I'm not heartless, I've just learned how to use my heart less.

**Profile** Number of posts : 1243 Status : Absent

Oh when they come for me, come for me.
I'll be gone.

Met een ruime grote galoppade beweeg ik me over de harde gronden van Minanter. Ik ben hier nog maar een paar dagen en heb nu al alle vier de gebieden gezien. Van alle vier vind ik Minanter nog wel de minste. En laat het nu zo zijn dat dat het gebied van rang 1 is. Niet dat rangen me ook maar iets kunnen schelen, ik ga en sta waar ik dat wil. Leiders kunnen me verbannen als ze daar zin in hebben, en als ze slim zijn doen ze dat ook. Een vuile glimlach ontstaat op mijn gezicht vooralleer ik alle emotie weer van mijn gezicht afzwiep. De dagen hier in BMH lijken langzaam te gaan en tot nog toe heb ik maar met weinig paarden geconverseerd. De enige waar ik op af was gelopen was de witte hengst Patriot, en van hem kreeg ik nog geen hoogte. Hij zou voor even mijn speeltje worden, gewoon uit pure verveling. Ondanks het feit dat ik maar met weinig paarden gepraat heb, is het me niet ontgaan dat de meeste paarden nu al vrezen voor de komende blauwe maan. Merries verstoppen zich achter hun hengsten of leiders. En de meeste hengsten zijn gewoon stom, die zullen staan en vechten als er een schim op hen komt afgelopen, en voor wat? Voor 'liefde'. Ik grimas breed om die gedachte, vroeger heb ik het heel even kunnen voelen. Maar niet meer, niet voor mij. Ik kom tot een slidingstop zodra ik de mierzoete geur ruik van een hengstige merrie. Ik flehm even, en draai mijn hoofd naar de merrie toe. De merrie kijkt me aan met grote ronde, kortom bange, ogen. Even twijfel ik er aan of ik naar haar toe zal lopen, maar besluit het niet te doen wanneer ik een andere hengst zie komen aanlopen.

In een luie draf draaf ik verder, mijn neus trots in de lucht en mijn hals in een sierlijke boog gekruld. Ik ben ver in de twintig en toch zul je dit aan mijn lichaam niet kunnen zien. Mijn geest is oud, maar mijn lichaam is als dat van een drie jarige. En hopelijk zal dit ook niet wijzigen in de komende jaren. Ik heb mijn lichaam meer nodig als enig ander onderdeel van mijn bestaan. Het zorgt er voor dat ik van plek naar plek kom, en zorgt ervoor dat ik hengsten van me af kan slaan. Mijn geest mogen ze hebben, maar mijn lichaam blijft ongeschaad. Ik zucht en schud mijn hoofd, wie probeer ik voor de gek te houden. Ouderdom slaat vroeg of laat in, en er komt vast en zeker een tijd dat ik het loodje ga leggen. De gedachte om dood te gaan doet me even kort rillen. Ik heb nergens angst voor, maar dood gaan staat nu niet bepaald op mijn to-do lijstje. Ik verruim mijn pas iets wanneer ik een sterke wind tegen mijn lichaam aanvoel botsen, liever schuilen voordat de regen gaat vallen bedenk ik me. Vastbesloten draaf ik op een elegante manier richting een stel kleine grotten die ik eerder ben tegen gekomen. Ik draaf binnen in de grot en het geklak van mijn hoeven weerkaatst meteen mijn oren binnen. Ik sta nog maar een paar minuten binnen of de regen stort uit de hemel. Opgelucht haal ik adem, ik mag dan wel geen gevoel hebben maar in de regen rond trampelen is geen enkel paard zijn hobby. Peinzend staar ik naar de druppels water die langs de grotrand naar beneden glijden. Regen maakt je zwaar en zorgt ervoor dat je je moeilijker kan bewegen, bovendien is het nog altijd koud genoeg om na een regenbui flink ziek te worden. En ziek worden staat niet goed in de planning voor voorlopig. Ik ruk mijn aandacht abrupt weg van mijn gedachtes, naar de ingang van de grot zodra ik geluid hoor. Een paard komt zeiknat binnen gehuppeld en ik kijk hem/haar licht verontwaardigd aan. Goedemorgen. zeg ik grinnikend, mijn stem vriendelijk doch scherp. Fijne dag tot nu toe? vraag ik met een hint van sarcasme. Kort glijden mijn ogen over het paard heen, zijn/haar postuur in me opnemend. Het postuur van een paard zegt veel over je kansen van overleven. En het kan geen kwaad om van te voren al genoeg informatie te hebben van je eventuele 'vijand'.

I am not a pattern to be followed
The pill that I'm on is a tough one to swallow
I'm not a criminal, not a role model
Not a born leader, I'm a tough act to follow

**Profile** Number of posts : 248 Status : Active

Gehaast stapte de kleine zwarte merrie over het gebied van de eerste rang, Glow had het al aan de wolken gezien dat er storm op komst was, Maar ze kon nu dus die verdomde grotten niet vinden? Ze liep hier nu al tijden rond en nog kon ze het niet vinden, dat is toch erg?

Als het dan kei en keihard begint de regenen springt glow aan in nog een best soepel gelopje zoekend naar een ingang, De duppels druppelde van haar manen naar beneden en al vrij snel was ze klets en klets nat. Tuuuurlijk heb ik weer schoot er even snel door haar gedachtes heen en ze slaakte een diepe zucht. Ja deze pech was ook wel weer echt iets voor haar, laat ze nou uitgerekend nu die verdomde grot niet kunnen vinden.

Na nog een stukje rond gezocht te hebben komt er een niet heel erg grote ingang te voorschijn, gehaast snelt de merrie zich er naar toe. De rillingen liepen over haar lijf het was nou nog niet echt bepaald heel erg warm.. Met dat de merrie naar binnen wilt draven glijd haar voorbeen iets uit waardoor ze struikelt en even door haar voorbenen zakt. ‘’ Veredomme ‘’ vloekt de merrie zachtjes.

Als dan opeens een onbekende geur haar neusgaten binnendringt schieten haar oren plat naar achter en gaat ze snel recht staan, En dan ziet ze hem een Gigantische zwarte hengst met van die prachtige lange manen en staat, haar ogen gleden langzaam over zijn lichaam, en ze besloot maar dat dit nog een jonge hengst was, tenminste dat leek hij door zijn lichaam.

Als de nog onbekende hengst tegen haar begint te praten trekt er even een lichte blos oven haar wangen ze was hem net gewoon aan het bekijken wat erg! ’’goeiemorgen ‘’ komt er dan zacht uit haar mond, bij zijn tweede vraag glimlacht glow even wrang, ze vertrouwde hem niet helemaal.. ’’nah gaat wel stomme regen en de jouwe?. Mijn naam is Glow love trouwens, maar noem me maar hoe jij het makkelijk vind. ‘’ zegt ze dan liefjes,

OEF I SUCK SORRY! Hoop dat je er wat mee kan..

I'm not heartless, I've just learned how to use my heart less. 3390509069_084944ea02

**Profile** Number of posts : 1243 Status : Absent

Oh when they come for me, come for me.
I'll be gone.

Mijn lichtbruine ogen die in haast elk licht geel lijken staren in die van de merrie die zojuist is komen binnen wandelen. De merrie heeft een donker lichaam met hoge witte benen, een merrie waar ik onder andere omstandigheden zo voor was gevallen. Haar ogen raken de mijne eventjes en ik staar lang in haar donkere ogen. In haar ogen is niet veel te lezen, enkel wat frustratie die waarschijnlijk ontstaan is door de regenen die naar beneden valt. Toch weet ik zeker dat deze merrie iets pittigs in haar heeft, te merken aan haar gevloek van eerder. Ook haar oren waren niet bepaald vriendelijk naar voren gericht wanneer ze me had opgemerkt. Mijn oren blijven constant naar voren gericht ondanks haar onvriendelijke houding. Als ze eenmaal door heeft dat ik geen direct gevaar toon naar haar, veranderd haar houding en beantwoord ze mijn begroeting. Een kleine grimas siert mijn lippen, zij kan mijn dag misschien iets beter maken.

Ze kaatst mijn vraag terug iets wat de meeste paarden doen uit luiïgheid. Even denk ik een moment voordat ik mijn ogen in de hare zet en beantwoord; Mijn dag is zojuist beter geworden. Zeg ik met een brede glimlach, een sinistere grijns op mijn lippen. Meteen daarna stelt de merrie zich al aan me voor en vraagtekens vullen mijn chaotische hoofd. Paarden zijn hier toch maar sociaal en naïef bedenk ik me, grinnikend. Geeft niets, het maakt mijn spel iets eenvoudige. Het feit dat ze haar naam aan me heeft gegeven betekent dat ze me niet bepaalt wantrouwd. Een voordeel voor mij, ik haat paarden die me wantrouwen omdat ik er iets mysterieuzer uitzie als anderen. En gelijk hebben ze. Ik weifel niet langer en beantwoord haar woorden; Aangenaam, Torak is mijn naam. Haar naam laat ik een paar keer door mijn gedachtes heen gaan tot dat ik zeker weet dat ik haar kan onthouden. In mijn lange leven heb ik tenslotte zoveel paarden ontmoet dat ik alle namen niet meer op een rijtje heb staan. Dus Glow al lang hier? Vraag ik haar, mijn ogen eventjes in de hare leggend. De merrie lijkt niet bepaald oud te zijn, maar schijn kan bedriegen. Nogmaals glijden mijn ogen over haar postuur heen, het dit keer vanuit een andere hoek bekijkend. De merrie is zeker niet lelijk, hoewel iets aan haar me zegt, dat ze niet het makkelijkste leven heeft. De meeste zorgeloze merries waren fier en trots en stonden met gekrulde hals naar je te kijken. Deze merrie heeft dit niet zo zeer. Afwezig schud ik mijn vacht uit. Kruimels opgedroogde modder, bloed en stukjes blad vliegen door de grot heen. Ik ben geen lelijke verschijning, maar mijn vacht is op dit moment zo vuil als de nacht. In tegen stelling tot mijn manen, die zijdezacht langs mijn lichaam hangen, sommige strengen gevlochten met rood lint. Ik schrik op uit mijn saaie gedachten door een geluid wat de regen doorbreekt. Een vogel komt de grot binnen gevlogen en ik zucht, hoelang moet ik hier nog staan?

I am not a pattern to be followed
The pill that I'm on is a tough one to swallow
I'm not a criminal, not a role model
Not a born leader, I'm a tough act to follow

**Profile** Number of posts : 248 Status : Active

glow zuchte even diep. A fijn weer een rokkejager, Kende ze er nog niet genoeg? al wist ze nog niet zeker of deze hengst ook zo'n playboy was zo zag hij er in iedergeval wel uit. hoeveel merrie's zou hij hebben? 4 a 5 misschien? of trok ze nu te snel een conclusie, waarschijnlijk deed ze dat wel en ze had ook gelijk spijt van haar gedachtes, ze bande ze uit haar hoofd en besloot de hengst diep in zijn ogen aan te kijken, gewoon te staren in zijn ogen en niks zeggen, elke beweging van hem nam ze in zich op en ze slaakte een diepe zucht.

als de hengst dan zo'n slijmerige opmerking maakt zucht ze nog dieper, '' are you kiddin me? wat ben je orgineel bezig.'' die openings zin had ze al zovaak gehoord en meestal waren het juist die hengsten die uiteindelijk te saai voor woorden was geweest, alsof zij zijn dag beter had gemaakt door binnen te treden, ze zag hem wel verveeld kijken ze was niet blind het straald eraf dat hij zich afvroeg hoelang hij nog zou moeten blijven staan, die zelfde vraag had glow anders ook wel..

Als hij zich voorstelt herhaalt ze zijn naam een paar x in gedachten, Torak wat apart had ze zeker nog nooit gehoord, het was wel een unieke naam. ''ah, Torak, aparte naam wel leuk, en ja ik ben hier al te lang. maar jij niet, jij bent nieuw ik heb je nog nooit eerder gezien of geroken, hoelang ben je hier nu? '' besluit ze dan te vragen, Glow was eerlijk en op recht en beviel hij haar niet zou ze hem zo gaan negeren.

**Profile** Number of posts : 1243 Status : Absent

Oh when they come for me, come for me.
I'll be gone.

Het ritmische geluid van de regen tegen de wand van de grot aan begint me langzaam op m'n zenuwen te werken, eveneens de verveling van het lange stil staan. Ik ben geen paard wat eeuwen stil wil staan, bovendien is me vroeger altijd geleerd om nooit te lang op een plek stil te staan. Mijn vader had me geleerd dat je dan een snelle prooi was voor andere paarden. Ik grinnik zachtjes voor mezelf bij de gedachte aan mijn vader. Die ouwe zak. Ondanks dat hij een machtig figuur was en hij ieders respect verdiende, kwam er over hem geen positief woord uit mijn mond. Zoals 'traditie' is in mijn famillie ben ik uiteindelijk diegene geweest die hem vermoord heeft. Rixan heeft proberen hetzelfde te doen, maar zonder succes. Hij heeft me beschadigd, maar na jaren ben ik er boven op gekomen. De lafaard, als hij me geconfronteerd had in een gevecht had hij verloren. Ik grimas licht bij de gedachte aan hem, hij is waarschijnlijk een van de enige dingen waar ik geen spijt van heb. Langzaamaan word mijn aandacht weer getrokken door de donkere merrie. Ze zucht diep en een grimas siert langzaam mijn lippen. Ik ben vast niet de eerste die geprobeerd heeft deze merrie te versieren. Zou Rixan haar ook versierd hebben? begin ik me nieuwsgieirg af te vragen. Haar donkere ogen blijven een tijd lang in de mijne hangen, iets wat me ongemakkelijk maakt. Hoewel mijn ogen vaak niets zeggen, is het ook de enige plek waar je iets van een echte emotie voorbij ziet vliegen. Mijn gedachtes en gevoelens zijn overigens leeg waardoor er niets meer als waanzin en leegte in te lezen valt. Haar ogen staan verveeld, vermoeid en misschien een tikkeltje lui op me gericht. Nee, ze is geen fruitige jonge naieve merrie. De merrie voor me heeft overduidelijk meer ervaring met hengsten zoals mij. Hoewel ik betwijfel over er ergens een hengst rondloopt die precies zoals mij is.

Haar sarcastische en licht geiriteerde woorden verrassen me een beetje. Niet veel merries nemen de moeite om zo terug te reageren. Mijn lippen vormen een smaal en ik grinnik kort. Het is niets minder als de waarheid. Mijn dag was zo saai, en nu jij er bent neem ik aan dat de dag iets beter wordt. Leg ik uit, mijn ogen fonkelend van plezier. Hoewel je dat nog moet waar maken. geef ik dan ook toe. Nee tot nu toe heeft de merrie niet iets van interesse gebracht. Het enige wat me aan haar boeide is het feit dat ze wat pit in haar heeft. Stilte vult de grot weer, en voor een tijde is de regen weer het enige geluid tussen ons. Ik zucht zachtjes, verveeld. In heel mijn leven is zoveel gebeurd dat alles nu saai lijkt in vergelijking. Voorlopig is mijn hart gesplitst, het ene deel wil doorleven en vechten. Het andere deel wil stoppen met kloppen en tot rust gemaand worden. Nee, op dit moment kan ik niet beslissen wat nu beter voor me is. Mijn irritante gedachten beginnen weer te razen en beelden met bloed gemixt met beelden van Ce'Nedra* stromen door mijn hoofd heen. Ik stamp geiriteerd op de grond en sluit mijn ogen gepeinigd. Ik haatte het als mijn hoofd weer eens overstroomde met gedachtes. Beelden snijden door mijn hoofd heen die samengaan met pijnlijke steken. Vervloek Rixan, bedenk ik me, terwijl ik mijn tanden op mijn onderlip zet. Ik bijt harder en harder tot ik een ijzerachtige smaak in mijn mond proef. Die smaak brengt de aanval tot een einde en langzaam kom ik met mijn gedachtes weer terug bij de grot. Nu pas merk ik dat ik buiten adem ben en mijn vacht klam is geworden. Ik zie Glow me afwachtend aankijken en weet dat ik iets gemist heb. Ik raas terug en besluit dan dat ze geantwoord moet hebben op mijn vraag. Waarschijnlijk heeft ze hem teruggekaatst besluit ik dan en ik antwoord vluchtig; Ik ben hier pas, nog geen twee weken. Beantwoord ik haar vraag, mijn postuur weer bij elkaar rapend. Je ziet er verveeld uit, geen hengst om je gedachtes mee te vullen? vraag ik haar dan, een grimas weer op mijn lippen kruipend. Ik begin het normaal te vinden, de aanvallen. De ene keer is het erger als de ander. Duidelijke geuren, smaken en gevoelens zijn de snelste manieren om er vanaf te komen. Het is wel iets wat me zorgen baart, als het in een gevecht gebeurt betekend dat het einde. Het geluid van de regenen begint af te nemen en beetje bij beetje word het minder. Een vlaag van opluchting glijd over mijn gezicht, eindelijk weg hier. Een korte blik werp ik op Glow voor ik al een paar passen richting de opening van de grot doe. Ik twijfel voor een seconde en kijk uiteindelijk achterom. Zin om me te vergezellen, Love? zeg ik grimassend, expres haar tweede naam gebruikend.
*Ce'Nedra is de moeder van Rixan en hij heeft haar ook vermoord. Tevens de enige waarvan Torak ooit gehouden heeft.

I am not a pattern to be followed
The pill that I'm on is a tough one to swallow
I'm not a criminal, not a role model
Not a born leader, I'm a tough act to follow

**Profile**

» I learned to live, half a life
» I learned to live half a life || Avareth
» [ENG] No Soul, No Heart, No Tears...
» our heart's ablaze
» War of head vs heart

I'm not heartless, I've just learned how to use my heart less.

I'm not heartless, I've just learned how to use my heart less.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen