de groene kijkers van de hengst waren herkenbaar onder het stoffige uiterlijk.

Gulzig duwt hij zijn neus in het water en begint te drinken, net zo lang totdat er niet veel meer van over was. Zodra de hengst zich voldaan heeft aan het redelijk opgewarmde water steekt hij zijn hoofd de lucht in en bekijkt het gebied, wat niet veel meer leek dan een zandvlakte met hier en daar een verdwaalde boom/cactus. Hoe dan ook zo hij dit gebied nu nog moeten doorkruisen, hoe ver het nog was wist hij niet, of hij het gebied van de blauwe maan ooit tegen zou komen deerde hem op dit moment ook niet. Het enige wat de jonge hengst op dit moment wilde was schaduw, een grot of zelfs een bos was prima voor hem. Hij zou zich er veilig kunnen voelen en opgaan in de natuur, Ook al kende hij deze gebieden totaal niet.

Na even te hebben uitgerust verlaat een zucht de hengst zijn mond, een zucht die normaal gesproken andere deed opkijken zo hard als deze was. Maar in dit geval was er niemand om hem mee te delen. Met een trage beweging zet de hengst zijn vermoeide lichaam in stap, zijn benen hoog optillend in het mulle zand. hopend op een teken van leven, het kon hem niet schelen wat; muis, vos, paard, desnoods een vogel.. Het enige wat de hengst deze dagen was tegengekomen was zand, zand zand zand…

v a l i n o r

I'm only a man with a candle to guide me,
I'm taking a stand to escape what's inside me.

Hij was jong en zeker van zichzelf. Dat was wellicht de beste omschrijving van de vaal witte hengst. Hoewel hij ouder was geworden was de wijsheid er nog niet bepaald ingekomen. Hij was nog altijd even speels zelfs toen zijn beide ouders verdwenen waren. Zijn moeder had hem compleet verlaten. Achtergelaten bij Serano. Zijn vader was al helemaal van de kaart verdwenen en was ook niet terug gekomen toen zijn moeder dat gedaan had. Skyfall had haar rang al snel terug gevonden maar hem nog voor geen seconde aangekeken. Het was alsof hij nieteens meer bestond terwijl de geur van een andere hengst dan zijn vader om haar heen hing. Vali wist niet wat hij er van moest denken. Natuurlijk wou hij pissig worden op haar gezien ze nu duidelijk zijn vader in de steek aan het laten was. Maar zou hij dat in haar positie niet ook gedaan hebben? Het was nou niet alsof zijn vader Ossyrok ooit echt om haar had gegeven.. of om hem als je het zo zag..

Niet dat de feiten hem ooit echt neer hadden geslagen. Nee het tegenover gestelde juist, het had hem altijd geinspireerd om beter te zijn. Sterker te worden en de wereld meer te vinden. De wereld voor hoe hij deze wou zien that is. Want de wereld die hij zag was toch een heel stuk anders dan de wereld die de rest zag. Het land van de blauwe maan was niet zo vreselijk, ja natuurlijk waren de schimmen er. Maar als iedereen nou toch eens samen werkte.. Dan zou het allemaal toch minder moeten zijn?

Zijn zwarte manen dansden op de wind terwijl hij zijn lichaam voort plaatste. Zijn nek was omgekruld terwijl hij verder galloppeerde. Zijn moeder had eindelijk een woord tegen hem gesproken. En het enige wat hij gehoord had was de vraag of hij zijn broer wou zoeken. Zijn moeder had hem nooit echt gesproken en toen ze dat deed kreeg hij te horen dat hij een broer had. Een zekere Thorin en dat hij die moest zoeken ver buiten Seheron. En toch had hij toegestemd.
Hij was op pad gegaan naar god wist waarheen om het lieve zoontje, het verloren diertje van zijn moeder te vinden. Was hij een idioot?

Met een bries kwam hij tot stilstand en staarde op naar de brandende zon. Het was al een behoorlijke tijd dat hij onderweg was geweest. In een land waar hij zich nog nooit eerder in had begeven. Maar het leek er op dat hij niet lang hoefde te zoeken. De bruine tinten die hij herkende van zijn moeders vacht vielen hem direct op. WAs het geluk dan eindelijk aan zijn kant. In stilte stapte hij richting de groenogige hengst. "Verdwaalt?" Mompelde hij zacht. "Thorin?"

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Thorin
"the King of Carven Stone"

Wat voelde alsof het uren geleden was dat Thorin wat had gedronken waren slechts loze minuten geweest. Zijn tong voelde droog en knisperig door het zand wat hij had ingeademt. Nog eenmaal draaid de hengst zijn hoofd naar achteren en bekijkt de plek waar hij vandaan kwam. Kort sluit hij zijn ogen wanneer er een windvlaag opsteekt maar opent ze meteen meer. In de hoop een schim aan de horizon te kunnen spotten.. Maar helaas.. het lot had andere plannen met hem. Thor laat zijn hoofd omlaag zakken en briest een keer, in de hoop het zand uit zijn neusgaten te krijgen. Ditmaal lukte het de hengst. En zodra hij zijn hoofd weer opheft en haast scheelt tegen de zon in naar de horizon keek zag hij een vage schim. Het zou niet lang meer duren of het werd donker. Maar het enige wat hem nu deerde was de vage zwarte vlek aan de horizon.

Het kon niks zijn... een fata morgana in de droge woestijn.. of het kon zijn redding betekenen. De hengst twijfelde geen seconde en zet met alle kracht die hij nog had zijn lichaam in draf, zijn benen bewegen met moeite door het mulle zand. Gefoccused op de schim die inmiddels de vormen aannam van een ander paard. -zijn redding-. Nadat hij dichtbij genoeg was zag hij dat de hengst ook naar hem toe stapte.. "verdwaald" kon hij vaag opvangen.. 'dat ligt eraan, als je mij kunt vertellen waar ik ben.. ik ben opzoek naar het gebied van de blauwe maan' mompelde Thorin met een schorre stem.

Zodra de hengst weer begint te praten kijkt hij hem verbaasd aan zonder te weten wat Thorin moest zeggen kijkt hij hem aan.. om hem na een minuut stilte dan toch de vraag te stellen 'je bent bekend met mijn naam?

v a l i n o r

I'm only a man with a candle to guide me,
I'm taking a stand to escape what's inside me.

Bijna haalde de engst opgelucht adem zodra hij hoorde dat het werkelijk de hengst was die hij zocht. Zijn zeegroene ogen vonden die van zijn broer en met een zucht staarde hij de hengst aan. "Dat.. Is een lang verhaal." Mompelde hij zijn hoofd wegdraaiend. "Ik neem aan dat je op weg bent naar het land van de blauwe maan?" Mompelde hij terwijl de lichte wind die opstak aan zijn donkeren manen trok en even brieste hij proberend zijn ogen af te wenden van het opwaaiende zand waardoor hij alleen maar opnieuw naar de hengst staarde.

Hij leek op zijn moeder. En Reducto.. Het was duidelijk hun zoon en even voelde Valinor zich nog verder verwijderd van zijn eigen familie. Hij had niets van zijn moeder behalve diezelfde kille ogen. Niets van zijn vader behalve zijn donkere manen. Hij zou net zo goed een veulen zijn geweest van twee compleet verschillende paarden dan zijn ouders. Het zou niet goed uit komen om nu te spreken over broederschap. Nee hij leek niets te zijn van deze hengst.. "Je ouders hebben mij gevraagd je te zoeken Thorin." Mompelde hij langzaam en keek hem recht aan. "Je moeder wil je terug hebben." Er lag een zekere kilte in zijn stem. Wellicht was het de jaloerzie die hij diep verborgen wou houden. Deze hengst had er niets aan om opgezadeld te worden met Valinor's kil wordende hart. Hij kon er niets aan doen dat hun moeder hem verkoos boven Vali. "Kom op.. Ik breng je naar ze.."

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Thorin
"the King of Carven Stone"

Er hing iets vreemds rond de hengst. Zijn hele houding, en sfeer die hij met zich mee droeg gaven Thorin rillingen die hij door zijn hele lichaam voelde lopen. “Waarom hebben ze juist jou gevraagd? Vreemdeling…” het kwam er wat onzeker uit. en Thor wist niet wat hij van deze hele situatie moest denken, maar iets klopte er niet. hij was dagen opzoek geweest naar het land van de blauwe maan, en ineens uit het niets verschijnt er een hengst die Thorin heeft moeten zoeken van zijn beide ouders. Voordat ik ook maar een stap zet wil ik eerst weten met wie ik te maken heb Snoof hij De hengst wat lichtelijk geïrriteerd toe.

Niet wetend wat hij nu moest doen ontstaat er een waterval aan woorden en vragen die hij de hengst toe gooit. Waarom willen mijn ouders mij nu wel ineens zien?? Wie ben jij?Hoe weet je mijn naam, en waarom weet jij wie mijn ouders zijn? Een korte zucht verlaat het lichaam van de hengst en even voelt hij zijn hoofd draaierig worden. Thorin sluit zijn ogen kort en probeert alles weer op een rijtje te krijgen. Kort schud hij zijn hoofd en kijkt dan weer op naar de hengst voor hem

v a l i n o r

I'm only a man with a candle to guide me,
I'm taking a stand to escape what's inside me.

Een zucht gleed over de hengst zijn lippen terwijl hij zijn broer aanstaarde. De enorme reeks van vragen viel te verwachten maar het waren nog altijd niet dingen die hij graag beantwoorde. Hij had zich zojuist voorgenomen om zichzelf compleet af te sluiten van zijn familie en nu leek het er op dat de hengst hem er terug in zou trekken. Het vermoeide hem werkelijk waar.

Zijn zeeblauwe ogen stonden strak op de hengst gericht en hij haalde diep adem klaar om antwoord te geven op alle vragen. Het moest maar wou hij deze koppige ezel meenemen en zijn moeder laten zien dat hij geen complete faal was. "Je ouders zijn terug bij elkaar gekomen en willen elkaar voor eens niet afmaken. Mijn naam is Valinor, Skyfall's oudste zoon. Je naam is mij verteld en jouw uiterlijk om jou te vinden. En jouw moeder is dus mijn moeder" Mompelde hij koeltjes terwijl hij kil naar de hengst staarde. Zo lang hij maar niet verwachte dat ze beste maatjes gingen worden dan kon hij er nog mee leven dat hij deze informatie wist.

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Thorin
"the King of Carven Stone"

De gestalte van Thorin was niet bijzonder opvallend: Hij was niet bijzonder groot of gespierd. Zijn bouw neigde naar rank, zijn hoogte naar gemiddeld tot klein voor een hengst. Hij had een slanke hals en een fijn gevormd hoofd. Dunne maar lange manen die in smalle dreads over zijn hals vielen. Wat Thorin anders maakte was zijn geoefende manier van bewegen. Een enkele blik was genoeg om in te zien dat dit een krijger was: iemand die geboren en getraind was om te vechten. Dit was een jager. Wat nog meer aan Thorin opviel was de kleur van zijn ogen De groene opvallende ogen die hij van zijn vader heeft geërfd en de hete gouden kleur van zand in de laatste uren van de zon die hij van zijn moeder met zich meedroeg. Het verbaasde Thorin hoe geïrriteerd de hengst overkwam. Hij wilde enkel weten waarom hij gezocht werd. Meer niet.

En waarom kunnen mijn ouders mij zelf niet zoeken!? Argwanend draait de jonge hengst zijn oren naar achteren en kijkt de hengst die zichzelf Valinor noemde aan. Je lijkt in geen velden of wegen op mij of mijn moeder. Dus hoe weet ik of je te vertrouwen bent ja of nee. En dat was enigzins zo. Wat hij van zijn moeder herinnerde was dat ze een slanke voskleurige merrie was met donker gekleurde manen en staart. het enige wat Thorin deed denken aan zijn moeder waren de kleur van de hengst zijn ogen.. Die doordringende haast verstrengende kleur.

v a l i n o r

I'm only a man with a candle to guide me,
I'm taking a stand to escape what's inside me.

Zijn staart sloeg geirriteerd heen en weer. Natuurlijk vertrouwde de hengst hem niet. Hij was exact hetzelfde als zijn moeder dus waarom had hij ooit wat anders verwacht van hem. Hij was een argwanend kleinerend zielig wezen dat enkel leefde om zichzelf omhoog te werken. Kijk het evenbeeld van beide ouders dus. Met een zucht sloeg hij zijn hoofd van hem weg. ”Je bent vrij om mij niet te vertrouwen Thorin, maar dat betekend ook sterven in deze godsvergeven omgeving. Ik sta hier niet voor mijn eigen plezier om jou te helpen als je nieteens in je botte kop kan bedenken dan ik de waarheid spreek.” Mompelde hij ijskoud voor hij zijn lichaam van hem wegdraaide en zijn askleurige neus in de lucht stak. ”Als je mee wil komen moet je dat nog maar snel beslissen. Ik heb geen zin om een nacht in een onbeschermd gebied als deze door te brengen. De nacht brengt teveel monsters met zich mee..”

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Thorin
"the King of Carven Stone"

Het enige wat hij wist was dat de hengst voor hem gelijk had. Waarom zou hij zich met gevaar voor eigen leven naar zo’n duister gebied wanen? Het was duidelijk dat dit gebied niets goeds voor hen beiden bracht. En dat bleek maar al te waar te zijn nu de zon schemerig begon te verkleuren en hij de grond onder zijn hoeven voelden trillen. Het laatste wat hij wilde was tarten met de natuur, daar valt namelijk niet mee te spelen. Kort snuift de hengst en knikt dan instemmend. Goed, Ik vertrouw je. Voor nu tenminste. Als jij de weg uit dit gebied weet dan ben ik je sowieso al dankbaar. Kort slaat hij zijn staart heen en weer en draait zijn blik dan weer naar de hengst. Welke kant gaan we op?

valinor
— "And when they seek to oppress you and when they try to destroy you, Rise and Rise again and again Like The Phoenix from the ashes Until the Lambs have become Lions and the Rule of Darkness is no more "

Een iet wat tevreden glimlach wist zich te vinden op zijn bleke lippen terwijl hij naar zijn zo gezegde half broer keek. Nou dat ging nog eens makkelijk. Natuurlijk zou Thorin hem geloven als hij zijn leven zou redden. Beetje jammer was het nou weer dat er niet super veel te redden was zoals Valinor zo graag zou willen want tja. Zelfs hij kon niet negeren dat ze maar een zandheuvel verwijderdt stonden van Minanter. Maar hey, het ging om het idee nietwaar? Met een tevreden grijnsje draaide de bleke hengst zich bij en trok even met zijn oren als teken dat zijn half broer hem moest volgen en bracht zijn slanke hogen benen in beweging. "Dus.. broertje van me." Een bijna speelse grijns gleed over zijn lippen de hengst aankijkend met zijn zeegroene ogen. "Vertel eens. Hoe goed ken jij moeder?" Het was wellicht een rare vraag maar toch eentje die hij zou moeten stellen. Hij wou weten hoeveel de bruine hengst met Skyfall door gemaakt had. Of het meer liefde was geweest dan hij zelf had verkregen of dat ze in hetzelfde schuitje zaten. Over het algemeen zou het alsnog niet veel uitmaken. Uiteindelijk waren ze alsnog hetzelfde. Verlaten en vergeten, tot het moment dat het weer even belangrijk was om je familie bij je te hebben that was. Geweldig gewoon. Absoluut geweldig.

