Ze was volwassen. Eindelijk was de goudbruine merrie volwassen. Vrolijk hinnikte ze. Ja zojuist hadden haar vader en moeder verteld dat zij en Alezna compleet volwassen waren en vrij waren te gaan en te staan waar ze wouden. Nou ja binnen de normale grensen dan. Oftewel geen bezoekjes aan Seheron of Vyrantium maar dat sprak voor zich nietwaar. O ja, ook nog maandelijks huisarrest. Dat zou nog eens wat worden zeg. Zo lang op een kluitje bang staan zijn. Maar ja in dat geval had Aleydis wel haar zusje om zich te vermaken. De tweeling. Ze wist niet hoe veel er van waren in BMH maar zeker dat ze op een hand te tellen waren. Wat haar en haar zusje dus bijzonder maakte. Het was grappig om te bedenken dat ze speciaal was ook al voelde Aleydis zich helemaal niet zo. Maar ja. Dat was weer hoe zij er over dacht he.

De gouden merrie stapte wat vrolijker dan voorheen rond. Naar alles kijkend om haar heen. De wereld die ze al haar hele leven kon leek anders door volwassen ogen. Waar ze vroeger zo op iemand af stapte wist ze dat ze nu de verantwoordelijkheid droeg om voorzichtig te zijn. En niet te snel van stapel te lopen zoals ze zo graag wou. Het liefste was ze nu meteen naar Minanter gerend om Allen op te zoeken. Maar dat moest nog even wachten. Ze wist zeker dat haar vader het niet op prijs zou stellen als ze meteen als een gek overal heen ging zonder dat ze wist van welk gevaar dan ook. In stilte lachte ze even maar schudde ook weer haar hoofd. Nee nee ze moest niet weer in de wolken gaan lopen. Het was tijd om serieus te worden. Iets wat haar moeder zo vaak tegen haar en haar zusje had gezucht. En dat moest ze nu dus maar een keer doen he? Volwassen worden. Het klonk zo saai.


Wat echter niet saai klonk waren de hoeven niet ver van haar vandaan. Ze richtte haar oortjes op en tuurde door de bomen om een donkere gestalte uiteindelijk te vinden. Eerst dacht ze een schim. Maar toen bracht ze zich meteen wijs dat dat niet zo kon zijn? Haar nieuwsgierigheid kwam opdraven terwijl ze naar voren stapte en haar hoofd schuin hielt. "Hallo?" Klonk haar zuivere stem zacht terwijl ze haar hoofd iets schuin hielt en met een lachje keek. "Wie bent u?" Ze was bijna kinderlijk maar ja. Net pas volwassen. Wat kon je nog meer van haar verwachten, dat ze meneer Einstein zou zijn?