“Whatever happens,-” things will work out.

speach

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Thorin
"the King of Carven Stone"

Thorin besluit Valinor te volgen. Waar ze precies heen gingen wist hij niet, hij wist enkel en alleen dat hij graag uit de brandende zon weg wilde. Zodra ze dan ook begonnen te lopen en Valinor weer begon te praten kijkt Thorin hem lichtelijk verbaasd aan.

Vertel eens. Hoe goed ken jij moeder?" De hengst wist niet goed waar hij zijn verhaal zou moeten beginnen. Hoe het überhaupt allemaal was begonnen. Hij had het uit zijn leven proberen te verbannen maar het was hem niet gelukt. Nog altijd had Thorin er geen vrede mee gehad dat zijn moeder hem zo bij zijn vader achter had gelaten. Een lange stilte viel, en het enige geluid wat te horen was was het geluid van het opvliegende zand langs hun lange benen, in de verte het geroep van een adelaar. Zodra ze het gebied van Minanter betreden heeft Thorin pas de woorden kunnen vinden. "Ik werd achtergelaten bij mijn vader." Thorin zucht en laat zijn hoofd kort zakken, zijn ogen voor enkele seconden sluitend. Meer hoef ik er niet over kwijt. Hoe zit dat bij jou Valinor? Jij woont hier, dus het lijkt me dat jij haar beter kent dan wie dan ook met een geïnteresseerde blik kijkt hij richting die hengst

valinor
— "And when they seek to oppress you and when they try to destroy you, Rise and Rise again and again Like The Phoenix from the ashes Until the Lambs have become Lions and the Rule of Darkness is no more "

Een rustige blik lag in de ogen van de hengst terwijl hij naar zijn 'broer' keek. Het was alles behalve verbazingwekkend vanuit Valinor dan om zo tegen iemand te spreken. Hij was altijd al makkelijk geweest met vreemden hij was dan ook van jongs af aan niet bang geweest om anderen aan te spreken. Maar dat soort dingen zoals angst leerde je al snel af als je door de kudde opgevoed werdt. Hij had nog geluk gehad dat ze hem in leven hadden gelaten nadat zijn moeder hem verlaten had. Het was moeilijk geweest en hij had het zwaar gehad maar er waren zoveel meer wezens, niet alleen paarden die het zoveel zwaarder hadden dan hij dus hoe zou hij ooit kunnen klagen?

De stem van Thorin doorbrak de stilte en zacht zuchtte hij zijn hoofd langzaam schuddend. "Dan zitten wij in hetzelfde schuitje Thorin." Mompelde hij langzaam en keek ze hengst aan een lichte pijn aanwezig in zijn zeeblauwe ogen. "Ze heeft mij hier gelaten opgroeiend in de tweede rang. Ik heb haar gesmeekt om mij mee te nemen maar ze was te snel. Ik raakte haar kwijt in deze gebieden." Een halve glimlach gleed over zijn lippen en schudde zijn hoofd zuchtend. "Ik zou zijn gestorven als het niet aan mijn vader had gelegen, niet dat hij zo veel langer nog bij me bleef. Ook hij vertrok en het bleef over aan de kudde om mij 'op te voeden'." Mompelde hij langzaam en keek weer recht voor zich it met een zachte zucht. "Dus nee, ik ken haar niet, niet genoeg in ieder geval."

“Whatever happens,-” things will work out.

speach

**Profile**

» Valinor
» War of head vs heart
» I keep runnin' from my heart
» our heart's ablaze
» I'm not heartless, I've just learned how to use my heart less.

A warrior's heart - Valinor

A warrior's heart - Valinor

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen